Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Córka z Grecji" - trzecia część cyklu "Utracone córki" Sorai Lane.
W każdej książce z serii główne bohaterki otrzymują na spotkaniu w londyńskiej kancelarii prawnej, znalezione w domu zmarłej kobiety, która przed laty prowadziła placówkę dla samotnych matek, tajemnicze pudełko z sentymentalnym drobiazgiem, który należał do członka ich rodziny. W najnowszej powieści Ella spogląda na wyblakłą czarno-białą fotografię nieznanej kobiety i dziecka leżącą obok pożółkłego fragmentu nut. Bohaterki podejmują się odkrycia tajemnic swoich rodzin i swego dziedzictwa, przy okazji odnajdując własną drogę i szczęście. Powieści łączy również akcja rozgrywająca się w dwóch planach czasowych w najpiękniejszych zakątkach świata, w tym przypadku w Grecji. Oczywiście także lekki i przyjemny styl autorki, dzięki któremu przepadałam słuchając poprzednich dwóch części.
Z niecierpliwością czekałam na trzecią, niestety ta historia mnie nie zachwyciła aż tak bardzo.
O ile w poprzednich tomach cyklu miejsca stanowią równie ważną rolę, co bohaterowie, o tyle tutaj jest inaczej. Za dużo w niej Anglii, a za mało opisów greckiej wyspy Skopelos (znanej z filmu "Mamma Mia") - najbardziej zielonej, cieszącej turystów swym tradycyjnym urokiem i spokojną atmosferą. Wyspy z licznymi białymi kościółkami z charakterystycznymi szaro-białymi kopułami i pokrytymi łupkiem dachami. Pełnej tawern wzdłuż portu oferujących świeże owoce morza i dania rybne. Pełnej malowniczych miejsc, bogatej w zabytki i kulturalne imprezy. Zatem pole do pisarskiego popisu jest ogromne. Czytając "Córkę z Włoch" i "Córkę z Kuby" miałam ochotę poznać opisane przez Lane miejsca i ludzi, tym razem nie poczułam chęci wybrania się w podróż do Grecji, by wędrować śladami bohaterów, posmakować tego, co oni, poznać miejscową społeczność, obyczaje i lokalną historię.
Sam wątek królewskiego rodu, zmuszonego do opuszczenia swojego kraju i rozpoczęcia nowego życia w Londynie jest bardzo ciekawy, lecz według mnie również zbyt skąpo poprowadzony. Zabrakło mi też tego czegoś, co sprawiło, że od poprzednich części nie mogłam się oderwać. Emocji, czy zwrotów akcji, dzięki którym ta historia zapadłaby głęboko w mojej pamięci.
Naprawdę polubiłam cykl "Utracone córki", dlatego z ogromnym bólem piszę słowa, iż to najsłabsza jego część.
Mimo to, z ciekawością przeczytam bądź wysłucham kolejny, pt. "Córka z Genewy".

"Córka z Grecji" - trzecia część cyklu "Utracone córki" Sorai Lane.
W każdej książce z serii główne bohaterki otrzymują na spotkaniu w londyńskiej kancelarii prawnej, znalezione w domu zmarłej kobiety, która przed laty prowadziła placówkę dla samotnych matek, tajemnicze pudełko z sentymentalnym drobiazgiem, który należał do członka ich rodziny. W najnowszej powieści Ella...

"Skazani na ból" to moje drugie spotkanie z twórczością Agnieszki Lingas - Łoniewskiej. Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ bardzo przypadła mi do gustu "Randka z Hugo Bosym", która wciągnęła mnie od pierwszej strony, była pełna sarkastycznego humoru (który uwielbiam), emocji i erotycznego napięcia, a nawet potrafiąca zaskoczyć. Ponieważ miała być pełna wzruszeń, rozłożyć czytelnika emocjonalnie na łopatki, sprawić, że z oczu będą lały się łzy, tymczasem nie potrafię zrozumieć skąd nad nią tyle zachwytów. Jedynie sceny opisujące brutalne zachowanie Aleksa i jego kompanów skinheadów potrafiły we mnie wzbudzić jakiekolwiek odczucia. Całość wypada dość słabo. Jest płytka, napisana takim stylem, jakby pisała ją nastolatka posiadająca umysł dojrzałej osoby, pełen życiowej mądrości, co jakoś się gryzło z zachowaniami bądź co bądź nastoletniej Amelii, a do tego dość przewidywalna. Pamiętam czasy kiedy ulice były pełne narkomanów, skinów i panków, którzy budzili postrach, dlatego Aleks też wydaje mi się nierzeczywisty. Przecież wartości, w które wierzą i lojalność wobec kumpli to dla nich świętość!! Czy naprawdę można tak skrajnie się zmienić pod wpływem dziewczyny?! Do tego Żydówki? Zakończenie nawiązujące do wydarzeń kilkanaście lat później zupełnie niepotrzebne i przesłodzone. Niestety tym razem nie było flow. "Skazani na ból" to raczej historia dla nastolatek marzących o wielkiej pierwszej miłości, która będzie trwać do grobowej deski, wierzących w rzeczy, które są mało prawdopodobne w realnym życiu, a jeśli już to stanowią wyjątek od reguły. Widać ja już jestem na takie historie za stara.

"Skazani na ból" to moje drugie spotkanie z twórczością Agnieszki Lingas - Łoniewskiej. Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ bardzo przypadła mi do gustu "Randka z Hugo Bosym", która wciągnęła mnie od pierwszej strony, była pełna sarkastycznego humoru (który uwielbiam), emocji i erotycznego napięcia, a nawet potrafiąca zaskoczyć. Ponieważ miała być pełna wzruszeń, rozłożyć...

“Polowanie na Hitlera” to ostatni tom trylogii nazistowskiej autorstwa Steve’a Mahhews’a, która jest bezpośrednią kontynuacją drugiego tomu, czyli losów Führera i jego świty oraz jego osobistej kucharki – Klary Koch, przysięgającej, iż widziała go, jak ucieka z berlińskiego bunkra.

Pisząc fikcję historyczną, Matthews wybiera te fakty historyczne, które pasują do stworzonej opowieści, natomiast opierając się na godzinami analizowanych filmach, materiałach dokumentalnych, książkach oraz wydarzeniach kształtujących życie największych zbrodniarzy wojennych: Hitlera, Klausa Barbiego, Otto Skorzenego, Ilse Koch, Waltera Rauffa, Ericha Priebkego, a także pozostałych autentycznych postaci, zdaje się całkiem trafnie oddaje ich cechy osobowości i charakteru. Podoba mi się, że bezceremonialnie zobrazował, jak Rosjanie świętowali zwycięstwo, nie pomijając brutalnych gwałtów na kobietach. Że nie narzuca swojego punktu widzenia, pozwalając by każdy z czytelników sam rozstrzygnął, czy Hitler popełnił samobójstwo 30 kwietnia 1945 r., strzelając sobie w głowę, czy też tworząc fabułę ze zlepków różnych mitów, plotek, półprawd, konfabulacji, zeznań świadków, a nawet akt FBI uciekł z bunkra tajnym tunelem, następnie dla zmylenia aliantów poszukujących nazistowskich notabli oraz dowodów jego śmierci, wysłał do Argentyny swego sobowtóra o pseudonimie Wolf, jednocześnie ukrywał się w klasztorze w Ustce na polskim wybrzeżu, gdzie planował budowę IV Rzeszy. Wplótł też w wydarzenia Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, organizację “Die Spinne”, jak i postać biskupa Aloisa Hudala, który z ich pomocą odegrał kluczową rolę w ukrywaniu nazistowskich zbrodniarzy, organizował dokumenty i ułatwiał zmianę tożsamości, pomagające w ucieczce tzw. “szlakiem szczurów” do Ameryki Południowej. Pokazuje tym samym, iż w łonie kościoła zdarzały się przypadki godne pogardy, jednak Matthews w przypisie od autora zaznacza, “że niektórzy członkowie kościoła pomagali Żydom i otwarcie występowali przeciw nazistowskiemu reżimowi.”. Wątek Klary i jej siostry Natalii - mieszkającej w Krakowie, współpracującej z polskim rządem, tropiącej i wykonującej egzekucje byłych nazistów jest dość skąpy, ponieważ książka w głównej mierze skupia się na losach największych bestii III Rzeszy po jej upadku, aczkolwiek jest istotny, bo to Klara pomaga sprawdzić, czy to rzeczywiście Hitler ukrywa się w Usteckim klasztorze.

Śmiało można stwierdzić, iż "Polowanie na Hitlera" jest najbardziej sensacyjną częścią całego cyklu, bowiem wywołuje w czytelniku poczucie napięcia i do końca zaskakuje zwrotami akcji. Pozwala zadać sobie kilka naprawdę istotnych pytań niestety również w odniesieniu do współczesnych czasów i wszystkich tych, którzy dokonują zbrodni przeciwko ludzkości. Przeanalizować rolę tych, którzy na różne sposoby wspierali nazistów, bądź dziś sprzyjają zbrodniarzom, jak Hitler widzących w sobie wybrańca przeznaczenia. Napomina, że izraelskie tajne służby niestrudzenie poszukiwały na całym świecie niemieckich zbrodniarzy. Nie pomija również roli aliantów, zwłaszcza amerykańskich służb wywiadowczych, które na początku zimnej wojny werbowały byłych agentów SS, co ukazuje patologiczny obraz ich moralności oraz wstrząsający kontrast pomiędzy długoletnim cierpieniem ofiar a wygodnym, bezpiecznym życiem ich oprawców. Z pewnością nie dający poczucia sprawiedliwości.

Co ważne, można ją przeczytać bez znajomości poprzednich tomów, natomiast, czytając wszystkie trzy, można dokładnie przyjrzeć się tragedii wojny przez pryzmat doświadczeń stworzonych przez autora bohaterów wplątanych w wir prawdziwych wydarzeń i stykających się z autentycznymi postaciami.

“Polowanie na Hitlera” to ostatni tom trylogii nazistowskiej autorstwa Steve’a Mahhews’a, która jest bezpośrednią kontynuacją drugiego tomu, czyli losów Führera i jego świty oraz jego osobistej kucharki – Klary Koch, przysięgającej, iż widziała go, jak ucieka z berlińskiego bunkra.

Pisząc fikcję historyczną, Matthews wybiera te fakty historyczne, które pasują do...