Jesteśmy społecznością, która kocha książki

KOCHAM

Jakby tym jednym słowem mogłabym zakończyć. Ono najprościej i najdosadniej tłumaczy moje odczucia względem tej książki.

Świetnie zaplanowany, stworzony i przedstawiony świat, w którym dzieje są akcja książki. To nawiązanie wyglądem do kanałów w Wenecji uważam za fenomenalne zagranie, które kupiło mnie na starcie. Podziały społeczeństwa między gatunkami, czy między obdarzonymi mocami dodatkowo ubarwiły całą historię.

Pomysł na fabułę może nie był innowacyjny, ale wprowadzenie tutaj wron i wszytkiego co z nimi związane już jak najbardziej. Ja jestem urzeczona tym elementem i już nie mogę się doczekać co jeszcze będę się migała o nich dowiedzieć.

Bohaterowie bardzo mi się spodobali. Z zapartym tchem śledziłam ich poczynania. Czasem denerwowałam się czytając jakie decyzje podejmuje Fallon, ale usprawiedliwiam ją. Rozumiem, że nie widziała tych wszystkich znaków ostrzegawczych bo była zaślepiona miłością. Osobiście bawiłam się wprost rewelacyjnie podczas czytania tej książki. Jest ona moją nową miłością z działu fantastyki.

Warto zaznaczyć, że ta książka uświadomiła mi, że jeśli autor jest zdolny i potrafi świetnie pisać, to sprawi, że czytelnik rozkocha się nawet w ptaku. Tak. Jakby nie wstydzę się do tego przyznać. Zakochałam się w wronie. 😂

Czekam z ogromną niecierpliwością na kontynuację bo ja bez niej żyć nie będę mogła. Jestem tego bardziej niż pewna.

A kwestia wizualna samej książki, również w każdym aspekcie sprawia, że chce się ją po prostu mieć na swoje półce. ❤️

KOCHAM

Jakby tym jednym słowem mogłabym zakończyć. Ono najprościej i najdosadniej tłumaczy moje odczucia względem tej książki.

Świetnie zaplanowany, stworzony i przedstawiony świat, w którym dzieje są akcja książki. To nawiązanie wyglądem do kanałów w Wenecji uważam za fenomenalne zagranie, które kupiło mnie na starcie. Podziały społeczeństwa między gatunkami, czy między...

Tajemnice. Samoakceptacja. Choroba. Pozory. Emocje.

To są słowa klucze, jakimi Natalia określiła drugi tom serii "Prawdziwe oblicze". I przyznam szczerze, że z początku były to dla mnie tylko słowa. Myślę, że tak jak i dla wielu z Was.

Jednak wiecie co?

W trakcie czytania "Dantego" zadziała się magia. Taka, którą dysponują tylko niektóre Autorki. I cóż. Natalia zdecydowanie taką posiada. Potrafi nadać zwykłym słowom niezwykłego znaczenia. Dużo bardziej głębokiego i emocjonalnego. Takiego, które potrafi poruszyć pewne cząstki duszy. Tak, że patrząc na nie teraz widzę całą historię Dantego i Nastki. Momentami ciężką, trudną ale z całą pewnością piękną.

Natalia umie stworzyć bohaterów, których historia nie tylko zagwarantuje Wam milion emocji podczas czytania, ale jednocześnie przesiąknie do Waszych serc. A co najważniejsze poruszy czasem ciężkie tematy, o których bywa, że się zwyczajnie nie rozmawia. Ale tutaj nie ma takich tematów tabu. Tu wraz z bohaterami walczymy o poczucie własnej wartości i przede wszystkim o samoakceptację.

"Dante" to kolejna książka Natalii, która szczerze mnie zachwyciła i ujęła za serce. Pokazała, że miksy gatunkowe w książkach mają swój urok. Że bohaterowie potrafią być zwykle niezwykli. Że można się przywiązać do fikcyjnych bohaterów i przeżywać ich historię tak, jakby była ona nasza.

Kosmicznie i szczerze polecam Wam poznać historię Dantego i Nastki. Tak wyjątkowej i poruszającej historii dawno nie czytałam! 💖

Tajemnice. Samoakceptacja. Choroba. Pozory. Emocje.

To są słowa klucze, jakimi Natalia określiła drugi tom serii "Prawdziwe oblicze". I przyznam szczerze, że z początku były to dla mnie tylko słowa. Myślę, że tak jak i dla wielu z Was.

Jednak wiecie co?

W trakcie czytania "Dantego" zadziała się magia. Taka, którą dysponują tylko niektóre Autorki. I cóż. Natalia...

Z niecierpliwością czekałam na tę kontynuację. Szczególnie, że pierwszy tom jest moją ulubioną książką Autorki. Tak. Pobiła reeteling pięknej i bestii. 🙈

Ale wróćmy do "W obronie świtu". Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób rozwinie się ta historia. Ta ciekawość i równoczesna niepewność towarzyszą mi w zasadzie za każdym razem jak czekam na drugi tom. Jednak muszę przyznać, że i tym razem Autorka stanęła na wysokości zadania. Zaskoczyła mnie kierunkiem w jaki poszła fabuła i to w ten pozytywny sposób.
Czego się nie spodziewałam? Tego, że można napisać wciągająca historię na tyle stron, której akcja w większości będzie się dziać na statku płynącym po morzu. Trochę bałam się, że ograniczenie przestrzeni właśnie do jednego statku może potęgować nudę. Jednak nic bardziej mylnego. Wystarczyło dorzucić nowego charyzmatycznego bohatera, dać rozwijać się naszym bohaterom i zamknąć ich w małej przestrzeni. To tak zagrało, że całość czytało się świetnie. ❤️

Może nie pobiło to pierwszego tomu, jednak zdecydowanie trzymało poziom, a to już zdecydowanie spory plus. Zakończenie oczywiście, że takie, że czytaniem trzeci tom chce mieć na już. Na już go nie ma, ale będę starała się być cierpliwa w oczekiwaniu na niego. ❤️

Z niecierpliwością czekałam na tę kontynuację. Szczególnie, że pierwszy tom jest moją ulubioną książką Autorki. Tak. Pobiła reeteling pięknej i bestii. 🙈

Ale wróćmy do "W obronie świtu". Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób rozwinie się ta historia. Ta ciekawość i równoczesna niepewność towarzyszą mi w zasadzie za każdym razem jak czekam na drugi tom. Jednak muszę przyznać,...