Inna dusza

Jestem rozdarty. Z jednej strony jest to książka smutna i szara z drugiej ma w sobie magnetyzm który nie pozwala się oderwać i sprawia, że chce się czytać dalej. Trudna książka, która wciąga i nie pozostawia obojętnym. Plus za oddanie klimatu lat 90 ktore mimo wszystko nie były, aż tak ponure jak opisuje autor :)

Jestem rozdarty. Z jednej strony jest to książka smutna i szara z drugiej ma w sobie magnetyzm który nie pozwala się oderwać i sprawia, że chce się czytać dalej. Trudna książka, która wciąga i nie pozostawia obojętnym. Plus za oddanie klimatu lat 90 ktore mimo wszystko nie były, aż tak ponure jak opisuje autor :)

Bardzo męcząca książka. Autor powinien wyrzucić połowę stron z książki, bo przez 90% czasu nie dzieje się absolutnie nic. Bardziej ciekawe byłyby konwersacje przypadkowych osób podsłuchanych w Biedronce. Jak dojdzie sie do jakiegos fajnego momentu to autor kończy rozdział i nic. Bardzo anty klimaxowy sposób pisania, nie ma opcji że kiedykolwiek sięgnę po jeszcze jedna ksiazke autora. A szkoda bo tematyka miala potencjał, i historia napisana przez życie a taka nuda że pod koniec trzeba już przerzucać strony, zeby sie to juz skonczylo!

Bardzo męcząca książka. Autor powinien wyrzucić połowę stron z książki, bo przez 90% czasu nie dzieje się absolutnie nic. Bardziej ciekawe byłyby konwersacje przypadkowych osób podsłuchanych w Biedronce. Jak dojdzie sie do jakiegos fajnego momentu to autor kończy rozdział i nic. Bardzo anty klimaxowy sposób pisania, nie ma opcji że kiedykolwiek sięgnę po jeszcze jedna...

Cyt.:
„Nie potrafię tego zrozumieć. Ludzie tak bardzo lubią zabijanie i wiedzą o nim tak niewiele.”
Łukasz Orbitowski, „Inna dusza”

Dlaczego fascynuje nas mroczna strona człowieka? Skąd się bierze zło? Dlaczego jest ono bardziej fascynujące niż dobro? To pytania niby banalne, ale tak naprawdę nie ma na nie dobrej odpowiedzi.

Takiej fascynacji chyba uległ Łukasz Orbitowski, pisarz, publicysta i dziennikarz, zdobywca wielu polskich nagród literackich i nadzieja polskiej literatury. W swojej powieści „Inna dusza”, wydanej w 2015 roku, nagrodzonej m.in. Paszportem Polityki próbuje przedstawić genezę zła, które rodzi się w człowieku z zupełnie nieoczekiwanych powodów.

Autor tworzy swoją literacką wersję wydarzeń, które rozegrały się w połowie lat 90-tych w Bydgoszczy. Kilkunastoletni chłopak został skazany na dożywocie za zabójstwo dwojga nastolatków. I to te wydarzenia stały się niejako kanwą powieści Łukasza Orbitowskiego.

Umiejscowienie akcji w Polsce lat 90-tych pozwoliło autorowi na znakomite przedstawienie realiów ówczesnej Polski, rodzącego się drapieżnego kapitalizmu, szarych, brudnych miast i szarej rzeczywistości, szerzącej się powszechnej pauperyzacji społeczeństwa i rodzących się fortun. Wykorzystanie przez autora tytułów piosenek do nazwania rozdziałów powieści, m.in. tytuły utworów Kasi Kowalskiej, Varius Manx, Kult, Edyty Bartosiewicz, Anity Lipnickiej wydaje się idealnym dopełnieniem klimatu lat 90-tych.

Brawurowo poprowadzona fabuła, niejako dwutorowo – przedstawiająca losy dwóch przyjaciół, wydawało się zabiegiem dość zaskakującym. Przemieszanie wątków narracyjnych, ukazujących wydarzenia z całkowicie odmiennej perspektywy okazało się jednak świetnym pomysłem co wpłynęło zdecydowanie na dynamikę powieści. Pokazanie relacji rodzinnych obu bohaterów powieści /jeden z tzw. „dobrego domu”, drugi z rodziny wybitnie patologicznej/ jest znakomite. I jakby autor mimowolnie obala stereotyp, iż to środowisko rodzinne kształtuje przyszłych przestępców.

Chłodna, niemal beznamiętna relacja wydarzeń. Ale pamiętajmy, że to jedynie fikcja literacka i nie uzyskamy odpowiedzi na pytanie gdzie rodzi się zło. Bo na to pytanie prawdopodobnie nie ma dobrej odpowiedzi.

Poruszająca lektura. Znakomita. Ta historia siedzi w człowieku i uwiera.

Cyt.:
„Nie potrafię tego zrozumieć. Ludzie tak bardzo lubią zabijanie i wiedzą o nim tak niewiele.”
Łukasz Orbitowski, „Inna dusza”

Dlaczego fascynuje nas mroczna strona człowieka? Skąd się bierze zło? Dlaczego jest ono bardziej fascynujące niż dobro? To pytania niby banalne, ale tak naprawdę nie ma na nie dobrej odpowiedzi.

Takiej fascynacji chyba uległ Łukasz...

„Inna dusza” to druga książka Łukasza Orbitowskiego, którą przeczytałam. Pierwszy był „Kult”, ale nie wiem która z nich jest lepsza. Obie podobały mi się bardzo, chociaż są zupełnie różne. Na ich podstawie mogę stwierdzić, że Łukasz Orbitowski jest mistrzem w opisywaniu realiów życia w PRL, oraz skomplikowanych relacji międzyludzkich. Historia życia dwu przyjaciół z bydgoskich blokowisk - Krzyśka i Jędrka wciąga, zaskakuje i wzbudza ogromne emocje. Jeden z nich, to chłopak z tzw. dobrego domu, a drugi z patologicznej rodziny. Jednak to ten pierwszy kończy w więzieniu i właściwie do końca pozostaje tajemnicą dlaczego tak się stało. Autor próbuje wyobrazić sobie, co dzieje się w umyśle mordercy wierząc, że nikt nie jest wyłącznie zły, że nikt nie jest takim potworem, jak często opisują autorzy zwykłych kryminałów, czy thrillerów. Na szczęście „Inna dusza” nie jest ani kryminałem, ani thrillerem, jest czymś znacznie ciekawszym, czego nie można dopasować do żadnej „szufladki”gatunków literackich. W tej książce dzieje się tak dużo, że sama nie wiem który wątek był dla mnie najbardziej interesujący. Czy relacje w rodzinie z poważnym problemem alkoholowym, czy wątek Legii Cudzoziemskiej, czy drugie - cukiernicze życie Jędrka. Atmosfera narastającego napięcia pod powierzchnią zwyczajnej codzienności zapada w pamięć na długo. Myślę, że to jak na razie najlepsza przeczytana przeze mnie książka w tym roku. Życzę sobie więcej takich lektur.

„Inna dusza” to druga książka Łukasza Orbitowskiego, którą przeczytałam. Pierwszy był „Kult”, ale nie wiem która z nich jest lepsza. Obie podobały mi się bardzo, chociaż są zupełnie różne. Na ich podstawie mogę stwierdzić, że Łukasz Orbitowski jest mistrzem w opisywaniu realiów życia w PRL, oraz skomplikowanych relacji międzyludzkich. Historia życia dwu przyjaciół z...

To już moje czwarte spotkanie z serią "Na F/aktach" i drugie - po "Bestii. Studium zła" - naprawdę udane. "Inna dusza" Orbitowskiego naprawdę wgniotła mnie w fotel i czytało mi się tę książkę świetnie. Autor wziął na tapet przypadek nastoletniego Jacka Balickiego z Bydgoszczy, który pod koniec lat dziewięćdziesiątych zamordował dwójkę innych nastolatków, bo "coś kazało mu to zrobić". Warto wziąć pod uwagę, że "Inna dusza" to nie reportaż, ale powieść oparta na faktach - zamiast Jacka mamy więc Jędrzeja, inni bohaterowie również dostali nowe imiona. Orbitowski wplótł w lekturę jak najwięcej faktów, ale uzupełnił je swoją wyobraźnią - w końcu nie wiadomo, co siedziało w głowie nastoletniego mordercy... Narratorem w książce jest rok młodszy od Jędrzeja Krzysiek, który wydaje się być jego kompletnym przeciwieństwem. Jędrzej pochodzi z tzw. "dobrej rodziny", niczego mu nie brakuje, a rodzice robią wszystko, by chłopca czekała jak najlepsza przyszłość. Ojciec Krzyśka jest alkoholikiem i złodziejem, i chłopiec całe dzieciństwo marzy o wyrwaniu się z tej patologii. O rok starszy Jędrzej jest dla niego niemal idolem i chłopcy przyjaźnią się mimo tego, że Krzysiek wie, do czego zdolny jest jego kolega. Takie zestawienie dwóch światów wprowadza dodatkowe emocje do książki, choć nie zaprzeczę, że końcówka lektury i dalsze losy relacji Krzyśka z ojcem nieco mnie rozczarowały. Nie psuje to jednak całego odbioru "Innej duszy", bo ta książka okazała się po prostu świetna.
Orbitowski genialnie wczuwa się w język Bydgoszczy z lat dziewięćdziesiątych. Dialogi są naturalne, czytelnik jest w stanie uwierzyć, że to faktycznie rozmawia ze sobą młodzież. Do tego te lata dziewięćdziesiąte są zauważalne w drobnych szczegółach, popularnych wtedy magazynach, przekąskach dostępnych w sklepie, hitach lecących w radiu. Zresztą poszczególne rozdziały książki mają w tytułach popularne w latach dziewięćdziesiątych piosenki - podobał mi się ten zabieg. Autor umiejętnie oddał klimat tamtych czasów i tamtego miejsca, zbrodnie były dokonane w konkretnej przestrzeni, wszystko tworzy spójną całość. Po przeczytanej lekturze pomyślałam, że Orbitowski wpadł na bardzo dobry pomysł, żeby zamiast reportażu zrobić z tej sprawy powieść - "Innej duszy" po prostu nie chciało się odkładać na półkę w trakcie lektury :).

To już moje czwarte spotkanie z serią "Na F/aktach" i drugie - po "Bestii. Studium zła" - naprawdę udane. "Inna dusza" Orbitowskiego naprawdę wgniotła mnie w fotel i czytało mi się tę książkę świetnie. Autor wziął na tapet przypadek nastoletniego Jacka Balickiego z Bydgoszczy, który pod koniec lat dziewięćdziesiątych zamordował dwójkę innych nastolatków, bo "coś kazało...

Rzecz dzieje się (w przeważającej mierze) w Bydgoszczy drugiej połowy lat 90 – tych. Śledzimy losy dwóch nastoletnich chłopaków z Fordonu: Krzyśka i Jędrka. Jeden z nich jest mordercą, drugi jest nim zafascynowany. Dostajemy wiarygodny portret psychologiczny głównego bohatera, solidną dawkę opisów relacji rodzinnych oraz sytuacji społeczno – ekonomicznej środowiska chłopców. Przypatrujemy się w jaki sposób niedojrzałe emocjonalnie, dominujące ojcostwo, połączone z chorobą alkoholową wpływa na osobowość młodego człowieka i jego matki, która uwikłana we współuzależnienie podporządkowuje się działaniom męża. Na szczęście nie jest to jednoznacznie depresyjna powieść: w końcu to historia o próbach poszukiwania własnej (męskiej) tożsamości, lojalności, przyjaźni, fascynacjach dziewczynami i pierwszym seksie, wakacyjnej pracy, żetonach Tazo, fliperach i „Idź na całość” z Zygmuntem Chajzerem. Byłbym fanem twórczości Łukasza Orbitowskiego, gdyby nie nagminne lanie wody, które sprawiało, że niejednokrotnie przysypiałem w trakcie lektury. Gdyby tak wyciągnąć z treści więcej esencji i skrócić tę powieść co najmniej o połowę, efekt byłby dużo lepszy.

Rzecz dzieje się (w przeważającej mierze) w Bydgoszczy drugiej połowy lat 90 – tych. Śledzimy losy dwóch nastoletnich chłopaków z Fordonu: Krzyśka i Jędrka. Jeden z nich jest mordercą, drugi jest nim zafascynowany. Dostajemy wiarygodny portret psychologiczny głównego bohatera, solidną dawkę opisów relacji rodzinnych oraz sytuacji społeczno – ekonomicznej środowiska...

"Inna dusza" to inny rodzaj kryminału. Przedstawia prawdziwą historię w hipotetyczny sposób. Autor stawia się w roli mordercy i próbuje przedstawić co mogło się zdarzyć oraz dlaczego do tego doszło. Można to nazwać powieścią obyczajową o zabarwieniu kryminalnym opartą na faktach. Istny powrót do lat dziewięćdziesiątych. Jego cudowności i problemów. Czytając dużo powraca wspomnień z tamtych lat. Fabuła jest prowadzona dwutorowo. Trzecioosobowa opowiadana przez Jędrka i pierwszoosobowa widziana oczami Krzyśka. Autor przedstawił historię, która mogłaby zdarzyć się naprawdę. Jedyny minus to brak przedstawienia od trzeciej strony. Strony policji. Tego jak doszli do złapania mordercy. Czytając zastanawiam się czy większymi ofiarami nie są Jędrek i Krzysiek niż Darek i Dagmara. Ofiarami systemu. Każdy powinien wyrobić sobie własną opinię.
Największą zagadką tej książki jest to co Dawid pisał w swoim notatniku. Szczerze polecam.

Bydgoszcz. Lata dziewięćdziesiąte. Jędrek, Dawid i Krzysiek to paczka kolegów, którzy spędzają razem czas na włóczeniu się. Każdy ucieka od swoich problemów. Wszystko komplikuje się gdy miastem wstrząsa bestialska śmierć Dawida.

"Inna dusza" to inny rodzaj kryminału. Przedstawia prawdziwą historię w hipotetyczny sposób. Autor stawia się w roli mordercy i próbuje przedstawić co mogło się zdarzyć oraz dlaczego do tego doszło. Można to nazwać powieścią obyczajową o zabarwieniu kryminalnym opartą na faktach. Istny powrót do lat dziewięćdziesiątych. Jego cudowności i problemów. Czytając dużo powraca...

Doskonali są niektórzy rodowici młodzi pisarze. Potrafią świetnie oddać charakter postaci, otoczenia, poszukiwania siebie. Przykładem tego jest właśnie INNA DUSZA, którą przeczytałam kilka lat temu a jednak pozostała we mnie do dziś. Poruszające zdarzenia, odkrywanie siebie, próba poznania swojej DUSZY, która nie jest taka jaką byśmy chcieli mieć, DUSZA, która wciąga w zło i okrucieństwo. Polecam bardzo.

Doskonali są niektórzy rodowici młodzi pisarze. Potrafią świetnie oddać charakter postaci, otoczenia, poszukiwania siebie. Przykładem tego jest właśnie INNA DUSZA, którą przeczytałam kilka lat temu a jednak pozostała we mnie do dziś. Poruszające zdarzenia, odkrywanie siebie, próba poznania swojej DUSZY, która nie jest taka jaką byśmy chcieli mieć, DUSZA, która wciąga w zło...

Biorąc pod uwagę fakt, iż postać Jedrka to autentyczna postać Jacka B. z Bydgoszczy to chwilami opisy przyprawiają o gęsia skórkę i przerażają. Genialny obraz psychologiczny mordercy.
Niektóre fragmenty zbyt szczegółowe i nudne.
Potężna dawka smutku, szarości, beznadziejności.
Nie polecam brać jej na wakacje.

Biorąc pod uwagę fakt, iż postać Jedrka to autentyczna postać Jacka B. z Bydgoszczy to chwilami opisy przyprawiają o gęsia skórkę i przerażają. Genialny obraz psychologiczny mordercy.
Niektóre fragmenty zbyt szczegółowe i nudne.
Potężna dawka smutku, szarości, beznadziejności.
Nie polecam brać jej na wakacje.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem , i jakże owocne.W sposób idealny oddane lata 90 które jakoś tam pamiętam Opisy Bydgoszczy są fenomenalne szczególnie mając na uwadze fakt że autor nigdy tam nie mieszkał. Można stwierdzić że główny wątek jest pretekstem do krytyki na naszej zakłamanej i pełnej hipokrytów Polski.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem , i jakże owocne.W sposób idealny oddane lata 90 które jakoś tam pamiętam Opisy Bydgoszczy są fenomenalne szczególnie mając na uwadze fakt że autor nigdy tam nie mieszkał. Można stwierdzić że główny wątek jest pretekstem do krytyki na naszej zakłamanej i pełnej hipokrytów Polski.