Jesteśmy społecznością, która kocha książki

❛❛Trzeba skonkretyzować wroga. Dzięki temu staje się mniej straszny, a bardziej realny.❜❜

Zaczynam ten rok z Mrozem, nie pierwszym moim życiu, ale za to jednym jakich miło wspominam. Nie jest to także moje pierwsze spotkanie z Chyłką, ale zawsze miło jest wrócić do wygadanej pani mecenas z Warszawy. Do Zordona też, choć jego mam wrażenie, że zapamiętałam jakoś inaczej te cztery lata temu.

Duet Chyłka x Oryński zawitał w moim życiu dawno patrząc na to po ilu latach sięgnęłam po reread i od tamtej pory nie daje mi spokoju praktycznie co chwilę. Nie jest to jednak wada, a wręcz przeciwnie. Wykreowani są w ten sposób, że nie jestem w stanie o nich zapomnieć i czasami, gdy wracam do nich myślami, pierwsze co mi przychodzi do głowy, to oczywiście niekiedy nieporadność początkującego Zordona i cięty język Chyłki.

Nie jest i nie była to nigdy literatura na miarę epopei, ale czy o to w tym wszystkim chodzi? Nie. Mam wrażenie, że sięgając po Chyłkę wiele osób oczekuje arcydzieła na miarę co najmniej Pana Tadeusza, a jest to zupełnie niepotrzebne. To nie jest żadna epopeja. To prawnicza, niekiedy jak to sam autor w posłowiu przyznaje podkoloryzowana rzeczywistość z barwnymi postaciami, osadzone w stolicowych realiach. Jest to historia, w której mecenas musi wybronić mordercę, który odmawia współpracy, mając w dodatku świeżą aplikancką krew na głowie. Całość otoczona jest nie tylko lekkim suspensem, zabawnym humorem i adwokackim żargonem, który jednak nie zanudzona na śmierć.

Drugie spotkanie z Chyłką w tej części podobało mi się tak naprawdę tak samo jak to było za pierwszym razem. Nie czytam tych książek czy jakikolwiek innych z nazwiskiem Mróz na okładce, oczekując cudów na papierze, bo czytam je po to, aby odpocząć i się odprężyć, nawet jeśli sytuacje przedstawione na kartkach potrafią być potworne i brutalne. I już planuje sięgnąć po następne części.

❛❛Trzeba skonkretyzować wroga. Dzięki temu staje się mniej straszny, a bardziej realny.❜❜

Zaczynam ten rok z Mrozem, nie pierwszym moim życiu, ale za to jednym jakich miło wspominam. Nie jest to także moje pierwsze spotkanie z Chyłką, ale zawsze miło jest wrócić do wygadanej pani mecenas z Warszawy. Do Zordona też, choć jego mam wrażenie, że zapamiętałam jakoś inaczej te...