Niespodziewanie dobra książka. Autorka ma naprawdę przyjemny styl, łatwość przekazywania myśli, emocji. Dość dobre dialogi i jeszcze lepsze fragmenty stanowiące pamiętnik (bo warto wiedzieć, że wątki współczesne przeplatają się z historycznymi, a główna bohaterka odkrywa dzieje swojej rodziny). Możliwe, że moją przyjemność z czytania tej książki spotęgował kontrast, jaki powstał między strasznie słabym stylem i płytką fabułą książki, jaką czytałam chwilę wcześniej (również polskiej autorki niestety),a stylem Katarzyny Kieleckiej, ale tez przyznam szczerze, że tematycznie książka "Na tej samej ziemi" po prostu trafiła w mój gust i zainteresowania, bo od kilku lat z zaciekawieniem śledzę media społecznościowe naszej Polskiej Stacji Polarnej Hornsund i losy kolejnych letnich i zimowych wypraw polskich polarników na Spitsbergen. W moim odczuciu autorka naprawdę starannie przygotowała się do tego, by wiarygodnie napisać wątek arktyczny, a nawet w fabule zawarła swój mały ukłon w stronę osoby, która bardzo jej w tym pomogła, czyli jednej z polskich polarniczek.
Dobra rozrywka i ambitna książka, jak na przypisaną kategorię "literatura obyczajowa, romans".

Niespodziewanie dobra książka. Autorka ma naprawdę przyjemny styl, łatwość przekazywania myśli, emocji. Dość dobre dialogi i jeszcze lepsze fragmenty stanowiące pamiętnik (bo warto wiedzieć, że wątki współczesne przeplatają się z historycznymi, a główna bohaterka odkrywa dzieje swojej rodziny). Możliwe, że moją przyjemność z czytania tej książki spotęgował kontrast, jaki...

Druga część jest moim zdaniem ciekawsza niż pierwsza a to za sprawą historii dziadków głównej bohaterki. Oprócz tego fajni, weseli bohaterowie, naturalne dialogi i poczucie humoru, które nie jest papierowe. Bardzo przyjemna mimo, że lekka książka.

Druga część jest moim zdaniem ciekawsza niż pierwsza a to za sprawą historii dziadków głównej bohaterki. Oprócz tego fajni, weseli bohaterowie, naturalne dialogi i poczucie humoru, które nie jest papierowe. Bardzo przyjemna mimo, że lekka książka.

Kontynuacja losów Lilki, Neli i ich szalonej przyjaciółki "Śliwki". Ujęła mnie przede wszystkim historia dziadków Lilki, jak zwykle to czasy minione są tu najciekawsze, wciągające i przejmujące. Co do czasów teraźniejszych myślałam, że zastanę zupełnie inną sytuację aniżeli jest, ale może i dobrze - przynajmniej coś się działo.

Kontynuacja losów Lilki, Neli i ich szalonej przyjaciółki "Śliwki". Ujęła mnie przede wszystkim historia dziadków Lilki, jak zwykle to czasy minione są tu najciekawsze, wciągające i przejmujące. Co do czasów teraźniejszych myślałam, że zastanę zupełnie inną sytuację aniżeli jest, ale może i dobrze - przynajmniej coś się działo.

"... życie to nie tylko ból i rozczarowanie, że przychodzą chwile, gdy świat wokół staje się piękny, krajobraz zachwyca, a ludzie nie zawodzą. Nagle lgną do siebie nawzajem, bo znajdują w tym nadzieję, ukojenie i cel. To się może zdarzyć każdemu, więc jest na co czekać."
⠀
Po każdej burzy wychodzi słońce....
⠀
Kolejny rok przynosi nowy list Lilce. Ukryta w Górach Połabskich rodzinna tajemnica kusi, by ją poznać. Ale czy warto?
II część przygód Lilki i Śliwy, przy której bardzo miło spędziłam czas. Nowe dylematy i rozterki, nowe nadzieje i plany.
Tesknota za narzeczonym, który wyjechał w roczną podróż. Wychowanie pięciolatki i mężczyźni, którzy coś znaczą.
Opowieść z tych, które lubię - przeszłość miesza się z teraźniejszością udowadniając co w życiu jest naprawdę ważne. Jesli jeszcze nie znacie, to Nowy Rok to dobry pretekst, by to zmienić.

"... życie to nie tylko ból i rozczarowanie, że przychodzą chwile, gdy świat wokół staje się piękny, krajobraz zachwyca, a ludzie nie zawodzą. Nagle lgną do siebie nawzajem, bo znajdują w tym nadzieję, ukojenie i cel. To się może zdarzyć każdemu, więc jest na co czekać."
⠀
Po każdej burzy wychodzi słońce....
⠀
Kolejny rok przynosi nowy list Lilce. Ukryta w Górach Połabskich...

Brakuje trochę świątecznego klimatu. Treść może być, ale nie powala na kolana.

Brakuje trochę świątecznego klimatu. Treść może być, ale nie powala na kolana.

Jak ułoży się życie Lilki po przyjęciu spadku, czy będzie ono lepsze, ciekawsze, bardziej poukładane, czy znajdzie miłość? Warunkiem przejęcia spadku po ciotecznej babce jest deklaracja kontynuowania opieki nad osobami, nad którymi pieczę dotychczas sprawowała zmarła; jest to Jureczek - młody zdolny chłopiec z patologicznej rodziny oraz pan Władek - bezdomny alkoholik, wykonujący odpłatnie dorywcze prace wokół posiadłości. Ponadto w połowie domu ma pozostać przychodnia weterynaryjna, prowadzona przez przybranego wnuka dotychczasowej właścicielki - Tobiasza.

Lilka zrywa z byłym kochankiem, rezygnuje z pracy w jego firmie i wraz z Kingą, która została czasowo osamotniona, gdy Adam, którego oświadczyny odrzuciła, wyjechał na Spitsbergen, przenosi się wraz z córką do Łodzi. Stajemy się obserwatorami losów tej grupy ludzi, którzy bardzo się wspierają i choć dochodzi między nimi czasem do konfliktu, zawsze gotowi są nieść sobie pomoc.
Oprócz współczesnych zdarzeń, zagłębiamy się w przeszłość rodziny Lilki, która otrzymuje od swego ojca list swego dziadka Jana, męża babci Janki. Jest on adresowany do syna, jednak on nie ma chęci zagłębiać się w dawne sprawy. List
zawiera pewne wskazówki, które pozwolą dotrzeć do miejsca, gdzie znajduje się odpowiedź na tajemnice z okresu dramatycznych przeżyć wojennych. Ten fragment fabuły wciągnął mnie niezmiernie, wywołał wiele wzruszeń i emocji, ukazując ogromną determinację w walce o życie, o przetrwanie, o rodzące się uczucie.

"Na tej samej ziemi" to książka wielobarwna, przesycona wszelkimi emocjami, choć główną rolę wiedzie wśród nich miłość. Patrzymy jak młodzi ludzie radzą sobie z rzeczywistością, jak stawiają czoła przeciwnościom, jak wychodzą z podjętych wyzwań z podniesioną głową. To jest powieść o codziennym heroizmie, o zmaganiach samotnej matki i o wyzwaniach, jakie stają przed pięciolatką chorującą na niskorosłość, to książka, która momentami wzrusza, która przynosi radość i wywołuje uśmiech na twarzy, ale przede wszystkim daje nadzieję i udowadnia, że nasze życie w zdecydowanym stopniu zależy tylko od nas, że wciąż trzeba iść naprzód, bez zatrzymywania się i tkwieniu w przeszłości. Życie wymaga od nas odwagi, dążenia do nowego, lepszego jutra. Polecam.

Jak ułoży się życie Lilki po przyjęciu spadku, czy będzie ono lepsze, ciekawsze, bardziej poukładane, czy znajdzie miłość? Warunkiem przejęcia spadku po ciotecznej babce jest deklaracja kontynuowania opieki nad osobami, nad którymi pieczę dotychczas sprawowała zmarła; jest to Jureczek - młody zdolny chłopiec z patologicznej rodziny oraz pan Władek - bezdomny alkoholik,...

O ile w pierwszym tomie wątek retrospekcyjny, dotyczacy II wojny światowej nie przeważał w książce, a wspomnienia tamtych czasów nie waliły w czytelnika brutalnymi szczegółami, o tyle w tym tomie niestety, jest tych drastycznych, wojennych scen sporo. Jestem po paru szokujących reportażach i to, czego szukałam, to przyjemna obyczajówka dla odprężenia. Tej książki jednak ze względu na przerażające w detalach sceny nie mogę określić mianem dobrej rozrywki. Mimo to audiobook jest dobry – inna lektorka, ale też dobra. Aktualne problemy społeczne w tle powodują, że nie jest to bzdurna obyczajówka. Dobry styl autorki, dobrze skonstruowana akcja. Gdyby tylko nie było tak dużo tej wojny, bo ile można...
Ogólnie jednak polecam.

O ile w pierwszym tomie wątek retrospekcyjny, dotyczacy II wojny światowej nie przeważał w książce, a wspomnienia tamtych czasów nie waliły w czytelnika brutalnymi szczegółami, o tyle w tym tomie niestety, jest tych drastycznych, wojennych scen sporo. Jestem po paru szokujących reportażach i to, czego szukałam, to przyjemna obyczajówka dla odprężenia. Tej książki jednak ze...

Książki Katarzyny Kieleckiej miło się czyta. Niezależnie od tego, jakie przygody każe Autorka swoim bohaterom przeżywać, o jakich problemach mówi, to robi to ciepło, bogato swoją opowieść inkrustując drobnymi anegdotkami, dowcipaskami, zabawnymi powiedzonkami. Po tych książkach spaceruje się jak po grubych, miękkich dywanach. Ma się poczucie bezpieczeństwa i komfortu, bo bohaterowie życzliwi i szlachetni, z problemami sobie poradzą, a dobro zwycięży. Może to naiwnie brzmi, ale kiedy człek znękany, to zanurzenie się w taką rzeczywistość pozwala odprężyć się jak dobra kąpiel. Tym razem jest o trudnym ale satysfakcjonującym macierzyństwie, o nieuzasadnionej ale jakże kobiecej zazdrości, o miłości za progiem i o wielkiej pomyłce, której udało się nie popełnić. Odłóżcie prozac lub inny antydepresant, sięgnijcie po Kielecką :)

Książki Katarzyny Kieleckiej miło się czyta. Niezależnie od tego, jakie przygody każe Autorka swoim bohaterom przeżywać, o jakich problemach mówi, to robi to ciepło, bogato swoją opowieść inkrustując drobnymi anegdotkami, dowcipaskami, zabawnymi powiedzonkami. Po tych książkach spaceruje się jak po grubych, miękkich dywanach. Ma się poczucie bezpieczeństwa i komfortu, bo...

o druga książka tej autorki, którą przeczytałam i na pewno nie ostatnia. Fajne lekkie pióro, o jakże ważnych rzeczach. Plus za rekonesans i że autorka nie wymyślała tylko oparła się na faktach.
Fajnie, że jest kontynuacja pierwszej części, niby tak się wszystko zakończyło, a jednak mi czegoś brakowało i właśnie to dostałam w drugim tomie.
Autorka wymyśliła bardzo ciekawy powód poszukiwań, powrót do przeszłości do nieznanych chwil życia dziadków.
Jak zwykle Nela swoimi tekstami rozwala system, zwłaszcza na końcu książki, uśmiałam się. Lilka w końcu zrozumiała co liczy się w życiu, szkoda mi tylko dwóch postaci drugoplanowych, że jednak nałóg wygrał....
Książkę czyta się bardzo fajnie, szybko, jeśli ma się czas, z tekstem "jeszcze jedna strona...jeszcze jeden rozdział" haha

Jeśli podobała wam się część I nie będziecie zawiedzeni II. Bawi i uczy jak pielęgnować relacje między ludźmi, że trzeba być odważnym a przeszłość zamknąć i nią nie żyć.

o druga książka tej autorki, którą przeczytałam i na pewno nie ostatnia. Fajne lekkie pióro, o jakże ważnych rzeczach. Plus za rekonesans i że autorka nie wymyślała tylko oparła się na faktach.
Fajnie, że jest kontynuacja pierwszej części, niby tak się wszystko zakończyło, a jednak mi czegoś brakowało i właśnie to dostałam w drugim tomie.
Autorka wymyśliła bardzo ciekawy...

Przeszłość uczy nas życia pod tym samym niebem, na tej samej ziemi. Wiele się zmieniało na przestrzeni wieków. Ludzkość dotykało wiele nieszczęść i kataklizmów, ale nie zmieniło się to, że „nie ma jednego scenariusza na życie i ciągle trzeba szukać nowych dróg, by znaleźć miejsce dla siebie”. Ale co dla każdego z nas i bohaterów książki Katarzyny Kieleckiej oznacza owe miejsce na ziemi?

Zakończenie powieści „Pod tym samym niebem” – pierwszej części losów Lilki, Neli, Kingi, Adasia i innych miało zamknąć książkę, z czego nie ukrywam byłam zadowolona. Po lekturze „Na tej samej ziemi” cieszę się, że mogłam wrócić do tych bohaterów. Każdy z nich staje przed nowymi wyzwaniami i rozterkami.

Kinga tęskni za narzeczonym Adasiem, który przebywa z innymi polarnikami na Spitsbergenie. Dręczy ją nie tylko tęsknota, ale też zazdrość i rozterki związane z ich wspólnym życiem po jego powrocie.

„Ciężko żyć bez miłości, jednak sprostać jej, gdy powszedniej jak chleb, to dopiero wyzwanie.”

Lilka po przeprowadzce do Łodzi, wiedzie zdawałoby się uporządkowane i spokojne życie. Pracuje, zajmuje się swoją pięcioletnią córką Nelą. Zawsze może liczyć na swoją przyjaciółkę Kingę, która na czas nieobecności Adama zamieszkała z nimi.

Nela mimo achondroplazji, czerpie z życia ile się da. Jak każda pięciolatka jest ciekawa świata, ma swoje humory, jest bardzo aktywna i uwielbia zabawy ze swoim kotożbikiem Estwoodem. To najcudowniejsza bohaterka tej książki. Jej przekręcanie wyrazów, cięte riposty, powtarzanie niecenzuralnych zwrotów, którymi bez zastanowienia rzuca Kinga są rozbrajające, wzruszające i bawiące do łez. Dzięki tej małej dziewczynce, człowiek sam ma ochotę sięgnąć po „kółki z gararetkiem”, a powieść zyskuje luźniejszą formę.

Życie Lilki odmienia przesyłka od ojca, przekazana przez niespodziewanego posłańca. Zawarte w niej informacje o ukrytej w Górach Połabskich rodzinnej tajemnicy sprawiają, że przyjaciółki postanawiają wybrać się w podróż jej śladami. Ale przewrotny los sprawi, że przyjaciółka nie będzie mogła wyruszyć w tę podróż wraz z Lilką i wybierze się z nią ktoś inny.

Autorka po raz kolejny świąt Bożego Narodzenia używa jedynie jako tła. Porusza mnóstwo ważnych tematów. Ponownie wplatając we współczesną historię opowieść z czasów II Wojny Światowej, pokazuje jak wiele nas łączy z ludźmi z przeszłości, ponieważ żyjemy pod tym samym niebem, co oni, na tej samej ziemi.

„W oceanie chłodu i beznadziei każdą wysepkę normalności należy czcić jak skarb.”

To piękna, wzruszająca, dająca okazję do refleksji a momentami zabawna historia o wpływie przeszłości na przyszłość, tęsknocie, radzeniu sobie ze stratą. O tym, iż „To, że coś wydaje się oczywiste, nie znaczy, że jest oczywiste dla każdego”. Że znalezienie swojego miejsca na ziemi dla każdego z nas może oznaczać coś zupełnie innego. Natomiast poszukiwanie go wcale nie jest takie proste, i nie znajdziemy tego, czego szukamy, dopóki nie uporamy się ze swoimi problemami, demonami, uczuciami. Dopóki będziemy czuć się samotnymi, pozbawionymi celu i motywacji do podjęcia jakiejkolwiek zmiany oraz nie dostrzeżemy, że są wokół nas ludzie, którzy są nam bliscy, zawsze pomocni, choć nie wiążą nas więzy krwi.

„… życie to nie tylko ból i rozczarowanie, że przychodzą chwile, gdy świat wokół staje się piękny, krajobraz zachwyca, a ludzie nie zawodzą. Nagle lgną do siebie nawzajem, bo znajdują w tym nadzieję, ukojenie i cel. To się może zdarzyć każdemu, więc jest na co czekać!”

Ta książka daje nadzieję i wiarę w ludzi, sens życia oraz siłę miłości.

Przeszłość uczy nas życia pod tym samym niebem, na tej samej ziemi. Wiele się zmieniało na przestrzeni wieków. Ludzkość dotykało wiele nieszczęść i kataklizmów, ale nie zmieniło się to, że „nie ma jednego scenariusza na życie i ciągle trzeba szukać nowych dróg, by znaleźć miejsce dla siebie”. Ale co dla każdego z nas i bohaterów książki Katarzyny Kieleckiej oznacza owe...