Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tej książce faktycznie można powiedzieć, że to historia, która mogłaby się wydarzyć tylko w opowieści. Z jednej strony nierealna, a z drugiej uderzająco prawdziwa na płaszczyźnie emocjonalnej. Ciekawa pozycja, choć początek mi się osobiście lekko dłużył.

O tej książce faktycznie można powiedzieć, że to historia, która mogłaby się wydarzyć tylko w opowieści. Z jednej strony nierealna, a z drugiej uderzająco prawdziwa na płaszczyźnie emocjonalnej. Ciekawa pozycja, choć początek mi się osobiście lekko dłużył.

,,Podziemie pamięci" jest nieoczywistą historią. Tak naprawdę mamy tu dwie historie, o maszynopistce i o pisarce, które choć początkowo rozdzielone, ostatecznie przenikają się i przeplatają. Powieść tę należy czytać zarówno dosłownie, jak i w przenośni - dzięki temu w znikających wspomnieniach i przedmiotach możemy dostrzec różne problemy, takie jak na przykład Alzheimer. Nieoczywista pozycja, ale warta uwagi.

,,Podziemie pamięci" jest nieoczywistą historią. Tak naprawdę mamy tu dwie historie, o maszynopistce i o pisarce, które choć początkowo rozdzielone, ostatecznie przenikają się i przeplatają. Powieść tę należy czytać zarówno dosłownie, jak i w przenośni - dzięki temu w znikających wspomnieniach i przedmiotach możemy dostrzec różne problemy, takie jak na przykład Alzheimer....

Podobała mi się ta książka. ,,Cytryna" Kajiiego to zgrabne połączenie opisów przyrody, niespokojnej duszy i fascynacji tym, co postrzegane jest jako mroczne i tajemnicze. W głównych bohaterach opowiadań można dopatrywać się samego autora, dlatego ten zbiór sprawia wrażenie wręcz intymengo. Przyjemna lektura na podróż tramwajem!

Podobała mi się ta książka. ,,Cytryna" Kajiiego to zgrabne połączenie opisów przyrody, niespokojnej duszy i fascynacji tym, co postrzegane jest jako mroczne i tajemnicze. W głównych bohaterach opowiadań można dopatrywać się samego autora, dlatego ten zbiór sprawia wrażenie wręcz intymengo. Przyjemna lektura na podróż tramwajem!

Obydwa opowiadania niespecjalnie przypadły mi do gustu. Mam wrażenie, że na podstawie tej krótkiej książki można wysnuć przypuszczenie, iż autor miał w życiu problemy z pierwiastkiem kobiecym, dlatego też stworzone przez niego postacie są mroczniejsze od demonów. Niestety, historie nie dla mnie.

Obydwa opowiadania niespecjalnie przypadły mi do gustu. Mam wrażenie, że na podstawie tej krótkiej książki można wysnuć przypuszczenie, iż autor miał w życiu problemy z pierwiastkiem kobiecym, dlatego też stworzone przez niego postacie są mroczniejsze od demonów. Niestety, historie nie dla mnie.

Książka pochodzi z 1933 roku, jednakże nadal potrafi zaskoczyć czytelnika. Autor przedstawia swoje przemyślenia i zmagania przy budowie nowoczesnego (jak na tamte czasy) domu połączonego z estetyką dawnej Japonii. Nie ukrywam, z pewnym uśmiechem na twarzy czytałam opis szaletu, jako idealnego miejsca do rozmyśleń i kontemplacji. Oczywiście, książkę należy potraktować z pewnym dystansem, gdyż przekonanie o wyższości Japonii aż emanuje z tego eseju. Daje nam to jednak lepsze spojrzenie na inną kulturę, zaś autor stara się wytłumaczyć pewne wzorce piękna, które odeszły w cień prawie stulecie temu...

Książka pochodzi z 1933 roku, jednakże nadal potrafi zaskoczyć czytelnika. Autor przedstawia swoje przemyślenia i zmagania przy budowie nowoczesnego (jak na tamte czasy) domu połączonego z estetyką dawnej Japonii. Nie ukrywam, z pewnym uśmiechem na twarzy czytałam opis szaletu, jako idealnego miejsca do rozmyśleń i kontemplacji. Oczywiście, książkę należy potraktować z...

,,Układ(a)ne" to książka o kobietach, o społeczeństwie, o życiu. Autorka porusza tematy feministyczne związane z postrzeganiem kobiet przez mężczyzn, ich roli w społeczeństwie i strefie komfortu. Aoko Matsuda pokazuje nam świat w powieści szkatułkowej, jednak zamiast imion mamy litery. Pod każdą literą może kryć się inna bądź ta sama osoba. Poruszane są tematy zachowań, oczekiwań wobec innych, standardach pięknach innych aspektach życia codziennego. Naprawdę dobra pozycja.

,,Układ(a)ne" to książka o kobietach, o społeczeństwie, o życiu. Autorka porusza tematy feministyczne związane z postrzeganiem kobiet przez mężczyzn, ich roli w społeczeństwie i strefie komfortu. Aoko Matsuda pokazuje nam świat w powieści szkatułkowej, jednak zamiast imion mamy litery. Pod każdą literą może kryć się inna bądź ta sama osoba. Poruszane są tematy zachowań,...

Całkiem ciekawy zbiór trzech opowiadań o różnorodnej tematyce. Najbardziej spodobało mi się pierwsze opowiadanie o hipnozie. Opowiadania te są trochę inne w porównaniu do innych krótkich historii z tej serii - bardziej przyziemnie.

Całkiem ciekawy zbiór trzech opowiadań o różnorodnej tematyce. Najbardziej spodobało mi się pierwsze opowiadanie o hipnozie. Opowiadania te są trochę inne w porównaniu do innych krótkich historii z tej serii - bardziej przyziemnie.

,,Piekło w butelkach " Kyūsaku Yumeno to świetny przykład tantei shōsetsu. Przedstawione opowiadania nie są typowymi opowiadaniami kryminalistycznymi czy detektywistycznymi. Autor skupia się na psychice swoich bohaterów i jak oni postrzegają świat. Niektóre z dołączonych opowiadań mają bardzo surrealistyczny klimat, inne są bardziej przyziemne. Przyjemna, krótka lektura.

,,Piekło w butelkach " Kyūsaku Yumeno to świetny przykład tantei shōsetsu. Przedstawione opowiadania nie są typowymi opowiadaniami kryminalistycznymi czy detektywistycznymi. Autor skupia się na psychice swoich bohaterów i jak oni postrzegają świat. Niektóre z dołączonych opowiadań mają bardzo surrealistyczny klimat, inne są bardziej przyziemne. Przyjemna, krótka lektura.

Powieść stosunkowo lekka, zabierze nas do najróżniejszych knajpek Osaki. Uśmiechnęłam się pod nosem, gdy ktoś w innej opinii napisał ,, japońskie trudne sprawy ", ale trochę racji ma. Wśród bohaterów zapewne zauważycie kogoś kogo znacie, kto też potrafi mieć w życiu pod górkę, a jednak dalej toruje sobie ścieżkę w świecie. Pod tym względem ta historia podnosi na duchu.

Powieść stosunkowo lekka, zabierze nas do najróżniejszych knajpek Osaki. Uśmiechnęłam się pod nosem, gdy ktoś w innej opinii napisał ,, japońskie trudne sprawy ", ale trochę racji ma. Wśród bohaterów zapewne zauważycie kogoś kogo znacie, kto też potrafi mieć w życiu pod górkę, a jednak dalej toruje sobie ścieżkę w świecie. Pod tym względem ta historia podnosi na duchu.

Spodobało mi się napięcie budowane przez autorkę. Gdy już raz zauważymy powiązania pomiędzy opowiadaniami, coraz uważniej będziemy szukać kolejnych. Historię wciągające, a równocześnie zostawiające czytelnika z pytaniem, kto miał rację, gdyż każda historia różni się od siebie choćby drobnymi szczegółami, nieścisłościami...

Spodobało mi się napięcie budowane przez autorkę. Gdy już raz zauważymy powiązania pomiędzy opowiadaniami, coraz uważniej będziemy szukać kolejnych. Historię wciągające, a równocześnie zostawiające czytelnika z pytaniem, kto miał rację, gdyż każda historia różni się od siebie choćby drobnymi szczegółami, nieścisłościami...

Któregoś razu zabrałam tę książkę ze sobą na uczelnię. Czytałam sobie przed zajęciami, gdy koleżanka z grupy zapytała mnie o czym to. W skrócie opowiedziałam o Gosposi i jej synu Pierwiastku opiekującymi się starym Profesorem, którego pamięć sięga tylko 80 minut.
- Smutna historia - odparła.
- Ale też jaka piękna.

Historia piękna jak każda liczba kreślona przez Profesora, jak zeszyt Boga, w którym chowają się dowody matematyczne, piękna jak miłość do dziecka i kolekcjonerskie karty z zawodnikami baseballa. "Ukochane równanie profesora" jest pozycją dość lekką, przyjemną, a jednak trafia w serce.

Któregoś razu zabrałam tę książkę ze sobą na uczelnię. Czytałam sobie przed zajęciami, gdy koleżanka z grupy zapytała mnie o czym to. W skrócie opowiedziałam o Gosposi i jej synu Pierwiastku opiekującymi się starym Profesorem, którego pamięć sięga tylko 80 minut.
- Smutna historia - odparła.
- Ale też jaka piękna.

Historia piękna jak każda liczba kreślona przez Profesora,...

"Ofiary. Ofiary okresu przejściowego moralności. I Ty, i ja z pewnością nimi jesteśmy."

Bardzo dobra książka o okresie przejściowym w życiu człowieka. Autor w ciekawy sposób pokazał, jak różne osoby radzą sobie z nieuniknioną zmianą. Na swój sposób książka ta może być ponadczasowa, gdyż poruszane w niej kwestie dotykają każdego, niezależnie od wieku czy epoki.

"Ofiary. Ofiary okresu przejściowego moralności. I Ty, i ja z pewnością nimi jesteśmy."

Bardzo dobra książka o okresie przejściowym w życiu człowieka. Autor w ciekawy sposób pokazał, jak różne osoby radzą sobie z nieuniknioną zmianą. Na swój sposób książka ta może być ponadczasowa, gdyż poruszane w niej kwestie dotykają każdego, niezależnie od wieku czy epoki.

Bardzo piękna książka. Autorka urzecza swym stylem pisania - poznając historię życia głównych bohaterów, mamy wrażnie jakby byli naszymi dobrymi przyjaciółmi, z którymi spotkaliśmy się po latach w zacisznej herbaciarni. Książkę można zarówno przeczytać jednym tchem bądź zostawiając na stoliku nocnym i rankiem czy też wieczorem wracać do niej, czytając rozdział czy dwa. Jest to książka o życiu - o jego wzlotach, upadkach i o zmianach, jakie zaszły w japońskim społeczeństwie w trakcie i po drugiej wojnie światowej. Autorka zabiera nas w tamte realia i robi to po mistrzowsku.

Bardzo piękna książka. Autorka urzecza swym stylem pisania - poznając historię życia głównych bohaterów, mamy wrażnie jakby byli naszymi dobrymi przyjaciółmi, z którymi spotkaliśmy się po latach w zacisznej herbaciarni. Książkę można zarówno przeczytać jednym tchem bądź zostawiając na stoliku nocnym i rankiem czy też wieczorem wracać do niej, czytając rozdział czy dwa. Jest...

Książka całkiem w porządku. Nie jest ona jakoś bardzo porywająca, dlatego też czytałam ją na raty, jednak z zainteresowaniem. Jak na literaturę japońską przystało, książka ta jest inna w porównaniu do literatury zachodniej, więc warto mieć to na uwadze. Jest to opowieść niewielu słów, autor nie rozpisuje się w dialogach, jednakże zwraca uwagę czytalenika na inne aspekty.

Książka całkiem w porządku. Nie jest ona jakoś bardzo porywająca, dlatego też czytałam ją na raty, jednak z zainteresowaniem. Jak na literaturę japońską przystało, książka ta jest inna w porównaniu do literatury zachodniej, więc warto mieć to na uwadze. Jest to opowieść niewielu słów, autor nie rozpisuje się w dialogach, jednakże zwraca uwagę czytalenika na inne aspekty.

Na wstępie warto zaznaczyć, iż nie jest to przeciętna powieść detektywistyczna. Jest to zbiór opowiadań, które balansują na granicy opowiadań kryminalnych i psychologicznych. Literatura japońska jest inna w porównaniu do zachodniej (europejskiej, amerykańskiej), dlatego też nie należy patrzeć na nią przez pryzmat innych, naszych książek.

W moim odczuciu ta książka jest wyjątkowa. Autor skupia się na zupełnie innych aspektach niż w przeciętnych powieściach kryminalnych. Detektyw nie dąży do rozwiązania sprawy, a udowodnienia swej racji, winowajca nie musi być mordercą, a największym wrogiem możemy okazać się my sami? Opowiadania te zostawiają czytelnika z wieloma przemyślami, pytaniami.

Najbardziej spodobało mi się opowiadanie ,,Czerwony pokój", które zakończyło się wyjątkowo ciekawym plot twistem, jak również samo z siebie było bardzo ciekawe i zaskakujące. Powiedziałabym, że jest ono nawet genialne. Najmniej jednak zrozumiałam tytułowe opowiadanie, które zdaniem autora (informacja z przypisu na początku książki) była jego największym dziełem. Niestety, nie przemawia ono do mnie, ale może ktoś inny dostrzeże jego drugie dno.

Bardzo polecam ,,Gąsienicę" wszystkim tym, którzy potrzebują powiewu nowości w literaturze detektywistycznej.

Na wstępie warto zaznaczyć, iż nie jest to przeciętna powieść detektywistyczna. Jest to zbiór opowiadań, które balansują na granicy opowiadań kryminalnych i psychologicznych. Literatura japońska jest inna w porównaniu do zachodniej (europejskiej, amerykańskiej), dlatego też nie należy patrzeć na nią przez pryzmat innych, naszych książek.

W moim odczuciu ta książka jest...