Bardzo lubię takie nieoczywiste, krótkie formy. Niesamowicie się to czytało. Trzy opowiadania: zagmatwane "Piekło wariata", genialne "Dziwne sny" i smutne "Piekło w butelce". Sny przywiodły mi myśl, jak wielu rzeczy boimy się, wychodzą one i nabierają kształtów właśnie w naszych snach. Po dłuższej analizie muszę stwierdzić, że właśnie sny, właśnie te miniaturki w miniaturze doceniam w tym zbiorku najbardziej. Były dla mnie wstrząsające. Yumeno pisał o naszym wewnętrznym zniewoleniu. Koszmar naszych piekieł, nasze w nich trwanie, i próby wydostania się.

Bardzo lubię takie nieoczywiste, krótkie formy. Niesamowicie się to czytało. Trzy opowiadania: zagmatwane "Piekło wariata", genialne "Dziwne sny" i smutne "Piekło w butelce". Sny przywiodły mi myśl, jak wielu rzeczy boimy się, wychodzą one i nabierają kształtów właśnie w naszych snach. Po dłuższej analizie muszę stwierdzić, że właśnie sny, właśnie te miniaturki w miniaturze...

Jak to często bywa w zbiorach opowiadań, zbiór kanapkowy, to znaczy pierwsze i ostatnie najlepsze, a to co w środku, to co się akurat kucharzowi trafiło. Krótkie opowiastki, nieraz jakby urwane, pozbawione puent czy choćby klimatu. Ale warto się zapoznać, bo dużo czasu nie zajmuje.

Jak to często bywa w zbiorach opowiadań, zbiór kanapkowy, to znaczy pierwsze i ostatnie najlepsze, a to co w środku, to co się akurat kucharzowi trafiło. Krótkie opowiastki, nieraz jakby urwane, pozbawione puent czy choćby klimatu. Ale warto się zapoznać, bo dużo czasu nie zajmuje.

Skondensowane japońskie obsesje.
Krótkie, ciekawe historie pokazujące oblicza obłędu. Autor pozostawia ich interpretację czytelnikowi. Intrygująca forma.

Skondensowane japońskie obsesje.
Krótkie, ciekawe historie pokazujące oblicza obłędu. Autor pozostawia ich interpretację czytelnikowi. Intrygująca forma.

Bardzo nierówny zbiór. Tytułowe opowiadanie całkiem niezłe, nieźle zapowiedziane przez wstęp, ciekawa forma, mix wariactwa, niepokoju, wszystko z oczekiwanym detektywistycznym sznytem, podobało mi się. Jednak cała reszta dla mnie co najwyżej ok, część opowiadań bardzo lakoniczna w formie, w dodatku wszystkie utrzymane w tym samym klimacie, a wiele z nich to w zasadzie wariacje na temat tego samego. Ciężko oprzeć się wrażeniu, że mimo klimatu to nic z nich nie wynika, autor nie mówi nic w temacie szaleństwa czy okrucieństwa poza tym, że istnieją. Dla mnie to trochę za mało, poza tytułowym tekstem raczej do zapomnienia

Bardzo nierówny zbiór. Tytułowe opowiadanie całkiem niezłe, nieźle zapowiedziane przez wstęp, ciekawa forma, mix wariactwa, niepokoju, wszystko z oczekiwanym detektywistycznym sznytem, podobało mi się. Jednak cała reszta dla mnie co najwyżej ok, część opowiadań bardzo lakoniczna w formie, w dodatku wszystkie utrzymane w tym samym klimacie, a wiele z nich to w zasadzie...

szukałam tego, co inni tutaj znaleźli, ale mi się nie udało. podczas lektury tego zbiorku opowiadań ciągle miałam poczucie, że nie ogarniam i nie umiem się wciągnąć w narrację. motywy fatalizmu i nieuchronnego przeznaczenia doceniam, ale dla mnie to za mało na samograj, który zrobi całość. moim faworytem jest tytułowa opowieść zamknięta w trzech listach i prezentująca ten rodzaj pomieszania niepokoju i dziwactwa, który tworzy miłe napięcie, ale opowiadanie o hucie dało mi peiperowe „miasto masa maszyna” vibes, wybaczcie

szukałam tego, co inni tutaj znaleźli, ale mi się nie udało. podczas lektury tego zbiorku opowiadań ciągle miałam poczucie, że nie ogarniam i nie umiem się wciągnąć w narrację. motywy fatalizmu i nieuchronnego przeznaczenia doceniam, ale dla mnie to za mało na samograj, który zrobi całość. moim faworytem jest tytułowa opowieść zamknięta w trzech listach i prezentująca ten...

Bardzo jak zwykle w przypadku tej właśnie serii Tajfunów wzruszająca szata graficzna.
Reszta raczej dla wytrwałych zbieraczy japońskiej krótkiej formy. Pojawiające się w przedmowie porównania do Ranpo Edogawy zdecydowanie nieuprawnione. Przynajmniej na tym odcinku literackich płodów autora.

Bardzo jak zwykle w przypadku tej właśnie serii Tajfunów wzruszająca szata graficzna.
Reszta raczej dla wytrwałych zbieraczy japońskiej krótkiej formy. Pojawiające się w przedmowie porównania do Ranpo Edogawy zdecydowanie nieuprawnione. Przynajmniej na tym odcinku literackich płodów autora.

Szanuję i doceniam za status klasyka, jednak same historie są raczej nie dla mnie. Nic mnie nie zaskoczyło, nie wciągnęło mnie, nie zaintrygowało, przeczytałem i tyle. Być może jest to kwestia tego, że przez lata od premiery sporo podobnych motywów przeszło do mainstreamu, przez co od początku wiedziałem już czego się spodziewać.

Szanuję i doceniam za status klasyka, jednak same historie są raczej nie dla mnie. Nic mnie nie zaskoczyło, nie wciągnęło mnie, nie zaintrygowało, przeczytałem i tyle. Być może jest to kwestia tego, że przez lata od premiery sporo podobnych motywów przeszło do mainstreamu, przez co od początku wiedziałem już czego się spodziewać.

Opis tytułowego opowiadania obiecuje znacznie więcej niż ostatecznie czytelnik dostaje. Historie te nie są pełne sprzeczności, zaburzona jest ich chronologia, ale po przeczytaniu 3 króciutkich listów, nie można mieć raczej wątpliwości o naturze tej tragedii. Niemniej, całość była całkiem interesująca, choć opowiadania te mają prawie 100 lat

Opis tytułowego opowiadania obiecuje znacznie więcej niż ostatecznie czytelnik dostaje. Historie te nie są pełne sprzeczności, zaburzona jest ich chronologia, ale po przeczytaniu 3 króciutkich listów, nie można mieć raczej wątpliwości o naturze tej tragedii. Niemniej, całość była całkiem interesująca, choć opowiadania te mają prawie 100 lat

Książka zawiera 3 opowiadania skupiających się na mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki,
,,Piekło wariata'' - zaskakujący monolog pacjenta szpitala psychiatrycznego,
,,Dziwne sny'' - krótkie, odrealnione i niepokojące historie przedstawiające obłęd opisanych w nich ludzi,
,,Piekło w butelkach'' - tytułowa opowieść o życiu dwóch rozbitków, zapisana w trzech listach, zamkniętych w butelkach, wyrzuconych w głąb morza.

Książka zawiera 3 opowiadania skupiających się na mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki,
,,Piekło wariata'' - zaskakujący monolog pacjenta szpitala psychiatrycznego,
,,Dziwne sny'' - krótkie, odrealnione i niepokojące historie przedstawiające obłęd opisanych w nich ludzi,
,,Piekło w butelkach'' - tytułowa opowieść o życiu dwóch rozbitków, zapisana w trzech listach,...

Piekło w butelkach to niedługi zbiór opowiadań zaczynający się naprawdę ciekawą przedmową tłumacza o literaturze japońskiej. Czytając o tytułowym opowiadaniu wyrobiłam sobie pewne, dość wysokie, oczekiwania. Miało być zastanawiające, niejednoznaczne (bo nie znamy chronologii a urywki),pełne domysłów i braku odpowiedzi. Nie zgadniecie jakie było moje rozczarowanie, kiedy odkryłam, że historia składa się z zaledwie trzech listów, które, jak dla mnie, da się ułożyć tylko w jednej kolejności. Co do innych historii, kończyły się, zanim się zaczęły i w ich przypadku rzeczywiście można się zastanowić, co autor miał na myśli. Moim faworytem jest pierwsze opowiadanie, tylko ono kończyło się w satysfakcjonujący sposób. Choć jestem trochę rozczarowana, uważam, że warto zapoznać się z tym zbiorkiem, traktując go choćby jako ciekawostkę.

Piekło w butelkach to niedługi zbiór opowiadań zaczynający się naprawdę ciekawą przedmową tłumacza o literaturze japońskiej. Czytając o tytułowym opowiadaniu wyrobiłam sobie pewne, dość wysokie, oczekiwania. Miało być zastanawiające, niejednoznaczne (bo nie znamy chronologii a urywki),pełne domysłów i braku odpowiedzi. Nie zgadniecie jakie było moje rozczarowanie, kiedy...