Inna dusza

Jako osoba pochodząca z Bydgoszczy i dorastająca w latach 90. mogę powiedzieć, że przy książce bawiłam się przednio. Jednakże nie tylko klimat tamtego czasu i miejsca stanowi o wartości tej powieści, lecz przede wszystkim pełnokrwiści bohaterowie. Historia narratora paradoksalnie wywarła na mnie nawet większe wrażenie niż historia Jędrka, choć jedno bez drugiego nie mogłoby się sprawdzić i samo w sobie zainteresować czytelnika. Polecam, zwłaszcza jako wgląd w życie codzienne klasy średniej i niższej mieszkańców Bydgoszczy -i szerzej: Polski - lat 90.

Jako osoba pochodząca z Bydgoszczy i dorastająca w latach 90. mogę powiedzieć, że przy książce bawiłam się przednio. Jednakże nie tylko klimat tamtego czasu i miejsca stanowi o wartości tej powieści, lecz przede wszystkim pełnokrwiści bohaterowie. Historia narratora paradoksalnie wywarła na mnie nawet większe wrażenie niż historia Jędrka, choć jedno bez drugiego nie mogłoby...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Orbitowskiego. Wessał mnie bez reszty klimat Bydgoszczy lat 90'. Bohaterowie z krwi i kości, język i opisy - wszystko pasuke tu jak ulał. Szczerze polecam

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Orbitowskiego. Wessał mnie bez reszty klimat Bydgoszczy lat 90'. Bohaterowie z krwi i kości, język i opisy - wszystko pasuke tu jak ulał. Szczerze polecam

Bardzo dobrze się się stało, że Inna dusza była moim drugim spotkaniem z Orbitowskim. Inaczej mógłbym nie przeczytać Chodź ze mną.

Niestety, Inna dusza nie porwała mnie tak, jak wspomniana powieść. Przyznaję, że były momenty, w czasie których się nudziłem, bo słów, opisów było zbyt dużo, takich niepotrzebnych. Oddania się lekturze nie ułatwiał lektor - Bartosz Głogowski - który w ten sam sposób artykował numery rozdziałów, jak i pozostały tekst.

Przyznaję, Orbitowski poruszył ważny temat, ale zrobił to w sposób, który mało mnie przekonał do tego, abym mógł zachwycić się tą książka. Zachwycić tak samo jak tą, od której na szczęście zacząłem moje spotkania z Orbitowskim.

Dużą wartością książki był fajnie oddany klimat lat dziewięćdziesiątych. Czytelnicy, którym dane było było żyć w tym czasie i potrafić go już zrozumieć, zapewne to docenią.

Bardzo dobrze się się stało, że Inna dusza była moim drugim spotkaniem z Orbitowskim. Inaczej mógłbym nie przeczytać Chodź ze mną.

Niestety, Inna dusza nie porwała mnie tak, jak wspomniana powieść. Przyznaję, że były momenty, w czasie których się nudziłem, bo słów, opisów było zbyt dużo, takich niepotrzebnych. Oddania się lekturze nie ułatwiał lektor - Bartosz Głogowski -...

Podobało mi się, że książka była tak mocno zanurzona w lata 90. Oczekiwałem tego specyficznego klimatu i się nie zawiodłem. Fabuła była w porządku, chociaż jak dla mnie za dużo perspektywy z zewnątrz niż z wewnątrz. Tytułowa inna dusza, jakby potraktowana po macoszemu. Ciekawiej by było bardziej zgłębić to, powiedzmy, wewnętrzne rozdarcie. Rozczarował mnie język, w jakim książka została napisana. Nie chodzi o konkrety np. wulgaryzmy, które są obecne, tylko sposób układania zdań i używanie prostego języka.

Podobało mi się, że książka była tak mocno zanurzona w lata 90. Oczekiwałem tego specyficznego klimatu i się nie zawiodłem. Fabuła była w porządku, chociaż jak dla mnie za dużo perspektywy z zewnątrz niż z wewnątrz. Tytułowa inna dusza, jakby potraktowana po macoszemu. Ciekawiej by było bardziej zgłębić to, powiedzmy, wewnętrzne rozdarcie. Rozczarował mnie język, w jakim...

Trudy i specyfika życia lat ’90 XX wieku. Ciekawy wątek rodziny Krzysztofa, w którym głównym czynnikiem napędzającym chęć do życia jego ojca był alkohol. Oprócz tego ciekawy powrót i nawiązania do tamtych lat. Można się przenieść do przeszłości i powspominać. Jednak jak dla mnie powieść średnia.

Trudy i specyfika życia lat ’90 XX wieku. Ciekawy wątek rodziny Krzysztofa, w którym głównym czynnikiem napędzającym chęć do życia jego ojca był alkohol. Oprócz tego ciekawy powrót i nawiązania do tamtych lat. Można się przenieść do przeszłości i powspominać. Jednak jak dla mnie powieść średnia.

Za byle co się nagród nie dostaje . Pan Łukasz pisze ten rodzaj literatury ,a tu jeden z lepszych tego przykładów , która boli jak się czyta ale trudno się oderwać . Pod pozornym kryminałem , chociaż zbrodnia jest i to wielokrotna, dostajemy studium, dysfunkcyjnych rodzin wychowujących młody nastolatków na tle czasów przemian lat 90-tych w naszym kraju . Obserwujemy patriarchalny model ,gdzie ojcowie przekonani o słuszności swoich wyborów, opinii i bezwzględnie narzucających swój obraz i model przyszłości, przy niemej akceptacji matek, doprowadzają swoich, młodych synów do ekstremalnych sytuacji, z których jedna kończy się zbrodnią .Zbrodnia dokonaną „na zimno” . Właściwie czujemy ,ze to żle się skończy i poza obserwacją powolnego rozpadu osobowości młodego zabójcy również i jego przyjaciele przechodzą przemiany,które kończą się buntem z którym ojcowie już sobie nie poradzą . Mamy tu rozbudowany obraz młodości w trudnych czasach i chociaż na ten temat napisano mnóstwo książek, to tu jest to pogłębiony choć przerażający obraz . W duchu cieszymy się, że to fikcja ale niestety fabuła ma źródła w rzeczywistych wydarzeniach i wtedy skóra cierpnie .Polecam wszystkim a szczególnie ojcom ,którzy uważają ,ze wiedza lepiej jak mają się zachowywać ich nastoletni synowie .

Za byle co się nagród nie dostaje . Pan Łukasz pisze ten rodzaj literatury ,a tu jeden z lepszych tego przykładów , która boli jak się czyta ale trudno się oderwać . Pod pozornym kryminałem , chociaż zbrodnia jest i to wielokrotna, dostajemy studium, dysfunkcyjnych rodzin wychowujących młody nastolatków na tle czasów przemian lat 90-tych w naszym kraju . Obserwujemy...

polskie powieści zazwyczaj są "ciężki" i ta, szczególnie, że oparta na prawdziwych wydarzeniach, ma w sobie tę ciężkość. Polecam ze względu na urzekający opis Bydgoszczy i dobre studium psychologiczne bohaterów.

polskie powieści zazwyczaj są "ciężki" i ta, szczególnie, że oparta na prawdziwych wydarzeniach, ma w sobie tę ciężkość. Polecam ze względu na urzekający opis Bydgoszczy i dobre studium psychologiczne bohaterów.

To mój powrót do Orbitowskiego po latach .... było warto !!!

To mój powrót do Orbitowskiego po latach .... było warto !!!

Pierwsze wydanie Innej Duszy wyszło prawie dokładnie 9 lat temu. Już dłuższy czas się za nią zabierałem, w końcu tytułem czytelniczej odmiany się udało. I jak dobrze, że Pan Autor, Orbitowski Łukasz niejaki, zwykł był pisać książki rzadko, powoli, i niedużo. Bo jakość tego co wypuszcza jest nieprawdopodobna, a przeczytane powieści zostają w człowieku na długo, by to rzec, na zawsze. W myśl #przemijajzorbitowskim z całą pewnością można zagłębić się w karty powieści Inna Dusza z gwarancją, że nie będzie to zmarnowany czas. Książka, choć oparta na prawdziwych wydarzeniach, nie jest reportażem.

Jak sam Wydawca wskazuje, magicznie opisane lata 90, czas trudny ale i pełen nadziei, niesamowicie uchwycony przez Autora z iście reporterską dokładnością. Mentalność ludzka, warunki w jakich przyszło bytować w różnych poziomach ekonomicznych polskich rodzin łącznie z trawiącym rodziny pożarem nałogu alkoholowego, aż po nadzieję na lepsze jutro. W tym wszystkim trzech przyjaciół, dorastających chłopaków mających marzenia, plany.

I morderstwo.

W samej powieści nie sposób nie zauważyć ścigającego sprawcę miecza sprawiedliwości, który niczym w Zbrodni i karze kroczy nieubłaganie, choć nieco inaczej niż u Bułhakowa. Niestety sprawiedliwość ta jest leniwa, ospała i gdyby nie błędy mordercy być może nigdy nie dosięgłaby celu. Bardzo obrazowo przedstawione czasy bydgoskiej rzeczywistości lat 90, ich właściwie końcówki, że gdyby nie wydarzenia będące osią fabularną, można by powiedzieć że to świetna podróż sentymentalna. Powrót do przeszłości trochę jest, ale jest to powrót ciężki, brudny, bardzo gorzki, bo w istocie wiedząc od samego początku kto jest sprawcą, na scenie powieści szukamy rozwiązanie nie kto zabił, a dlaczego. Co siedziało w duszy chłopaka, który sięgnął po nóż? Dlaczego został mordercą? Można powiedzieć, że takie trochę studium psychologiczne mordercy, obraz psychiki psychopaty, tego jak funkcjonuje, jak niszczy wszystko na swojej drodze, nie tylko narzędziem zbrodni. Bardzo niepokojące, jak bardzo trudno jest zidentyfikować taką osobę we własnym gronie.

Orbitowski ma szczególny styl pisania, w trakcie czytania odniosłem wrażenie, że nieco reportersko, ale bez silenia się na wywołanie emocji. Da się płynąć z wydarzeniami, lekko sprawozdawczo, ale na skrót do czytelniczej świadomości czując gorycz ale i dobre momenty tamtego okresu. Jakże chciałoby się wrócić. Wracając jednak do samej książki, jest określona jako literatura piękna, zwykła proza, ja bym jednak zaryzykował twierdzenie, że w pewnych aspektach, może pochodzić pod thriller psychologiczny. Prawie nie do zidentyfikowania, jak psychopata.

To jest kawałek bardzo dobrej literatury.

27.05.2024 r.

Pierwsze wydanie Innej Duszy wyszło prawie dokładnie 9 lat temu. Już dłuższy czas się za nią zabierałem, w końcu tytułem czytelniczej odmiany się udało. I jak dobrze, że Pan Autor, Orbitowski Łukasz niejaki, zwykł był pisać książki rzadko, powoli, i niedużo. Bo jakość tego co wypuszcza jest nieprawdopodobna, a przeczytane powieści zostają w człowieku na długo, by to rzec,...

Głównie jednak lata 90 dla kogoś kto pamięta te czasy i związane z nim nadzieję książka zadziała jak pocztówka z dawnych lat. Dobra literatura.

Głównie jednak lata 90 dla kogoś kto pamięta te czasy i związane z nim nadzieję książka zadziała jak pocztówka z dawnych lat. Dobra literatura.