Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest niesamowita, ale z gatunku tych, których nie chce się już nigdy w życiu czytać. Mimo że nie ma opisów walk ani wartkiej akcji, to trzyma w napięciu. To chyba najbardziej przygnębiająca książka jaką czytałam w życiu, na dodatek wygrałam sobie "idealny" na nią czas, listopadowy, deszczowy wieczór.

Książka jest niesamowita, ale z gatunku tych, których nie chce się już nigdy w życiu czytać. Mimo że nie ma opisów walk ani wartkiej akcji, to trzyma w napięciu. To chyba najbardziej przygnębiająca książka jaką czytałam w życiu, na dodatek wygrałam sobie "idealny" na nią czas, listopadowy, deszczowy wieczór.

Genialna książka, autorka zdecydowanie nie zawiodła. "Odrodzone królestwo" czyta się jednym tchem, nie sposób się oderwać. Jest to zdecydowanie najlepszy tom całego cyklu.

Genialna książka, autorka zdecydowanie nie zawiodła. "Odrodzone królestwo" czyta się jednym tchem, nie sposób się oderwać. Jest to zdecydowanie najlepszy tom całego cyklu.

Mistrzostwo świata. Jedna z moich ulubionych książek. Cały czas trzyma w napięciu, aż ciężko się oderwać.

Mistrzostwo świata. Jedna z moich ulubionych książek. Cały czas trzyma w napięciu, aż ciężko się oderwać.

Nie, nie, nie... Nie pamiętam, kiedy czytałam inna równie słabą książkę. Jest to zbiór opowiadań. Praktycznie przy każdym w pewnym momencie miałam wrażenie, że "coś się teraz zacznie dziać". I co? I nic. Bo przewracam kartkę i okazuje się, że to już koniec.
Jedna z najgorszych książek jakie w życiu czytałam.

Nie, nie, nie... Nie pamiętam, kiedy czytałam inna równie słabą książkę. Jest to zbiór opowiadań. Praktycznie przy każdym w pewnym momencie miałam wrażenie, że "coś się teraz zacznie dziać". I co? I nic. Bo przewracam kartkę i okazuje się, że to już koniec.
Jedna z najgorszych książek jakie w życiu czytałam.

Póki co jak dla mnie jest to najsłabszy tom serii, nie zmienia to faktu, że bardzo dobra książka. Dość mało akcji, sporo polityki.

Póki co jak dla mnie jest to najsłabszy tom serii, nie zmienia to faktu, że bardzo dobra książka. Dość mało akcji, sporo polityki.

Przed chwilą skończyłam czytać i poczułam lekkie zdziwienie, że to już koniec. Poczytałam komentarze i okazuje się, że jednak nie. W sumie to cieszę się, bo niby całość serii mogłaby się skończyć na tym tomie (dość niecodzienne zakończenie, ale takie lubię), to jednak brakowałoby mi wyjaśnienia kilku kwestii.

Przed chwilą skończyłam czytać i poczułam lekkie zdziwienie, że to już koniec. Poczytałam komentarze i okazuje się, że jednak nie. W sumie to cieszę się, bo niby całość serii mogłaby się skończyć na tym tomie (dość niecodzienne zakończenie, ale takie lubię), to jednak brakowałoby mi wyjaśnienia kilku kwestii.

Książka rewelacyjna. Do przeczytania zachęcił mnie mój chłopak, który stwierdził, że to idealna książka na czas pandemii.
Zdecydowanie jest to jedna z tych pozycji, które bardzo mocno do mnie przemówiły.

Książka rewelacyjna. Do przeczytania zachęcił mnie mój chłopak, który stwierdził, że to idealna książka na czas pandemii.
Zdecydowanie jest to jedna z tych pozycji, które bardzo mocno do mnie przemówiły.

Jest to opowieść dotycząca tylko Arnolda Lowefella, zupełnie nie wnosi nic do głównej fabuły. Osobiście po książce Płomień i krzyż 1 spodziewałam się nieco więcej, natomiast poznajemy wyłącznie historię Arnolda.

Jest to opowieść dotycząca tylko Arnolda Lowefella, zupełnie nie wnosi nic do głównej fabuły. Osobiście po książce Płomień i krzyż 1 spodziewałam się nieco więcej, natomiast poznajemy wyłącznie historię Arnolda.

Gorąco polecam fanom kotów i nie tylko :)

Gorąco polecam fanom kotów i nie tylko :)

Ten tom trzyma poziom wcześniejszych. Jest w nim więcej elementów fantasy, co nie przeszkadza zupełnie. Zresztą trylogię równie dobrze by się czytało, gdyby wcale ich nie było, są jednak bardzo ciekawym dodatkiem do całości. Zakończenie było od początku wiadome - Władysław Łokietek został koronowany. Niezbyt przyjemnie było się rozstawać z bohaterami, część wątków nie została zakończona (Rikissa, Michał), jednak zapewne celem autorki było skupienie się na koronacji. Polecam wszystkim.

Ten tom trzyma poziom wcześniejszych. Jest w nim więcej elementów fantasy, co nie przeszkadza zupełnie. Zresztą trylogię równie dobrze by się czytało, gdyby wcale ich nie było, są jednak bardzo ciekawym dodatkiem do całości. Zakończenie było od początku wiadome - Władysław Łokietek został koronowany. Niezbyt przyjemnie było się rozstawać z bohaterami, część wątków nie...

Książkę zaczynałam czytać bez przekonania, choć została mi polecona. Krótko i na temat, bo nie lubię się rozpisywać: szybko wciągnęłam się w świat Piastów i choć historii nie lubiłam nigdy, to dzięki tej książce moja niechęć nieco osłabła.
Polecam wszystkim.

Książkę zaczynałam czytać bez przekonania, choć została mi polecona. Krótko i na temat, bo nie lubię się rozpisywać: szybko wciągnęłam się w świat Piastów i choć historii nie lubiłam nigdy, to dzięki tej książce moja niechęć nieco osłabła.
Polecam wszystkim.

Naprawdę polecam, bardzo udana kontynuacja pierwszego tomu. Z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Naprawdę polecam, bardzo udana kontynuacja pierwszego tomu. Z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Książka dziwna, ale dobra :)

Książka dziwna, ale dobra :)

Co prawda ta książka nic nie wnosi do fabuły całej Mrocznej Wieży, ale jest naprawdę dobra. Przyjemnie było się dowiedzieć czegoś więcej o młodości Rolanda.

Co prawda ta książka nic nie wnosi do fabuły całej Mrocznej Wieży, ale jest naprawdę dobra. Przyjemnie było się dowiedzieć czegoś więcej o młodości Rolanda.

nie powaliła mnie ta książka na kolana. Czytało się przyjemnie, ale jednak sporo jej brakuje do innych książek Kinga.

nie powaliła mnie ta książka na kolana. Czytało się przyjemnie, ale jednak sporo jej brakuje do innych książek Kinga.

W książce są 4 opowiadania, dlatego trudno jest ocenić książkę jako całość.. Dwa z nich - Skazani na Shawshank i Zdolny uczeń oceniłabym wyżej niż n gwiazdek, ale pozostałe opowiadania były trochę słabsze.

W książce są 4 opowiadania, dlatego trudno jest ocenić książkę jako całość.. Dwa z nich - Skazani na Shawshank i Zdolny uczeń oceniłabym wyżej niż n gwiazdek, ale pozostałe opowiadania były trochę słabsze.

Prawdę mówiąc najpierw widziałam film (ten z 1980). Później książka.. I choć film był dla mnie naprawdę dobry, to nie ma co porównywać z książką, jak zresztą bywa najczęściej :)

Prawdę mówiąc najpierw widziałam film (ten z 1980). Później książka.. I choć film był dla mnie naprawdę dobry, to nie ma co porównywać z książką, jak zresztą bywa najczęściej :)

Gdybym miała ocenić tylko pierwszy tom, ocena byłaby zdecydowanie wyższa. Ale całokształt.. Dobre, ale w przypadku tego cyklu w moim odczuciu stwierdzenie "co za dużo to niezdrowo" jest jak najbardziej trafne. Pierwsze 2, 3 tomy czytało się naprawdę dobrze, ale potem zaczynało mi się dłużyć.

Gdybym miała ocenić tylko pierwszy tom, ocena byłaby zdecydowanie wyższa. Ale całokształt.. Dobre, ale w przypadku tego cyklu w moim odczuciu stwierdzenie "co za dużo to niezdrowo" jest jak najbardziej trafne. Pierwsze 2, 3 tomy czytało się naprawdę dobrze, ale potem zaczynało mi się dłużyć.

Mój chłopak strasznie zachwalał Hyperiona, więc korzystając z okazji, że kupiłam mu dwa tomy na urodziny, sama przeczytałam. Byłam nastawiona dość sceptycznie, bo wtedy byłam jeszcze na etapie "e tam Gwiezdne wojny są na pewno głupie, tylko latają i napieprzają się mieczami świetlnymi" (offtopując, po obejrzeniu GW całkowicie zmieniłam zdanie na ich temat :)) Wracając do Hyperiona i kolejnych części cyklu, są po prostu świetne. Tak jak wspomniałam, nie wierzyłam, że książka science fiction może mi się spodobać, a jednak :)
Polecam, nawet anty-fanom Gwiezdnych wojen i innego sci-fi :)

Mój chłopak strasznie zachwalał Hyperiona, więc korzystając z okazji, że kupiłam mu dwa tomy na urodziny, sama przeczytałam. Byłam nastawiona dość sceptycznie, bo wtedy byłam jeszcze na etapie "e tam Gwiezdne wojny są na pewno głupie, tylko latają i napieprzają się mieczami świetlnymi" (offtopując, po obejrzeniu GW całkowicie zmieniłam zdanie na ich temat :)) Wracając do...

Drogę czytałam jeszcze jak byłam w liceum, wtedy byłam zafascynowana klimatem postapo (Neuroshima i te sprawy), dlatego postanowiłam ją przeczytać jak tylko się o niej dowiedziałam.
Dobra książka. Nie jest to może arcydzieło, nie ma zbyt wiele akcji (delikatnie mówiąc), po prostu wędruje sobie ojciec z synem, ale klimat naprawdę mi się podobał. Pod koniec chyba nawet łezka w oku mi się pojawiła :)

Drogę czytałam jeszcze jak byłam w liceum, wtedy byłam zafascynowana klimatem postapo (Neuroshima i te sprawy), dlatego postanowiłam ją przeczytać jak tylko się o niej dowiedziałam.
Dobra książka. Nie jest to może arcydzieło, nie ma zbyt wiele akcji (delikatnie mówiąc), po prostu wędruje sobie ojciec z synem, ale klimat naprawdę mi się podobał. Pod koniec chyba nawet łezka...