Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeci tom oceniam na najsłabszy. W moim odczuciu stracił trochę na dynamice. Ale za to "odpowiedź" na pytanie końcowe rozwiązana genialnie. Trochę jak wtedy kiedy w pełnym napięcia i akcji filmie nagle następuje cisza.

Trzeci tom oceniam na najsłabszy. W moim odczuciu stracił trochę na dynamice. Ale za to "odpowiedź" na pytanie końcowe rozwiązana genialnie. Trochę jak wtedy kiedy w pełnym napięcia i akcji filmie nagle następuje cisza.

2 część słynnego komiksu. Mam wrażenie, że zarysowany w 1 tomie krąg najważniejszych postaci ładnie się zacieśnił. Dalsze losy Marthe, Sylwii, fajny wątek z jazzmenami. Nowe poboczne postaci nie przytłaczają swoją ilością. Nadal jest mocno politycznie, no ale to w końcu całe clue. Niestety szkoda, że te książki są lekko "ocenzurowane". Może gdyby autor rozrysował historię jako dziejącą się w mieście X miałoby to sens, ale czarno na białym Berlin '29? Trochę średnio, zwłaszcza, że w wydaniach w innych językach tego nie ma.

2 część słynnego komiksu. Mam wrażenie, że zarysowany w 1 tomie krąg najważniejszych postaci ładnie się zacieśnił. Dalsze losy Marthe, Sylwii, fajny wątek z jazzmenami. Nowe poboczne postaci nie przytłaczają swoją ilością. Nadal jest mocno politycznie, no ale to w końcu całe clue. Niestety szkoda, że te książki są lekko "ocenzurowane". Może gdyby autor rozrysował historię...

Szybko się czyta. Krótkie fragmenty wypowiedzi uszeregowane w rozdziały tytułowane nazwami grzechów głównych. Pomysł to fajny, ale wykonanie nie do końca dobre, bo czasem miałam poczucie lekkiego chaosu. O ile wypowiedzi ciekawe w swej różnorodności, o tyle zamieszczenie w konkretnych rozdziałach niezbyt trafne. Fajny motyw "Dzienniczka", ale zabrakło mi jakiejś refleksji autora eksperymentu.

Szybko się czyta. Krótkie fragmenty wypowiedzi uszeregowane w rozdziały tytułowane nazwami grzechów głównych. Pomysł to fajny, ale wykonanie nie do końca dobre, bo czasem miałam poczucie lekkiego chaosu. O ile wypowiedzi ciekawe w swej różnorodności, o tyle zamieszczenie w konkretnych rozdziałach niezbyt trafne. Fajny motyw "Dzienniczka", ale zabrakło mi jakiejś refleksji...

Chibi kreska w komiksie pełnym przemocy i walki wewnętrznej głownej bohaterki. Ale tak na dobrą sprawę w tym fikcyjnym mieście wszyscy usiłują jakoś przetrwać. Samotność, uzaleznienia, choroby i to nieszczęsne PTSD, choć nigdzie wprost nie wymienione. Ciekawa historia i świetne rysunki, wypełnione kolorami równie gesto, co detalami. Polecam.

Chibi kreska w komiksie pełnym przemocy i walki wewnętrznej głownej bohaterki. Ale tak na dobrą sprawę w tym fikcyjnym mieście wszyscy usiłują jakoś przetrwać. Samotność, uzaleznienia, choroby i to nieszczęsne PTSD, choć nigdzie wprost nie wymienione. Ciekawa historia i świetne rysunki, wypełnione kolorami równie gesto, co detalami. Polecam.

Ciężki komiks historyczny. Napięcia w Berlinie końca lat 20. Kilka perspektyw różnych bohaterów, pozornie nie związanych ze sobą. Łączy je jednak miasto, które wciąga, zasysa, jak dowiadujemy się już na początku, a także bieg historii. Im dalej w treść tym bardziej kibicujemy Marthe i martwimy się o losy Gudrun. Zakończenie piekielnie smutne. Jest to trylogia, ale nie wiem czy sięgnę po kolejne tomy.

Ciężki komiks historyczny. Napięcia w Berlinie końca lat 20. Kilka perspektyw różnych bohaterów, pozornie nie związanych ze sobą. Łączy je jednak miasto, które wciąga, zasysa, jak dowiadujemy się już na początku, a także bieg historii. Im dalej w treść tym bardziej kibicujemy Marthe i martwimy się o losy Gudrun. Zakończenie piekielnie smutne. Jest to trylogia, ale nie wiem...

"(...) przemoc lubi ciszę, przemoc w ciszy rozrasta się do niewiarygodnych rozmiarów."
Sytuacje maltretowanych kobiet, które w obronìe własnej zabiły swoich partnerów. Różne perspektywy: samych sprawczyń, a także spojrzenie z boku na ogół kobiet doświadczających przemocy, przez psychologów, prawnika. Mnogość opisów wspomnień pokrzywdzonych-sprawczyń, ich przeplatanie się sprawia, że można odnieść wrażenie, że to jedna i ta sama osoba. Schematyczność działań oprawców zlewa się w jeden potok okrucieństwa. Książka, która daje do myślenia nad tym, czy w naszym otoczeniu też nie odgrywają się takie dramaty, skrzętnie ukryte za zamkniętymi drzwiami.
Ku przestrodze.

"(...) przemoc lubi ciszę, przemoc w ciszy rozrasta się do niewiarygodnych rozmiarów."
Sytuacje maltretowanych kobiet, które w obronìe własnej zabiły swoich partnerów. Różne perspektywy: samych sprawczyń, a także spojrzenie z boku na ogół kobiet doświadczających przemocy, przez psychologów, prawnika. Mnogość opisów wspomnień pokrzywdzonych-sprawczyń, ich przeplatanie się...

Wydawałoby się, że w temacie pedofilii wśród księży nie da się powiedzieć nic zaskakującego. W tej krótkiej, wydawałoby się, książce mamy jednak mnogość perspektyw, opinii, niechlubnych przykładów. Co więcej, tytuł celowo jest szerszy w wydźwięku, ponieważ treść dotyczy nie tylko dzieci doznających od księży krzywd w wymiarze czysto seksualnym, ale również rodzinnym, bowiem jest tu spory fragment nawiązujący do osób, których biologicznymi ojcami są duchowni.
Dobry research, zakończenie odautorskie przygniata opisem rozmiarów nadużyć kościoła jako instytucji.

Wydawałoby się, że w temacie pedofilii wśród księży nie da się powiedzieć nic zaskakującego. W tej krótkiej, wydawałoby się, książce mamy jednak mnogość perspektyw, opinii, niechlubnych przykładów. Co więcej, tytuł celowo jest szerszy w wydźwięku, ponieważ treść dotyczy nie tylko dzieci doznających od księży krzywd w wymiarze czysto seksualnym, ale również rodzinnym,...

Ciekawe, inne niż dotychczas mi znane, wspomnienia obozowe. Ale nie tylko. Jest też cała masa wspomnień o ochronie zbiorów bibliotecznych Warszawy. Studium człowieczeństwa, genialnie skomponowane opisy, cięty humor/ironia, wielka wrażliwość, upór i nieustępliwość autora. Jak to określono w posłowiu: wielki humanizm. Może rozdział teatralny mniej mnie interesował, ale jemu też nie można odmówić doskonałości. Świetny zbiór, tylko czasem pojawiające się drobne powtórzenia zdradzają, że nie jest to oryginalna całość.

Ciekawe, inne niż dotychczas mi znane, wspomnienia obozowe. Ale nie tylko. Jest też cała masa wspomnień o ochronie zbiorów bibliotecznych Warszawy. Studium człowieczeństwa, genialnie skomponowane opisy, cięty humor/ironia, wielka wrażliwość, upór i nieustępliwość autora. Jak to określono w posłowiu: wielki humanizm. Może rozdział teatralny mniej mnie interesował, ale jemu...

Może niekoniecznie mój typ historii, ale kreska idealnie oddaje tytuł książki, a nastrój niepokoju nie opuszcza czytelnika do ostatniej strony.

Może niekoniecznie mój typ historii, ale kreska idealnie oddaje tytuł książki, a nastrój niepokoju nie opuszcza czytelnika do ostatniej strony.

Prosta opowieść o tym, jak rozumieć wcale nie prostą sytuację kontaktu z osobą z autyzmem. Rozczulająca historia wakacji ojca i córki. Czułość momentami aż wylewa się z kartek, ale w pozytywnym sensie.

Prosta opowieść o tym, jak rozumieć wcale nie prostą sytuację kontaktu z osobą z autyzmem. Rozczulająca historia wakacji ojca i córki. Czułość momentami aż wylewa się z kartek, ale w pozytywnym sensie.

Przewrotne, niepokojące, wzruszające historie. Świetna kreska.

Przewrotne, niepokojące, wzruszające historie. Świetna kreska.

Niby rozumiem ironię, ale ten protekcjonalny ton mnie straszliwie denerwował podczas czytania. Bardzo dobre ilustracje.

Niby rozumiem ironię, ale ten protekcjonalny ton mnie straszliwie denerwował podczas czytania. Bardzo dobre ilustracje.

Jakaś niestała jest ta książka. Czasem się dłuży, czasem akcja się kręci aż miło. Nie jest zła, ale w całym ogromie przygód bohaterki i mnogości postaci, zakończenie (wyraźnie zapowiadające kontynuację) nie zachęciło mnie do czytania kolejnych części. Plus, choć ze zgrzytaniem zębami ze złości, za zaskoczenie negatywnością jednej z postaci, która zapowiadała się na pozytywną.

Jakaś niestała jest ta książka. Czasem się dłuży, czasem akcja się kręci aż miło. Nie jest zła, ale w całym ogromie przygód bohaterki i mnogości postaci, zakończenie (wyraźnie zapowiadające kontynuację) nie zachęciło mnie do czytania kolejnych części. Plus, choć ze zgrzytaniem zębami ze złości, za zaskoczenie negatywnością jednej z postaci, która zapowiadała się na pozytywną.

Żałuję, że nie znam oryginału. Komiks jest przyjemny w odbiorze, pewne rzeczy są infantylizowane graficznie, ale ma to swój cel. Posłowie na plus, choć jego przekaz smutny. Staram się nie umniejszać niczyjej śmierci (zwłaszcza w kontekście IIWW), ale zawsze jest to ukłucie w sercu na myśl o tych, którym brakło tylko (i aż) miesiąca, tygodnia, dnia do wyzwolenia.
Kreska przyjemna, opracowanie zrożnicowane, ale ma to swoje plusy: przez sam komiks się płynie, na partiach dłuższego tekstu można się zatrzymać, zastanowić.

Żałuję, że nie znam oryginału. Komiks jest przyjemny w odbiorze, pewne rzeczy są infantylizowane graficznie, ale ma to swój cel. Posłowie na plus, choć jego przekaz smutny. Staram się nie umniejszać niczyjej śmierci (zwłaszcza w kontekście IIWW), ale zawsze jest to ukłucie w sercu na myśl o tych, którym brakło tylko (i aż) miesiąca, tygodnia, dnia do wyzwolenia.
Kreska...

Ciekawy mix komiksu z fragmentami wierszy Szymborskiej. Ilustracje są ładne, wstawki kolażowe już trochę mniej, ale nie ma tragedii. Szybka lektura. Uzupełniające przypisy końcowe na plus.

Ciekawy mix komiksu z fragmentami wierszy Szymborskiej. Ilustracje są ładne, wstawki kolażowe już trochę mniej, ale nie ma tragedii. Szybka lektura. Uzupełniające przypisy końcowe na plus.

Narracja z perspektywy siostry Fridy, Cristi, pozorowana na monolog z psychiatrą (mówi tylko ona). Ciekawe rozwiązanie, chociaż im dalej w las, tym bardziej sposób wypowiedzi irytuje. Cristi narzeka na bycie w cieniu, zabieganie o uwagę najbliższych, którzy całą energię poświęcają Fridzie (która zdaje się wszystkich wokół świadomie wykorzystywać). Na początku było mi Cristi szkoda, ale finalnie mnie irytuje. Z jej opowieści wylewa się zapewnienie o miłości do siostry, jednak co rusz przeplatane zarzutami do niej. To uczucie więc jej się raczej ulewa, odebrałam je jako trochę wymuszone.
Największy jednak zarzut mam do informacji podanej na końcu książki, że jest to biografia fabularyzowana. Niby byłam tego świadoma, kiedy zaczynałam lekturę, ale autorka sama przyznaje, że WIĘKSZOŚĆ zdarzeń jest zmyślona, co mnie trochę zniechęciło. Nigdy nie byłam fanką Fridy, nie interesowałam się jej życiem (a książka została mi pożyczona spontanicznie), ale gdybym jednak była taka informacja by mnie zdenerwowała. Spodziewałam się, że max jakaś 1/3 jest dopowiedziana, ale nie większość... Dlatego informacja o fikcyjności zdarzeń powinna być dużo wyraźniej zaznaczona.
Wydanie w porządku, dobrze wkomponowane zdjęcia, ładna okładka. Zdarzają się powtórzenia (głównie we wstawkach do psychiatry).

Narracja z perspektywy siostry Fridy, Cristi, pozorowana na monolog z psychiatrą (mówi tylko ona). Ciekawe rozwiązanie, chociaż im dalej w las, tym bardziej sposób wypowiedzi irytuje. Cristi narzeka na bycie w cieniu, zabieganie o uwagę najbliższych, którzy całą energię poświęcają Fridzie (która zdaje się wszystkich wokół świadomie wykorzystywać). Na początku było mi Cristi...

Jest to zbiór artykułów, które z różnych perspktyw rozpatrują istnienie ogródków działkowych. Mamy tutaj więc podejście historyczne, socjologiczne, kulturoznawcze, artystyczne, statystyczne itp. Ciekawie się to czytało z perspektywy osoby, która wsiąka w działkowe życie: to co dla mnie jako ogrodnika amatora jest oczywiste (już), wcale nie musi być znane i proste dla ludzi, którzy nigdy z ogrodnictwem/rolnictwem nie mieli do czynienia. Bardzo ciekawe wątki historyczno-wspomnieniowe. Aż przydałoby się więcej takich biografii (może taki pomysł na 2 część dot. historii działkowców?😎).
Rozdziały są dość zróżnicowane, niektóre czyta się płynnie i lekko, inne wymagają większego skupienia. Duży plus za bardzo ładne wydanie.

Jest to zbiór artykułów, które z różnych perspktyw rozpatrują istnienie ogródków działkowych. Mamy tutaj więc podejście historyczne, socjologiczne, kulturoznawcze, artystyczne, statystyczne itp. Ciekawie się to czytało z perspektywy osoby, która wsiąka w działkowe życie: to co dla mnie jako ogrodnika amatora jest oczywiste (już), wcale nie musi być znane i proste dla ludzi,...

Książka najpierw porywająca, później trochę stopuje, jest więcej wspomnień i przemyśleń.
Bardzo podobało mi się zakończenie z wykładem profesora, nie miałam pojęcia, że coś takiego jest w tej książce 👌 Bardzo zgrabne przemycenie informacji skąd autorka czerpała pomysły. Z chęcią i ciekawością przeczytam kiedyś Testamenty.

Książka najpierw porywająca, później trochę stopuje, jest więcej wspomnień i przemyśleń.
Bardzo podobało mi się zakończenie z wykładem profesora, nie miałam pojęcia, że coś takiego jest w tej książce 👌 Bardzo zgrabne przemycenie informacji skąd autorka czerpała pomysły. Z chęcią i ciekawością przeczytam kiedyś Testamenty.