Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieco dziwny twór złożony w pierwszej części z wiedzy niemal uszeregowanej chronologicznie w sposób encyklopedyczny i drugiej w postaci podobnego, acz nieco żywszego opisu zbrodniarzy hitlerowskich. Książka jest taką kompilacją życiorysów zabójców, tylko gdzieniegdzie z autorskim komentarzem, który ma charakter nienaukowy, a publicystyczno-kpiarski. Oczekiwałem pogłębionej refleksji i konstruktywnej krytyki problematyki zbrodni, kary i przebaczenia pojmowanych w KK, a dostałem papkę biograficzną z określoną tezą (rzekome demaskowanie prawdziwych intencji zabójców) i prostymi odpowiedziami. Niechęć Autora do określonej opcji religijnej aż nazbyt widoczna. Bez fermentu. Nieciekawe.

Nieco dziwny twór złożony w pierwszej części z wiedzy niemal uszeregowanej chronologicznie w sposób encyklopedyczny i drugiej w postaci podobnego, acz nieco żywszego opisu zbrodniarzy hitlerowskich. Książka jest taką kompilacją życiorysów zabójców, tylko gdzieniegdzie z autorskim komentarzem, który ma charakter nienaukowy, a publicystyczno-kpiarski. Oczekiwałem pogłębionej...

Jak to u Ishiguro, płynące życie, małe, ale gęste scenki z relacji międzyludzkich tym razem osadzone w Japonii powojennej. Rozliczenia z historią, rozbieżną pamięcią minionych wydarzeń i własnym życiem bohaterów. Znamy to z własnej własnej polskiej skóry, z toczących się sporów historycznych. Wszędzie jest podobnie z nami ludźmi, zmienia się głównie sceneria.
Autor nie jest stronniczy, nie poucza, nie moralizuje. Przygląda się zmaganiom występujących postaci. Dobrze, wrażliwie napisana książka.

Jak to u Ishiguro, płynące życie, małe, ale gęste scenki z relacji międzyludzkich tym razem osadzone w Japonii powojennej. Rozliczenia z historią, rozbieżną pamięcią minionych wydarzeń i własnym życiem bohaterów. Znamy to z własnej własnej polskiej skóry, z toczących się sporów historycznych. Wszędzie jest podobnie z nami ludźmi, zmienia się głównie sceneria.
Autor nie...