Mam mieszane uczucia co do tej książki (tak samo jak do poprzedniej o drugim bracie).. Ciężko mi się chwilami czytało przez przeskoki z czasu teraźniejszego w przeszły i spowrotem, można się pogubić. Poza tym, jak dla mnie trochę za dużo tu przemyśleń, a za mało akcji i
zakończenie jakieś takie mało satysfakcjonujące. Ogólnie cała rodzina Zoll skradła moje serce, a przede wszystkim bracia Dante, tak jak Amo, ma charakterek samca alfa (zaborczy, nieustępliwy, narwany, zazdrosny itd.),ale jest też opiekuńczy, czuły, wyrozumiały, wspierający i wiele więcej i co mi się w tej książce podobało najbardziej - w tej rodzinie wspierali się wszyscy mimo wszystko i kochali. Natomiast (nie umniejszając absolutnie chorobie Nasturcji i przemocy jakiej zaznała w dzieciństwie) irytowała mnie zasadniczość głównej bohaterki i to, że nie chciała się tak naprawdę otworzyć przed Dantem. On ją uleczył i zmienił się przy niej na lepsze, troszczył się o nią i obchodził się z nią jak z jajkiem, a ona do końca miała tajemnice, które tylko namieszały między nimi. Jak doszło do "wybuchu" Dante, to jego oskarżała o mylne wnioski i niesprawiedliwe potraktowanie, a sama nie miała zamiaru się tłumaczyć z tego o co ją oskarżał, chociaż ukrywała przed nim to i owo. Ona uważała się za taką dobrą dziewczynkę z zasasami, a jemu nie pozwalała na najmniejszy błąd, masakra..Ogólnie byłam ciekawa jak to się skończy, ale książka była chwilami męcząca, aż chciało się ominąć kawałek i przeskoczyć dalej, a zakończenie (tak jak w poprzedniej części) takie jakieś dziwne - na zasadzie długo o tym, że ona odchodzi i nie wybaczy, a potem nagle nie wiadomo skąd pojednanie w dwóch zdaniach i koniec. Ocena 6/10 za męskie charaktery i rodzinę Zoll.

Mam mieszane uczucia co do tej książki (tak samo jak do poprzedniej o drugim bracie).. Ciężko mi się chwilami czytało przez przeskoki z czasu teraźniejszego w przeszły i spowrotem, można się pogubić. Poza tym, jak dla mnie trochę za dużo tu przemyśleń, a za mało akcji i
zakończenie jakieś takie mało satysfakcjonujące. Ogólnie cała rodzina Zoll skradła moje serce, a przede...

Drugi tom cyklu "Prawdziwie oblicze" mnie urzekł. To nie tylko historia rodzącego się uczucia pomiędzy Dante a Nasturcją, ale też z pięknym przekazem. Dante otwarcie mówi, że jest pozerem, ukazuje tylko oblicze które go osłania. Opiekuńczość, czułość i swą lepszą wersję skrywa, ale Nastka ją wydobywa, ale nie myślcie że jest on słaby czy za delikatny. Dante to typowy samiec alfa, który potrafi postawić na swoim.
Już samo imię Nasturcja bardzo mi się spodobało, ale i ona sama wzbudziła moja sympatię. Tą wyjątkowa dziewczyna nie dostrzega swojego piękna, które bije od niej. Po traumatycznych przeżyciach odgradza się od świata, ale też świat dał jej odczuć że nie spełnia jego kanonu piękna. Jakby tylko wygląd zewnętrzny miał rację bytu, a nie piękno które skrywamy w sobie.

Uczucie Nasturcji i Dantego rozwija się powoli, bo każdy krok jest trudny. Odmienność, wyobcowanie czy traumatyczne przeżycia, to tylko niektóre problemy z którymi się borykają. Ich największym problemem jest całkowite obdarzenie drugiej osoby zaufaniem.

Warto zwrócić na tą książkę uwagę.

Drugi tom cyklu "Prawdziwie oblicze" mnie urzekł. To nie tylko historia rodzącego się uczucia pomiędzy Dante a Nasturcją, ale też z pięknym przekazem. Dante otwarcie mówi, że jest pozerem, ukazuje tylko oblicze które go osłania. Opiekuńczość, czułość i swą lepszą wersję skrywa, ale Nastka ją wydobywa, ale nie myślcie że jest on słaby czy za delikatny. Dante to typowy samiec...

“Za ładną buzią czaił się mrok. Nikt nie domyśliłby się nawet, jak zakłamane może być życie".

Dante Zoll to pewny siebie, działający na kobiety młody mężczyzna, które traktuje je powierzchownie. Żyje, jak chce i robi, co chce, czerpiąc z życia pełnymi garściami. Wszystko do czasu niespodziewanej śmierci kolegi, sam wtedy zostaje postrzelony. Dante trudno przejść nad nią do porządku dziennego, coś w nim się zmieniło, sam otarł się o śmierć. Przewartościował swoje życie, przestały go bawić rzeczy, z których do tej pory czerpał radość. Nasturcja Tomaszewska jest młodszą siostrą przyjaciela Dantego i osobą, która ucieka od ludzi. W swoim młodym wieku przeszła już dużo, najlepiej czuje się, gdy otaczają ją ciemności. Jej pasją jest rysowanie, w tym znajduje ukojenie. Drogi tych przecinają się, pozornie, tylko pozornie różnią wszystkim…

Tak trudno czasami połapać się we własnych uczuciach. Drugi tom cyklu “Prawdziwe oblicza”, jego akcja toczy się dynamicznie, intryguje i niepokoi. Pani Natalia umiejętnie żongluje emocjami, dialogi, riposty robią pozytywne wrażenie, zaskakują lekkością. Zajmująco ukazani bohaterowie, to silne, charyzmatyczne, niejednoznaczne osobowości. Nasturcja i Dante do obojga poczułam sympatię, ona, jest zamknięta w sobie, spokojną, piękną dziewczyną. Ma za sobą trudną przeszłość, która pozostawiła trwałe ślady w jej psychice, a choroba w wyglądzie. On charyzmatyczny, bywa arogancki, z poczuciem humoru, przystojny mężczyzna. Umiejętnie ukrywa swoją wrażliwość i zamiłowanie do sztuki.

Trudna, skomplikowana relacja, między naszymi bohaterami istnieje gruby mur, zbudowany z niedopowiedzeń i tajemnic. Wbrew wszystkiemu coś ich do siebie przyciąga. Czy ona będzie w stanie się przed nim otworzyć, zaufać? Najtrudniejszą walkę toczymy ze sobą samym. Dramatyczna przeszłość, która trzyma w ryzach i nie pozwala ruszyć do przodu, cieszyć się z życia. Choroba i jej widoczne skutki, jej negatywny wpływ na poczucie własnej wartości. Krzywdząca reakcja innych na wygląd, ośmieszające komentarze, ciekawskie spojrzenia. Oboje stopniowo stają się dla siebie wsparciem i wybawieniem.

Zaskakująca, przykuwająca uwagę, emocjonalna historia. Czytanie od początku do końca było przyjemnością. Uczucia, tajemnice, umiejętnie stwarzane pozory, brak samoakceptacji, choroba. Serdecznie polecam całą serię.

https://tatiaszaaleksiej.pl/dante-2/

“Za ładną buzią czaił się mrok. Nikt nie domyśliłby się nawet, jak zakłamane może być życie".

Dante Zoll to pewny siebie, działający na kobiety młody mężczyzna, które traktuje je powierzchownie. Żyje, jak chce i robi, co chce, czerpiąc z życia pełnymi garściami. Wszystko do czasu niespodziewanej śmierci kolegi, sam wtedy zostaje postrzelony. Dante trudno przejść nad nią do...

Dante czerpał z życia garściami a kobiety przyciągnął jak magnes. Jednak on traktował je czytało fizycznie,zero uczuć,zero emocji. Gdy wraca do sił w domku przyjaciela na Mazurach poznaje Nasturcje. Siostra przyjaciela najbezpieczniej czuję się w ciemności,w ubraniach które zakrywają jej ciało. Nietypowa uroda wpędza ja w kompleksy, dziewczyna czuję się wyobcowana.
Dwoje skrajnie różnych ludzi może połączyć wiele. Wystarczy otworzyć się na siebie i dać sobie pomóc pożegnać demonamy przeszłości.

______________________________________

"Dante"to drugi tom serii "Prawdziwe oblicze". Poznajemy drugiego z braćmi,który z pozoru jest niedostępny i odporny na uczucia. Dla Danego najważniejsza jest rodzina . Jednak gdy poznaje Nasturcję,wiele w jego życiu się zmienia, nabiera barw i otwiera na nieznane dotąd uczucia. Są jak ogień i woda, zupełne przeciwieństwa, które może połączyć coś pięknego. Jednak wspomnienia kładą cień na wspólną przyszłość.
Nie ukrywam że byłam bardzo ciekawa tej historii. Dante różni się od brata,którego poznałam w pierwszym tomie tej serii. Mężczyzna wzbudza sympatię. Mimo niełatwego charakteru okazuje ogrom emocji i rozbudza w sobie uczucia dotąd mu obce. Jego reakcja z Nasturcją od pierwszych chwil przedstawiona jest w ciekawy sposób. Budowana jest stopniowo,każdy krok jest trudny dla obojga. Opiekuńczość mężczyzny rozczula czytanika. Choć nie zawsze było między nimi kolorowo, Dante jest waleczny i niezłomny w dążeniu do celu. A jego celem jest przede wszystkim pomoc Nasturcji,która boryka się z trudnymi wspomnieniami i uczuciem wyobcowania w otoczeniu.
Autorka stworzyła wciągającą historię,pełna uczuć, nadziei i miłości która może wszystko. Uświadamia również jak trudne może być radzenie sobie z nietypowymi przypadłościami i jej konsekwencjami w życiu człowieka.
Cudownie było wrócić do historii rodziny Zoll,i aż żal się rozstawać 😉.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.
Polecam 💙

Dante czerpał z życia garściami a kobiety przyciągnął jak magnes. Jednak on traktował je czytało fizycznie,zero uczuć,zero emocji. Gdy wraca do sił w domku przyjaciela na Mazurach poznaje Nasturcje. Siostra przyjaciela najbezpieczniej czuję się w ciemności,w ubraniach które zakrywają jej ciało. Nietypowa uroda wpędza ja w kompleksy, dziewczyna czuję się wyobcowana.
Dwoje ...

🌺 Recenzja 🌺

Dante Zoll potrafi korzystać z życia. Jednak jedno wydarzenie, całkowicie zmieniło jego podejście do wielu spraw. Można powiedzieć, że życie Nasturcji Tomaszewskiej jest pełne mroku. Jej poczucie własnej wartości jest zaburzone, a swoje emocje wylewa za pomocą rysunków. Na pierwszy rzut oka, ciężko wyobrazić sobie, że mogą być do siebie podobni, a jednak są bardziej niż im się wydaje.

„Dante” to drugi tom z serii „Prawdziwe oblicze”. Nasturcja walczy z przeszłością, która nie jest łatwa. Nie zasługiwała na to, co ją spotkało. Jednak te wydarzenie skutecznie odebrały jej wiele rzeczy. Stała się zamknięta w sobie i cicha. Tkwi w świecie, gdzie mrok pełni dużą rolę. Niektóre myśli tylko kłębią się w jej głowie, trochę jak refleksje u Dantego. Po tym jednym wydarzeniu jego wartości, zmieniają się. Każde trudne wydarzenie zmienia człowieka i oni są tego przykładem. Każde z nich radzi też sobie z tym w inny sposób. Dante bardzo wspierał Nasturcję w jej drodze. Nie wywierał na niej poczucia, że jest inna, tylko po prostu akceptował, to czego ona jeszcze nie potrafiła. Zrobił to pierwszy, by ona mogła iść za nim i sama to zrobić. Dlatego też ich relacja polegała na małych krokach, które w tym przypadku były najlepszym posunięciem.

To już moje drugie spotkanie z twórczością Natalii Haus i ponownie mogę je zaliczyć do udanych. W mojej opinii ten tom był bardziej emocjonalny niż pierwszy. Autorka nie bała się tutaj poruszyć ciężkich, ale ważnych tematów, co dla mnie jest kolejnym plusem. Kilka razy naprawdę miałam ściśnięte gardło, już nie mówiąc o tym, że pewne rzeczy, jakich się dowiadywałam, sprawiały, że było mi po prostu przykro i chciałam odebrać to, co złe od tej dwójki.

🌺 Recenzja 🌺

Dante Zoll potrafi korzystać z życia. Jednak jedno wydarzenie, całkowicie zmieniło jego podejście do wielu spraw. Można powiedzieć, że życie Nasturcji Tomaszewskiej jest pełne mroku. Jej poczucie własnej wartości jest zaburzone, a swoje emocje wylewa za pomocą rysunków. Na pierwszy rzut oka, ciężko wyobrazić sobie, że mogą być do siebie podobni, a jednak są...

Nasturcja Tomaszewska dziewczyna po mimo młodego wieku przeszła bardzo dużo. Dziewczyna już od najmłodszych lat spotykała się z dyskryminacją, wyobcowaniem ze strony społeczeństwa oraz dyskryminacją i dziewczyna najlepiej się czuje w ciemności, kiedy widać dokładnie wszystkiego. Dziewczyna nie ma zbyt wielu znajomych. Zawsze uciekała w swój świat, w którym nikt nie sprawiał jej przykrości albo nie wytykał jej wad.

Dante Zoll po ostatniej akcji policyjnej mężczyzna zostaje postrzelony i wie, że powinien pogodzić się z tym co się stało. Wydarzenia z przeszłości to nie jest jego winą, że on nie miał na to wpływu i nie powinien się obwiniać za to. Dante jest najlepszym przyjacielem starszego brata dziewczyny. No cóż zakazany owoc smakuje najlepiej, ale za tym idzie, że ta relacja nie będzie łatwa dla obu stron. Mężczyzna nie bawi się w stałe związki. A dziewczyny zmienia jak rękawiczki. Ale Nastką jest oczarowany i wie, że dziewczyna nie jest taka jak te które spotykał i nie może potraktować dziewczyny przedmiotowo.

Mężczyzna chce poznać dziewczynę bliżej i stopniowo zbliżyć się do niej. Dante wie, że jak by skrzywdził dziewczynę to by miał na karku jej brata a tego nie chce. Tak bardzo powoli rozwija się ich relacja, bez pośpiechu. Nastka powoli otwiera się przed mężczyzną a on przed nią. Wzajemnie zdobywają swoje zaufanie. Czy przeszłość dziewczyny da o sobie znać? Czy to co bardzo powoli pojawia się między tą dwójką przetrwa? A może wystraszą się tego co zaczyna się rodzić między nimi? A może dawne przyzwyczajenie mężczyzny weźmie górę? Ja wam tego nie zdradzę. Odpowiedzi na te wszystkie pytania będziecie się musieli sami dowiedzieć.

Styl Natalii jest niesamowicie lekki i przyjemny. Przez jej książkę się płynie. Po mimo to, że książka nie należy do cieniutkich książek to nie czuć ani trochę nudy w książce. Smutno rozstawać się z bohaterami drugiego tomu.

Pozostaje mi Natalii gratulować świetnej książki i czekać na kolejne cudowne książki. Jestem bardzo ciekawa historii Ignazio. Jestem ciekawa czym nas jeszcze Natalia zaskoczy po tak fenomenalnym początku jakim nas uraczyła. Już nie mogę się doczekać kolejnych świetnych książek. Bardzo polecam!

Nasturcja Tomaszewska dziewczyna po mimo młodego wieku przeszła bardzo dużo. Dziewczyna już od najmłodszych lat spotykała się z dyskryminacją, wyobcowaniem ze strony społeczeństwa oraz dyskryminacją i dziewczyna najlepiej się czuje w ciemności, kiedy widać dokładnie wszystkiego. Dziewczyna nie ma zbyt wielu znajomych. Zawsze uciekała w swój świat, w którym nikt nie sprawiał...

Drogi Czytelniku...

Pewna studentka? Obecna.
Mężczyzna z przeszłością? Jasne.
Spotkanie po latach? Tak.
Kompleksy? Pewnie.
Wspólne spędzanie wakacji? Oczywiście.
Pewne wiadomości? Będą.
Fascynacja? Tak.
Pewna choroba? Cóż...
Piętno, trauma, strach? Znajdzie się.
Kłamstwa? Niestety.
Tajemnice? Uhum...
Nadzieja? Koniecznie.
Staranie się? Jest.
Nieporozumienia? Nie obędzie się bez nich.
Między innymi właśnie to serwuje nam Natalia Haus w swojej najnowszej książce pod tytułem „Dante”.
Jaki osiągnęła efekt? By poznać odpowiedź na to pytanie odsyłam do lektury, książki oczywiście.
Jest to tom drugi cyklu Prawdziwe oblicze.

Wspaniale było po raz drugi przenieść się do świata Dantego, jego braci: Amo oraz Ignazia, Nasturcji, jej brata Kamila, Mai, Laury, Tadeusza, Konrada, Wojtka, Jerzego, Mariki, Maurycego, Luca, Matyldy i innych.

Na pewno zastanawiacie się jakie są moje odczucia po lekturze.
Już odpowiadam.

Po pierwsze, bohaterowie. Po raz drugi są bardzo dobrze wykreowani, zróżnicowani i dość interesujący. Czy kogoś polubiłam? Tak, Nasturcję. Dziewczyna mimo tego, co przeszła i mimo choroby naprawdę zaczęła sobie dobrze radzić. Nie napiszę dzięki komu (choć można się domyślić). Polubiłam też Marikę, to bardzo pozytywna persona.
Nadal lubię chłopaków - Amo i Ignazia. Ich nie da się nie lubić.
Niestety nie mogę tego samego powiedzieć przykładowo o ojcu Nasturcji... on był... Dobra, tu przemilczę.

Po drugie, fabuła. Nie chcę nikomu zdradzać tu szczegółów, jednak powiem, że to nie do końca był prawdziwy rollercoaster, przynajmniej dla mnie. Akcja rozkręca się swoim tempem, choć nie było spokojnie. Autorka serwuje nam emocje dużymi porcjami. Nie brakowało mi tu zaskakujących zwrotów akcji i wywoływania w nas skrajnych uczuć i problemów, którymi obarczone są na każdym kroku nasze persony, zwłaszcza Nasturcja.

Po trzecie, styl. Książka, tak jak tom pierwszy, napisana jest lekkim językiem, przystępnym dla każdego. To bardzo ułatwia, uprzyjemnia i sprawia, że czyta się ją szybko. Leci za to oczywiście plusik.
Muszę tylko pomarudzić, że książka mogłaby mieć tak jeszcze ze sto stron i kilka wątków...

Po czwarte, układ. Historię poznajemy z dwóch perspektyw - Dantego i Nasturcji. To było tu bardzo dobrym rozwiązaniem. Gdyby historię 'opowiadała' nam przykładowo tylko Nastka lub tylko Dante, to byłaby niepełna. Przyznam tylko, że czasami denerwowałam się gdy historię 'przedstawiała' nam Nasturcja, sama nie wiem dlaczego... Mimo iż ją lubiłam chwilami nie było mi z nią po drodze... Przyznaję za to plusa.

Po piąte, ważne tematy. Tak, są tu poruszane. Mam tu na myśli chociażby życie z pewną chorobą (lecz nie tylko to). Autorka dobrze poradziła sobie z pokazaniem nam istoty pewnego problemu i jego ewentualnych konsekwencji. Daję za to następnego plusika.
Myślę, że książek poruszających chociażby temat wyśmiewania z powodu bycia 'innym' nigdy za wiele... Ludzie muszą nauczyć się pewnej rzeczy, mianowicie akceptacji i niewyśmiewania inności. Niestety do tego jeszcze daleka droga...

Po szóste, zakończenie. Szczerze, nie do końca takiego zakończenia tej części historii się spodziewałam... Autorka mnie zaskoczyła. Czy pozytywnie? Sama nie wiem... Daję za to małego plusika.

Powieść mimo wszystko jest lekką lekturą do poduszki.

Opowieść pokazuje, że samoakceptacja czasami jest trudna do osiągnięcia, ale dzięki odpowiednim osobom nie niemożliwa.

Książka, tak jak jej poprzedniczka, praktycznie czyta się sama. Historia nawet wciąga i sprawia, że chce się być częścią życia (chociaż momentami okropnie pokręconego) naszych bohaterów i nie opuszczać go aż do ostatniego zdania, przynajmniej w tym tomie.

Autorce bardzo dziękuję za tę przygodę.
Z pewnością sięgnę po następny tom. Jestem bardzo ciekawa jak potoczy się historia najmłodszego z braci... ;)

Niestety, tom pierwszy podobał mi się ciut bardziej niż ten.

Ogólna ocena - 7/10. :)
POLECAM, POLECAM, POLECAM.
Warto po nią sięgnąć.

Pozdrawiam, Iza.

Drogi Czytelniku...

Pewna studentka? Obecna.
Mężczyzna z przeszłością? Jasne.
Spotkanie po latach? Tak.
Kompleksy? Pewnie.
Wspólne spędzanie wakacji? Oczywiście.
Pewne wiadomości? Będą.
Fascynacja? Tak.
Pewna choroba? Cóż...
Piętno, trauma, strach? Znajdzie się.
Kłamstwa? Niestety.
Tajemnice? Uhum...
Nadzieja? Koniecznie.
Staranie się? Jest.
Nieporozumienia? Nie obędzie...

Zawsze brał życie garściami. Kobiety legły do niego niczym magnes, a on nie odmawiał — brał to, co mu oferowały. Teraz przyszedł czas na przemyślenia, po tym, jak Dante Zoll musiał pożegnać kolegę z pracy. To przykre wydarzenie sprawia, że staje się zupełnie kimś innym.
Na mazurach poznaje kobietę delikatną niczym porcelana. To Nasturcja Tomaszewska siostra najlepszego przyjaciela. Dziewczyna intryguje Dantego do takiego stopnia, że próbuje zbliżyć się do niej, lecz to nie będzie łatwe. Nasturcja zmaga się z demonami przyszłości, które nie pozwalają jej na normalne życie.
Czy to przeznaczenie, że właśnie stanęli sobie na drodze? Dokąd to ich zaprowadzi? Uwolnią się od przeszłości?

„Dante” jest to drugi tom serii Prawdziwe oblicze. Powiem wam, że dość długo czekałam na kolejną historię o braciach Zoll. Ten tom zupełnie się różni od poprzedniego. Porusza całkiem inne problemy.
Wzruszyła mnie ta historia, a głównie za sprawą Nasturcji, ponieważ Dante był w tej historii taką wisienką na torcie. Sklejał wszystko to, co było rozsypane włącznie z dziewczyną.

Delektowałam się każdą ze stron. W myślach prosiłam o jedno, aby akcja nie przyspieszyła, aby zostało, tak jak jest. Adrenalinę autorka podniosła, bez dwóch zdań, ale wciąż mimo obaw delektowałam się historią jak dobrą i mocną kawą o poranku.

Natalia Haus nie skupiła się tylko na fabule, ale i na dobrym wykreowaniu bohaterów i ich charakterów. Nasturcja, jak i Dante pochodzą z innych światów, lecz zostali dopasowani do siebie jak jeden element układanki. Pogubieni, szukali zrozumienia w drugim człowieku w ten oto osób odnaleźli siebie nawzajem.

Ciepła historia, banalna, przełamana trudnymi tematami okrążona miłością.

Cieszę się, że to nie koniec serii o braciach Zoll.

Zawsze brał życie garściami. Kobiety legły do niego niczym magnes, a on nie odmawiał — brał to, co mu oferowały. Teraz przyszedł czas na przemyślenia, po tym, jak Dante Zoll musiał pożegnać kolegę z pracy. To przykre wydarzenie sprawia, że staje się zupełnie kimś innym.
Na mazurach poznaje kobietę delikatną niczym porcelana. To Nasturcja Tomaszewska siostra najlepszego...

Jedna chwila potrafi zmienić naprawdę dużo, o czym przekonał się Dante. Tragiczne wydarzenia, śmierć, postrzelenie – to wszystko znacząco na niego wpłynęło i choć fizycznie się już pozbierał, a sprawność praktycznie mu wróciła, psychicznie nie do końca sobie poradził. Dlatego wyjazd do domku na Mazurach, który należy do jego przyjaciela, okazał się dobrym pomysłem. To ma być dla niego czas, aby wszystko sobie poukładać i podjąć pewne decyzje. Wtedy jeszcze nie wiedział, że pewne fiołkowe oczy tak wiele zmienią.
Nasturcja od dawna jest zamknięta w sobie, a przyjazd przyjaciół starszego brata do ich domku na Mazurach, gdzie i ona przebywa, wcale nie jest jej na rękę. Bielactwo, na które choruje, sprawia, że chowa się za ubraniami, nie chcąc znosić reakcji innych. Chociaż brat próbuje na nią wpłynąć, nie wychodzi mu to, a jedyną radością dla młodej kobiety jest rysunek, w którym się zatraca, zapominając o wszystkim.
Kiedy Dante poznaje siostrę przyjaciela, pragnie poznać ją bliżej, a przede wszystkim pomóc się jej otworzyć, zrozumieć, że to tylko choroba i nie określa, jak wartościową osobą jest. Przestają go interesować kobiety na jedną noc, a zaczyna coś zupełnie innego. Tylko czy Nasturcja go dopuści do siebie? Czy się otworzy? Czy Dante poradzi sobie z własnymi traumami? Jak potoczy się historia tej dwójki.

Tom pierwszy mi się podobał, jednak miałam do niego małe „ale”. Przy drugim tomie to mi nie przeszkadzało. Historia była naprawdę dobra, ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje. Nadal czytamy z perspektywy zarówno kobiety, jak i mężczyzny, a dzięki temu możemy poznać ich myśli, uczucia. Autorka w książce porusza wiele trudnych tematów, jak na przykład choroba, samoakceptacja i robi to w naprawdę udany sposób.
Akcja nie jest bardzo szybka, ale również nie jest ani nudna, ani nużąca. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani, z demonami, które muszą pokonać. Tym razem nie zdradzę wam więcej niż wyżej w zarysie historii. Ich musicie poznać sami, a warto.

„Dante” to książka, która mnie się podobała, nawet bardziej niż tom pierwszy z serii. Była ciekawa, wciągająca, poruszająca trudne tematy, wywołująca emocje. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/02/Dantewydawnictwodlaczemu.html

Jedna chwila potrafi zmienić naprawdę dużo, o czym przekonał się Dante. Tragiczne wydarzenia, śmierć, postrzelenie – to wszystko znacząco na niego wpłynęło i choć fizycznie się już pozbierał, a sprawność praktycznie mu wróciła, psychicznie nie do końca sobie poradził. Dlatego wyjazd do domku na Mazurach, który należy do jego przyjaciela, okazał się dobrym pomysłem. To ma...

Opinia

"Dante"
Drugi tom Prawdziwe oblicze #2

Autorka
@haus_natalia.pisarka

Wydawnictwo
@_dlaczemu

Współpraca reklamowa
(@haus_natalia.pisarka)
(@_dlaczemu)

Jest to dalsza część "Amo"tym razem
poznajemy historię Dante i Nasturcji .Po tragicznych przejściach Dante wyjeżdża żeby odpoczął i doszedł do siebie. Dante zostaje zaproszony przez swojego kolegę Kamila z pracy brata Nasturcji na Mazury tam jego życie się nie co odmieni .
Nasturcja Tomaszewska, młodsza siostra przyjaciela Zolla. Dziewczyna o nietypowym typie urody, niedostrzegająca swojego piękna, zamknięta dla otoczenia, skupiona na swoich wadach. Ratowała ją jedynie ciemność i możliwość wyładowania głęboko skrywanych emocji w rysunkach.
Dwoje ludzi skrajnie różnych, ale tak naprawdę bardziej podobni i bliżsi sobie, niż mogłoby się wydawać. Razem mogliby stanowić piękną całość, ale wpierw muszą przejść etap oczyszczenia i samoakceptacji.

Książka porusza takie tematy jak:
*samoakceptacja
*przemoc psychiczna
*postrzeganie drugiego człowieka poprzez pozory
*mylne pierwsze wrażenie
*różnica wieku (7 lat)
*choroba
Ta książka to wulkan emocji , ważnych tematów.Polubiłam Dante i Nasturcje trzymałam za nich kciuki od początku .
Ich relacje są trudne i wzruszające .
Dante pokazuje dziewczynie żeby się nie ukrywała na ludzi że nie tylko ładna
twarz się liczy ale co masz w środku.
Autorka ma świetny styl pisania .
Polecam książkę 😉 .I czekam na dalsze części.

Dziękuje za możliwość zrecenzowania książki autorce @haus_natalia.pisarka

#dante#nataliahaus#wydawnictwodlaczemu#lubieczytać#

Opinia

"Dante"
Drugi tom Prawdziwe oblicze #2

Autorka
@haus_natalia.pisarka

Wydawnictwo
@_dlaczemu

Współpraca reklamowa
(@haus_natalia.pisarka)
(@_dlaczemu)

Jest to dalsza część "Amo"tym razem
poznajemy historię Dante i Nasturcji .Po tragicznych przejściach Dante wyjeżdża żeby odpoczął i doszedł do siebie. Dante zostaje zaproszony przez swojego kolegę Kamila z pracy ...