Cujo

Lekkość z jaką King łączy prawdopodobną rzeczywistość ze światem bestii, zjaw i strachów sprawia, że każdą podróż do jego królestwa horroru przeżywam w całości. I tym razem wycieczka, na którą warto wykupić bilet. Trzyma w napięciu i pozostawia z niemałym smutkiem.

Lekkość z jaką King łączy prawdopodobną rzeczywistość ze światem bestii, zjaw i strachów sprawia, że każdą podróż do jego królestwa horroru przeżywam w całości. I tym razem wycieczka, na którą warto wykupić bilet. Trzyma w napięciu i pozostawia z niemałym smutkiem.

Wyważona historia.

Wyważona historia.

Chciałbym móc ubrać dobrze w słowa myśli przybywające do mojej głowy, gdy wspominam tą książkę. Owszem, w niektórych momentach była przydługa, historię części postaci z chęcią bym ominął. Trzeba jednak docenić opisy, język; czułem każdy najmniejszy powiew wiatru, palące gorąco. Książka została w głowie jeszcze po jej odłożeniu, to jest zawsze plus, prawda? Trochę przewidywalna, dłuży się. Nie najlepsza praca Kinga, a jednak nawet nawet.

Chciałbym móc ubrać dobrze w słowa myśli przybywające do mojej głowy, gdy wspominam tą książkę. Owszem, w niektórych momentach była przydługa, historię części postaci z chęcią bym ominął. Trzeba jednak docenić opisy, język; czułem każdy najmniejszy powiew wiatru, palące gorąco. Książka została w głowie jeszcze po jej odłożeniu, to jest zawsze plus, prawda? Trochę...

Pierwsza z książek Kinga która średnio mi się podobała. Spodziewałam się innej hisotrii i może trochę bardziej mrocznej, więcej uwagi poświęconej psie.. ale to starsza książka więc wiele się zmieniło w jego stylu, z pewnością bardziej się rozwinął. Na początku w ogóle jakoś nie mogłam się odnaleźć, nie mogłam się skupić kto jest kim, nie wiem dlaczego, ale po jakimś czasie doszłam do ładu. Mimo wszystko z chęcią przeczytałam, ale bez specjalnych wzlotów .

Pierwsza z książek Kinga która średnio mi się podobała. Spodziewałam się innej hisotrii i może trochę bardziej mrocznej, więcej uwagi poświęconej psie.. ale to starsza książka więc wiele się zmieniło w jego stylu, z pewnością bardziej się rozwinął. Na początku w ogóle jakoś nie mogłam się odnaleźć, nie mogłam się skupić kto jest kim, nie wiem dlaczego, ale po jakimś czasie...

Coraz bardziej rozumiem ten fenomen książek Stephena Kinga, powieści tego autora, szczególnie te z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych to nie tylko dobre horrory oraz świetne historie, to cały ładunek emicji powoli budowanych, by później uderzyły one z całą swą mocą w nas czytelników.
Weźmy książkę "Cujo" o psie który wpada w amok zabijabia, ilu autorów położyłoby ten temat, ilu poszłoby w tą najbardziej kiczowatą pulpową stronę, gdzie dostalibyśmy bezrozumną bestię grasującą po miasteczku i atakującą przypadkowe osoby w szale zabijania. Tutaj tego nie ma, wręcz przeciwnie, King nawet zagląda do głowy psa, byśmy zrozumieli co się z nim dzieje.
"Cujo" to właściwie kameralna, a nawet klaustrofobiczna powieść, gdyż duża część zdarzeń ma miejsce w jednej lokacji, w jednym małym pkt.
Do tego autor znakomicie buduje napięcie poprzez czas, czas przemiany, czas kolejnych upalnych dni i czas naszej ludzkiej fizycznej, oraz psychicznej wytrzymałości. Te czynniki wyznaczają granicę tego, do czego jesteśmy zdolni doprowadzeni do ostateczności.
King w "Cujo" skupia się też na poznaniu dwóch rodzin, Trentonów i Camberów, wchodzimy do ich głów odkrywając rodzinne tajemnice ukrywane zazwyczaj w czterech ścianach, kryjące się za fasadą szczęśliwych, nieskazitelnych amerykańskich rodzin. Z pozoru dwie tak różne rodziny, a jednak ich historia w jakiś sposób się łączy w ten najbardziej tragiczny sposób, każda z nich coś traci, jednak dla jednych strata ta może być nowym początkiem, dla innych traumą z której mogą już nigdy nie wyjść.
Ocena 10/10, nawet nie przypuszczałem że mogę dać tak wysoką oceną prostej z pozoru historii o psie zabójcy.

Coraz bardziej rozumiem ten fenomen książek Stephena Kinga, powieści tego autora, szczególnie te z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych to nie tylko dobre horrory oraz świetne historie, to cały ładunek emicji powoli budowanych, by później uderzyły one z całą swą mocą w nas czytelników.
Weźmy książkę "Cujo" o psie który wpada w amok zabijabia, ilu autorów położyłoby ten...

Rozszarpane nie tylko gardła ofiar Cujo, ale i moje emocje.

Świetna książka, wykorzystane wszystkie tematy które najbardziej mnie ruszają (dzieci i zwierzęta oraz dziejąca się im krzywda)

Rozszarpane nie tylko gardła ofiar Cujo, ale i moje emocje.

Świetna książka, wykorzystane wszystkie tematy które najbardziej mnie ruszają (dzieci i zwierzęta oraz dziejąca się im krzywda)

Nie najlepsza książka Kinga ale przyzwoita.

Nie najlepsza książka Kinga ale przyzwoita.

W moim przekonaniu jedna z lepszych pozycji pana Kinga.
Jest tutaj świetne stopniowanie napięcia i niesamowita grożą, grożą która momentami aż przytłacza i najgorsze w tym wszystkim jest to że może taka sytuacja wydarzyć się w realu.
Czyta się świetnie bo to przecież King.

W moim przekonaniu jedna z lepszych pozycji pana Kinga.
Jest tutaj świetne stopniowanie napięcia i niesamowita grożą, grożą która momentami aż przytłacza i najgorsze w tym wszystkim jest to że może taka sytuacja wydarzyć się w realu.
Czyta się świetnie bo to przecież King.

Bardzo dobra książka, która nie tylko straszy i trzyma w napięciu ale też porusza bardzo ważną kwestię - choroby, którą jest wścieklizna. Opisuje nie tylko tragedie wyrządzone przez zarażone zwierzę ludziom, ale także jego własną, osobistą, psią tragedię. Jednocześnie daje czytelnikom do zrozumienia (w moim odczuciu) jak ważne jest szczepienie swoich zwierząt i jak okropną chorobą mogą się zarazić od innych zwierząt, nieszczepione.

Bardzo dobra książka, która nie tylko straszy i trzyma w napięciu ale też porusza bardzo ważną kwestię - choroby, którą jest wścieklizna. Opisuje nie tylko tragedie wyrządzone przez zarażone zwierzę ludziom, ale także jego własną, osobistą, psią tragedię. Jednocześnie daje czytelnikom do zrozumienia (w moim odczuciu) jak ważne jest szczepienie swoich zwierząt i jak okropną...

Za dużo jest wątków pobocznych przez co momentami czyta się ją mozolnie, ale historia z pewnością lepsza od adaptacji filmowej.

Za dużo jest wątków pobocznych przez co momentami czyta się ją mozolnie, ale historia z pewnością lepsza od adaptacji filmowej.