Nie rozumiem. Po co? Czemu? W jakim celu?

Nie rozumiem. Po co? Czemu? W jakim celu?

Książka ma siedem rozdziałów (choć tak naprawdę pięć części). Najdłuższy - i jednocześnie najsłabszy - jest rozdział pierwszy - tytułowy. Niestety jego jakoś oraz ogólny odbiór rozdziału nie nastawia pozytywnie do reszty lektury, która jest zdecydowanie lepsza i dużo ciekawsza niż część tytułowa. Większość moich uwag dotyczących tej książki odnosi się właśnie bezpośrednio do Układ(a)nych. Jednocześnie ten rozdział budził we mnie ambiwalencję: z jednej strony wydawało mi się, że rozumiem niektóre decyzje autorki dotyczące sposobu narracji, z drugiej - miałam wrażenie, że rzuca czytelnikowi niepotrzebne kłody pod nogi; z jednej - pewne zabiegi literackie wydają się podkreślać temat, z drugiej - sprawiają, że trudno cokolwiek zapamiętać o opowiadanej historii czy bohaterach. I tak z wieloma kolejnymi aspektami lektury - ostatecznie jednak skłaniam się ku stwierdzeniu, że to lektura nieprzystępna w odbiorze.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2024/04/ostetecznie-nieprzystepna-ukadane.html

Książka ma siedem rozdziałów (choć tak naprawdę pięć części). Najdłuższy - i jednocześnie najsłabszy - jest rozdział pierwszy - tytułowy. Niestety jego jakoś oraz ogólny odbiór rozdziału nie nastawia pozytywnie do reszty lektury, która jest zdecydowanie lepsza i dużo ciekawsza niż część tytułowa. Większość moich uwag dotyczących tej książki odnosi się właśnie bezpośrednio...

Świetna książka, wytyka wady i zaśmiewa się opisując ludzkie zachowania.

Świetna książka, wytyka wady i zaśmiewa się opisując ludzkie zachowania.

5/5 (lubimyczytać: 8/10)
Z początku nie byłam przekonana. Ba, po pierwszej połowie pierwszego rozdziału przewidywałam, że będzie to najgorsza książka od Tajfunów i moje pierwsze rozczarowanie tym domem wydawniczym. Zaczęłam ją latem, skończywszy na pierwszym (najdłuższym notabene) rozdziale-opowiadaniu, odłożyłam ją i nie ruszałam aż do teraz.
Na dniach uporałam się jednak z „The Factory” Oyamady i wciąż głodna biurowych perypetii sięgnęłam po nią ponownie.
Nie wiem, czy to kwestia miejsca i pory, podejścia czy wyłącznie mojego stanu, ale tym razem „Układ(a)ne” była przyjemnością.
Rozważania na temat miejsca kobiet w kapitalistycznym i męskocentrycznym świecie, na temat tego, w jaki sposób patriarchalna struktura niszczy wszystkich swoich członków – pracowników, kochanków, przyjaciół, mniejszości. Na temat tego, jak bardzo podobni jesteśmy do siebie i jak wiele naszych doświadczeń jest doświadczeniem zbiorowym – a przede wszystkim na temat tego, jak wiele tych doświadczeń nie powinno mieć miejsca, ale ich zakorzenienie w kulturze jest zbyt mocne, aby je wyplenić.
Dodatkowy, miły akcent to subtelne nawiązania do Heideggera i Latoura – szacunek do rzeczy, do nienaruszalnych sieci zależności między materialnym i niematerialnym. Możliwe, że trochę to wyolbrzymiam i przemawia teraz wyłącznie moje zboczenie akademicko-zawodowe, ale było to moje pierwsze skojarzenie.
Aż do ostatniej kartki ocena rosła w moich oczach, najpierw od wyrozumiałej dwójki, przez trójkę i czwórkę, aż do dosadnych pięciu gwiazdek. Naprawdę warto.

5/5 (lubimyczytać: 8/10)
Z początku nie byłam przekonana. Ba, po pierwszej połowie pierwszego rozdziału przewidywałam, że będzie to najgorsza książka od Tajfunów i moje pierwsze rozczarowanie tym domem wydawniczym. Zaczęłam ją latem, skończywszy na pierwszym (najdłuższym notabene) rozdziale-opowiadaniu, odłożyłam ją i nie ruszałam aż do teraz.
Na dniach uporałam się jednak...

Od razu do osób które patrzą na recenzję czy warto czytać. Pozycja jest specyficzna jeśli nie jesteś miłośnikiem abstrakcji radzę pominąć tą pozycję. Wrażenia z języka i składni jest lekko mówiąc średnia....
Książka dla miłośników sztuki współczesnej i abstrakcjonistów głównym celem jest chyba wyolbrzymienie stereotypów i pokazanie hipokryzji społeczeństwa. Ciężko przypisać tej książce określone kategorie bo fantastyka i abstrakcja jest zbyt dobrze przemieszana z normalnością.... Nie wiem kto określił że ta książka jest feministyczna ale musiał ją przeczytać bez analizy. Ps mam wrażenie że zabawa i gra słowna zaginęła w procesie tłumaczenia biorąc pod uwagę że to był język z kategorii aziatyckich jest to bardzo prawdopodobne i tym bardziej należą się gratulacje tłumaczom.

Od razu do osób które patrzą na recenzję czy warto czytać. Pozycja jest specyficzna jeśli nie jesteś miłośnikiem abstrakcji radzę pominąć tą pozycję. Wrażenia z języka i składni jest lekko mówiąc średnia....
Książka dla miłośników sztuki współczesnej i abstrakcjonistów głównym celem jest chyba wyolbrzymienie stereotypów i pokazanie hipokryzji społeczeństwa. Ciężko...

Książką jak sztuka nowoczesna - czytasz, nie wiesz czy dobrze odgadujesz zamysł autora, odczuwasz sprzeczne emocje, a na koniec stwierdzasz, że w sumie to nie rozumiesz ale dobrze się bawisz.

Książką jak sztuka nowoczesna - czytasz, nie wiesz czy dobrze odgadujesz zamysł autora, odczuwasz sprzeczne emocje, a na koniec stwierdzasz, że w sumie to nie rozumiesz ale dobrze się bawisz.

Książka "Układ(a)ne" składa się z kilku opowiadań, które łączą się ze sobą, tworząc jedną fabułę. Ich spójność jednak trudno dostrzec przez skomplikowaną formę każdego z nich. Koncepcja książki jest bardzo nowatorska, pierwszy raz przeczytałam książkę, która tak bardzo zachwyciła mnie swoją formą. I to dzięki właśnie niej zapamiętam tę książkę na długo. Obawiam się natomiast, że fabuły nie będę pamiętała już za kilka tygodni, mimo że wiele poglądów jest jak najbardziej trafnych.

Książka posiada wiele różnych opinii. Niektórych urzeka ona swoją awangardowością, inni jednak traktują ją jako nieudany eksperyment literacki. Myślę, że każdy powinien doświadczyć tego typu literatury, aby przekonać się, czy to rzeczywiście coś wartego uwagi.

Książka "Układ(a)ne" składa się z kilku opowiadań, które łączą się ze sobą, tworząc jedną fabułę. Ich spójność jednak trudno dostrzec przez skomplikowaną formę każdego z nich. Koncepcja książki jest bardzo nowatorska, pierwszy raz przeczytałam książkę, która tak bardzo zachwyciła mnie swoją formą. I to dzięki właśnie niej zapamiętam tę książkę na długo. Obawiam się...

,,Układ(a)ne" to książka o kobietach, o społeczeństwie, o życiu. Autorka porusza tematy feministyczne związane z postrzeganiem kobiet przez mężczyzn, ich roli w społeczeństwie i strefie komfortu. Aoko Matsuda pokazuje nam świat w powieści szkatułkowej, jednak zamiast imion mamy litery. Pod każdą literą może kryć się inna bądź ta sama osoba. Poruszane są tematy zachowań, oczekiwań wobec innych, standardach pięknach innych aspektach życia codziennego. Naprawdę dobra pozycja.

,,Układ(a)ne" to książka o kobietach, o społeczeństwie, o życiu. Autorka porusza tematy feministyczne związane z postrzeganiem kobiet przez mężczyzn, ich roli w społeczeństwie i strefie komfortu. Aoko Matsuda pokazuje nam świat w powieści szkatułkowej, jednak zamiast imion mamy litery. Pod każdą literą może kryć się inna bądź ta sama osoba. Poruszane są tematy zachowań,...

Im dalej tym ciekawiej :) kiedy już przywykłem do konwencji to bardzo ciekawa literacka podróż. Ciekawe spostrzeżenia, celne oko do rzeczywistości biurowej i nie tylko.

Im dalej tym ciekawiej :) kiedy już przywykłem do konwencji to bardzo ciekawa literacka podróż. Ciekawe spostrzeżenia, celne oko do rzeczywistości biurowej i nie tylko.

Dość ciężkie w odbiorze, (A)ty, (B)ty, ogólnie coś umyka.

Dość ciężkie w odbiorze, (A)ty, (B)ty, ogólnie coś umyka.