Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Porządnie napisana powieść sensacyjno - kryminalna. Jak zwykle u Ćwirleja najwięcej przyjemności dostarczył mi styl i język książki. Fabuła trochę była rozwleczona i pełno było niewiele wnoszących doń dygresji (jak chociażby opisy realiów stanu wojennego) a niemal na każdej stronie milicjanci pili wódkę i palili papierosy. Jest to jednak solidny kawał literatury a autora uwielbiam ze względu na jego charakterystyczny warsztat literacki. Na pewno sięgnę po jego inne książki.

Porządnie napisana powieść sensacyjno - kryminalna. Jak zwykle u Ćwirleja najwięcej przyjemności dostarczył mi styl i język książki. Fabuła trochę była rozwleczona i pełno było niewiele wnoszących doń dygresji (jak chociażby opisy realiów stanu wojennego) a niemal na każdej stronie milicjanci pili wódkę i palili papierosy. Jest to jednak solidny kawał literatury a autora...

Wciągająca historia, napisana z zaskakującymi zwrotami akcji. Detektyw Wolski jak zwykle odpychający. Polecam fanom autora oraz dobrych thrillerów sensacyjnych.

Wciągająca historia, napisana z zaskakującymi zwrotami akcji. Detektyw Wolski jak zwykle odpychający. Polecam fanom autora oraz dobrych thrillerów sensacyjnych.

"Cios kończący" to rasowy porządny przepełniony mrokiem kryminał. Jest też podlany melancholią ale również jakąś ultoną tęsknotą za czymś, co ciężko jednoznacznie określić. Akcja jest wartka i wciąga od pierwszej strony.

Mimo wszystko w głębi duszy liczę na to, że autor jednak zmieni swoje zdanie co do kontykuowania serii.

"Cios kończący" to rasowy porządny przepełniony mrokiem kryminał. Jest też podlany melancholią ale również jakąś ultoną tęsknotą za czymś, co ciężko jednoznacznie określić. Akcja jest wartka i wciąga od pierwszej strony.

Mimo wszystko w głębi duszy liczę na to, że autor jednak zmieni swoje zdanie co do kontykuowania serii.

"Niebiańskie osiedle" czyta się jednym tchem. Wciągająca historia, napisana z niebywałym humorem. Świetna kreacja postaci - Matylda Kaczmarek to postać, dla której książkę tę warto doczytać do samego końca. Zdecydowanie polecam ponieważ "Niebiańskie osiedle" to przyjemna lektura, której zdecydowanym plusem są zabawne teksty oraz dialogi.

"Niebiańskie osiedle" czyta się jednym tchem. Wciągająca historia, napisana z niebywałym humorem. Świetna kreacja postaci - Matylda Kaczmarek to postać, dla której książkę tę warto doczytać do samego końca. Zdecydowanie polecam ponieważ "Niebiańskie osiedle" to przyjemna lektura, której zdecydowanym plusem są zabawne teksty oraz dialogi.

"Odziedziczone zło" to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jest to porządny solidnie napisany mroczny kryminał. Historia toczy się dynamicznie i z każdym rozdziałem autorka odkrywa więcej tajemnic mrocznej przeszłości. To właśnie w mrocznej przeszłości tkwi klucz do rozwiązania zagadki okrutnych morderstw. Przyznam jednak, że wyjaśnienie sprawy dość mnie zaskoczyło bo nie domyśliłam się kto za tym stał. Autorka nie zostawia żadnych niewyjaśnionych i niedokończonych wątków, co jest dodatkowym plusem tej książki. Do autorki na pewno jeszcze powrócę.

"Odziedziczone zło" to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jest to porządny solidnie napisany mroczny kryminał. Historia toczy się dynamicznie i z każdym rozdziałem autorka odkrywa więcej tajemnic mrocznej przeszłości. To właśnie w mrocznej przeszłości tkwi klucz do rozwiązania zagadki okrutnych morderstw. Przyznam jednak, że wyjaśnienie sprawy dość mnie zaskoczyło bo nie...

"Grobowa cisza" była moim drugim spotkaniem z autorem. Muszę przyznać, że był to porządny rasowy skandynawski kryminał. Tym razem śledczy Erlendur zanurza się w mroczną przeszłość aby rozwikłać kryminalną zagadkę odnalezionych na budowie ludzkich kości. Czy warto rozgrzebywać dawno już zakopane tajemnice?

Akcja książki toczy się płynnie, wartko i bez zbędnego przeciągania. Autor powoli ale systematycznie odkrywa tajemnice przed czytelnikiem. d połowy książki domyślałam się rozwiązania tej zagadki jednak pod sam koniec autor zmylił tropy, że nie byłam już tak do końca pewna.

Książka ta może i nie była wybitnym dziełem literackim ale wciągnęła mnie w swoją fabułę. Dodatkowo czytałam ją będąc na Islandii, także w tej mrocznej atmosferze zagłębiona byłam po uszy.

"Grobowa cisza" była moim drugim spotkaniem z autorem. Muszę przyznać, że był to porządny rasowy skandynawski kryminał. Tym razem śledczy Erlendur zanurza się w mroczną przeszłość aby rozwikłać kryminalną zagadkę odnalezionych na budowie ludzkich kości. Czy warto rozgrzebywać dawno już zakopane tajemnice?

Akcja książki toczy się płynnie, wartko i bez zbędnego...

"Nikt nie musi wiedzieć" wciągnął mnie na początku, by mniej więcej w połowie kompletnie do siebie zniechęcać. Nie wiem dlaczego ale ciężko było mi "dobić" do ostatniej strony. Lubię Huberta Meyera, cieszę się, że książka ta nie była "cegłą" jednak mimo wszystko mnie strasznie wymęczyła. Historia była ciekawa ale jej zagmatwanie i sposób przestawienia bardzo mnie zmęczył. 6 gwiazdek chyba z sentymentu dla dobrego starego Meyera.

"Nikt nie musi wiedzieć" wciągnął mnie na początku, by mniej więcej w połowie kompletnie do siebie zniechęcać. Nie wiem dlaczego ale ciężko było mi "dobić" do ostatniej strony. Lubię Huberta Meyera, cieszę się, że książka ta nie była "cegłą" jednak mimo wszystko mnie strasznie wymęczyła. Historia była ciekawa ale jej zagmatwanie i sposób przestawienia bardzo mnie zmęczył. 6...

Byłam zachęcona pozytywnymi opiniami i moim wcześniejszym doświadczeniem z tą autorką, a że lubię thrillery psychologiczne, sięgnięcie po "Winnego" było kwestią czasu.

Początek książki był dość chaotyczny i ciężko było się połapać w wydarzeniach i bohaterach. Póżniej z akcją było już całkiem dobrze. Niestety w mojej ocenie "Winny" to książka o niewykorzystanym potencjalne trudnego tematu. Dość przewidywalna a bohaterowie są jakby papierowi i dość odpychający (zwłaszcza postacie kobiece). Dużo przekleństw w dialogach, które niekiedy brzmiały dość karykaturalnie i nienaturalnie.

"Winny" nie jest złą książką ale czegoś mi w niej niestety zabrakło.

Byłam zachęcona pozytywnymi opiniami i moim wcześniejszym doświadczeniem z tą autorką, a że lubię thrillery psychologiczne, sięgnięcie po "Winnego" było kwestią czasu.

Początek książki był dość chaotyczny i ciężko było się połapać w wydarzeniach i bohaterach. Póżniej z akcją było już całkiem dobrze. Niestety w mojej ocenie "Winny" to książka o niewykorzystanym potencjalne...

Piąta część serii "Z papugą" mnie nie zawiodła. Akcja "Wojny" toczy się w stanie wojennym. Seryjny morderca okrutnie okalecza swoje ofiary. Znienawidzone przez mecenas Lewandowską władze komunistyczne w akcie desperacji zwracają się do niej aby... pomogła pojmać szaleńca.

Świetnie napisana, zawiła i dopracowana fabuła. No i Zuza Lewandowska - jak zwykle w formie. Uwielbiam tę serię oraz tę oryginalną bohaterkę. Zdecydowanie polecam. Ale to zakończenie? Tak zwany "cliff-hanger". Oby tylko autor nie kazał zbyt wiele czekać na kontynuację i kolejną część serii.

Piąta część serii "Z papugą" mnie nie zawiodła. Akcja "Wojny" toczy się w stanie wojennym. Seryjny morderca okrutnie okalecza swoje ofiary. Znienawidzone przez mecenas Lewandowską władze komunistyczne w akcie desperacji zwracają się do niej aby... pomogła pojmać szaleńca.

Świetnie napisana, zawiła i dopracowana fabuła. No i Zuza Lewandowska - jak zwykle w formie....

Szybka lektura ku przestrodze. Dobrze poprowadzona fabuła. Autorka porusza ważny współcześnie temat.

Jednak jeśli chodzi o wykonanie - tu było nieco gorzej; niestety "podpadła" mi bardzo przewidywalna historia, płascy stereotypowi bohaterowie i pretensjonalny styl. Temat ciekawy jednak potraktowany dość płytko i zbyt moralizatorsko.

Szybka lektura ku przestrodze. Dobrze poprowadzona fabuła. Autorka porusza ważny współcześnie temat.

Jednak jeśli chodzi o wykonanie - tu było nieco gorzej; niestety "podpadła" mi bardzo przewidywalna historia, płascy stereotypowi bohaterowie i pretensjonalny styl. Temat ciekawy jednak potraktowany dość płytko i zbyt moralizatorsko.

"Intruz" to wciągająca powieść sensacyjna, która czyta się wręcz sama. Wszystkie książki Stela biorę "w ciemno" bo wiem, że się nie zawiodę. Nie zawiodłam i tym razem. Mimo, że nie jestem wielką fankom powieści szpiegoowsko-sensacyjnych i zdecydowanie wolę kryminały, muszę przyznać, że autor i tu popisał się swoim kunsztem oraz... znajomością tematu. Jestem pod wielkim wrażeniem zawartych szczegółów dotyczących działań służb specjalnych. Nawet jeśli jest to tylko fikcja literacka.

Akcja poprowadzona jest wartko i z polotem. Zarys postaci jest też, jak zwykle, dopracowany. Najciekawszą postacią wydał mi się Marius aka Cień - zarówno pod względem psychologicznym jak i fizycznym.

Polecam "Intruza" fanom Stelara oraz miłośnikom powieści sensacyjnych.

"Intruz" to wciągająca powieść sensacyjna, która czyta się wręcz sama. Wszystkie książki Stela biorę "w ciemno" bo wiem, że się nie zawiodę. Nie zawiodłam i tym razem. Mimo, że nie jestem wielką fankom powieści szpiegoowsko-sensacyjnych i zdecydowanie wolę kryminały, muszę przyznać, że autor i tu popisał się swoim kunsztem oraz... znajomością tematu. Jestem pod wielkim...

"Ciemno prawie noc" jest książką, którą ciężko zaszufladkować. Jest to pozycja bardzo mroczna, nieoczywista i wymykająca się standardom.
Z każdą stroną mrok lejący się z tej opowieści oblepiał mnie niczym wspomniana na jej kartach "ektoplazma".

Historia a właściwie to historie będące wątkami "Ciemno prawie noc" były celowo przerysowane. W moim odczuciu książka ta naszpikowana jest wręcz symbolami i na próżno szukać w niej realizmu. Jednak mimo wszystko, dało się przebrnąć przez te 504 strony bez większego grzęźnięcia w gąszczu ektoplazmy, mroku i wątków.

Książka nietuzinkowa i cieszę się, że ją przeczytałam. Nie jestem w stanie ocenić czy mi się podobała, jednak na pewno wywarła na mnie wrażenie.

"Ciemno prawie noc" jest książką, którą ciężko zaszufladkować. Jest to pozycja bardzo mroczna, nieoczywista i wymykająca się standardom.
Z każdą stroną mrok lejący się z tej opowieści oblepiał mnie niczym wspomniana na jej kartach "ektoplazma".

Historia a właściwie to historie będące wątkami "Ciemno prawie noc" były celowo przerysowane. W moim odczuciu książka ta...

Zawsze podziwiałam (i podziwiam nadal) Marię Czubaszek - nietuzinkową postać, która słynie z dystansu do siebie i ciętego języka. Lubię o niej czytać. Dzięki książce "W coś trzeba nie wierzyć" czytelnik zauważa, że nic w życiu pani Czubaszek nie było czarno - białe. Jej doskonała autoironia i cięte riposty były często doskonałą przykrywką dla cierpienia, sarkazmu i strachu. Ciekawa książka o wyjątkowej osobie. Polecam.

Zawsze podziwiałam (i podziwiam nadal) Marię Czubaszek - nietuzinkową postać, która słynie z dystansu do siebie i ciętego języka. Lubię o niej czytać. Dzięki książce "W coś trzeba nie wierzyć" czytelnik zauważa, że nic w życiu pani Czubaszek nie było czarno - białe. Jej doskonała autoironia i cięte riposty były często doskonałą przykrywką dla cierpienia, sarkazmu i strachu....

"Sekta" to rewelacyjny kryminał, który trzyma w napięciu od pierwszej strony. Nie sposób odłożyć tej książki na bok - tak wciąga w swoją akcję.

Głównym atutem "Sekty" jest fenomenalnie poprowadzona fabuła. Muszę powiedzieć, że fikcyjna sekta ze szczecińskiego Załomia była przedstawiona nad wyraz wiarygodnie i wpasowała się w miejscowe realia.

Po raz kolejny Marek Stelar udowadnia, że jest wyjątkowym pisarzem z rewelacyjną wyobraźnią, nietuzinkowymi pomysłami oraz świetnym warsztatem.

Nie pozostaje mi nic innego jak czekać niecierpliwością na kolejną część cyklu z komisarzem Rędzią

"Sekta" to rewelacyjny kryminał, który trzyma w napięciu od pierwszej strony. Nie sposób odłożyć tej książki na bok - tak wciąga w swoją akcję.

Głównym atutem "Sekty" jest fenomenalnie poprowadzona fabuła. Muszę powiedzieć, że fikcyjna sekta ze szczecińskiego Załomia była przedstawiona nad wyraz wiarygodnie i wpasowała się w miejscowe realia.

Po raz kolejny Marek Stelar...

"Chodź za mną" było moim pierwszym literackim spotkaniem z Joanną Opiat - Bojarską. I jakże udanym! Książka ta wciągnęła mnie w swoją zawiłą i pełną nieoczekiwanych zwrotów fabułę od pierwszej strony.

Akcja "Chodź za mną" toczy się w bliżej nieokreślonym polskim mieście (obstawiam, że był to Poznań!). Z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik zapoznaje się z ciekawie poprowadzoną historią, której nie sposób przewidzieć. Autorka świetnie buduje napięcie i zaskakuje historią. "Chodź za mną" nie sposób odłożyć na bok bo ciekawość rośnie w miarę czytania. Zdecydowanie polecam!

"Chodź za mną" było moim pierwszym literackim spotkaniem z Joanną Opiat - Bojarską. I jakże udanym! Książka ta wciągnęła mnie w swoją zawiłą i pełną nieoczekiwanych zwrotów fabułę od pierwszej strony.

Akcja "Chodź za mną" toczy się w bliżej nieokreślonym polskim mieście (obstawiam, że był to Poznań!). Z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik zapoznaje się z ciekawie...

Nie jest to łatwa w odbiorze książka. Uważam, że autor stanął na wysokości zadania w przedstawianiu śmierci z psychologicznego, biologicznego i społecznego punktu widzenia. Śmierć, mimo że dotyczy każdego z nas, nie jest tematem powszechnie oswojonym, o czym przypomina autor. Bardzo mądra, wyważona i dobrze napisana książka.

Nie jest to łatwa w odbiorze książka. Uważam, że autor stanął na wysokości zadania w przedstawianiu śmierci z psychologicznego, biologicznego i społecznego punktu widzenia. Śmierć, mimo że dotyczy każdego z nas, nie jest tematem powszechnie oswojonym, o czym przypomina autor. Bardzo mądra, wyważona i dobrze napisana książka.