Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzecz dzieje się (w przeważającej mierze) w Bydgoszczy drugiej połowy lat 90 – tych. Śledzimy losy dwóch nastoletnich chłopaków z Fordonu: Krzyśka i Jędrka. Jeden z nich jest mordercą, drugi jest nim zafascynowany. Dostajemy wiarygodny portret psychologiczny głównego bohatera, solidną dawkę opisów relacji rodzinnych oraz sytuacji społeczno – ekonomicznej środowiska chłopców. Przypatrujemy się w jaki sposób niedojrzałe emocjonalnie, dominujące ojcostwo, połączone z chorobą alkoholową wpływa na osobowość młodego człowieka i jego matki, która uwikłana we współuzależnienie podporządkowuje się działaniom męża. Na szczęście nie jest to jednoznacznie depresyjna powieść: w końcu to historia o próbach poszukiwania własnej (męskiej) tożsamości, lojalności, przyjaźni, fascynacjach dziewczynami i pierwszym seksie, wakacyjnej pracy, żetonach Tazo, fliperach i „Idź na całość” z Zygmuntem Chajzerem. Byłbym fanem twórczości Łukasza Orbitowskiego, gdyby nie nagminne lanie wody, które sprawiało, że niejednokrotnie przysypiałem w trakcie lektury. Gdyby tak wyciągnąć z treści więcej esencji i skrócić tę powieść co najmniej o połowę, efekt byłby dużo lepszy.

Rzecz dzieje się (w przeważającej mierze) w Bydgoszczy drugiej połowy lat 90 – tych. Śledzimy losy dwóch nastoletnich chłopaków z Fordonu: Krzyśka i Jędrka. Jeden z nich jest mordercą, drugi jest nim zafascynowany. Dostajemy wiarygodny portret psychologiczny głównego bohatera, solidną dawkę opisów relacji rodzinnych oraz sytuacji społeczno – ekonomicznej środowiska...