Życie jest gdzie indziej

Izabela
„Pierwsze polskie wydanie książki pojawiło się dopiero w 1989 r. Dlaczego? Ponieważ autor poprzez losy młodego poety subtelnie ukazał jak wyglądała komunistyczna Czechosłowacja. Jest to pozycja, której partia by nie zaaprobowała. Akcja utworu obejmuje lata 30-40 XX w. Od narodzin, poprzez wiek dziecięcy i dorastanie poety. Wskazują na to słowa: “Ty głuptasku - rzekł wuj. - Komuniści już teraz mieli większość władzy, a ten pucz zrobili po to, aby mieć ją całą. Herrgot, zawsze wiedziałem, że z ciebie głupawy kurdupel.” Mowa tu o praskim zamachu stanu, który miał miejsce dniach 20–25 lutego 1948 roku. Narrator wspomina “wrzawę politycznego przewrotu”. W słowach wuja zawarł się również stosunek autora do ówczesnego ustroju.”

Warto dodać, jak brzmi odpowiedź „głupawego kurdupla” :
„- A ja wiedziałem, że z ciebie wyzyskiwacz i że ci klasa robotnicza skręci kiedyś kark.
Ostatnie zdanie wypowiedział Jaromil w gniewie i zupełnie bez zastanowienia; mimo to, zatrzymajmy się przy nim: użył słów, które można było często wyczytać w gazetach lub usłyszeć z ust komunistycznych mówców, ale które dotychczas budziły w nim odrazę, jak wszystkie ustalone zwroty. Jaromil zawsze uważał się przede wszystkim za poetę i dlatego nawet wtedy, gdy mówił o rewolucji, nie chciał zrezygnować ze swoich słów. I oto raptem powiedział: klasa robotnicza ci skręci kark. Tak, to ciekawe; właśnie w chwili zdenerwowania (a więc w chwili, gdy człowiek zachowuje się spontanicznie i wychodzi wówczas na jaw jego prawdziwe ja) zrezygnował Jaromil ze swojego języka i wybrał możliwość bycia medium kogoś innego. Zrobił to w dodatku z uczuciem intensywnej rozkoszy; zdawało mu się, że jest cząstką tysięcznego tłumu, że jest jedną z głów tysiącgłowego smoka tłumów i wydawało mu się to wspaniałe. Czuł się nagle silny i mógł śmiać się w oczy człowiekowi, przed którym jeszcze wczoraj wstydliwie się rumienił. I właśnie ta ordynarna prostota wypowiedzianego zdania (klasa robotnicza ci skręci kark) sprawiała mu radość, ponieważ stawiała go w jednym szeregu z tymi wspaniale prostymi mężczyznami, których śmieszą niuanse i których mądrość tkwi w tym, że chodzi im o istotę rzeczy, która jest ironicznie prosta.”
Uff ...
Wuj zareagował prosto „podszedł do niego i uderzył go w twarz. Jaromil poczuł piekący ból w twarzy. Wiedział, że został znieważony, a ponieważ czuł się wielki i potężny jak drzewo czy skała (tysięczne głosy w odbiorniku wciąż rozlegały się za nim), chciał rzucić się na wuja i oddać mu (...) czuł policzek i w nieskończoność wyrzucał sobie, że nie potrafił zareagować jak mężczyzna; wyrzucał to sobie z taką goryczą, że w końcu rozpłakał się”

Przeczytałam na studiach, przy okazji przerabiania owego puczu lutowego 1948. Ten kawałek książki ma coś w sobie (za co dodaję jedną gwiazdkę), jednak, by go znaleźć, trzeba było zmęczyć wcześniejszy dłuższy kawałek, mym zdaniem dość wyczerpujący.

jkesil
„w porzo, ale bohater skonstruowany tak, że brakuje tylko kartki na plecach: KICK ME ! więc generalnie ciężko mu współczuć.”

Anastazja
„Nie wiem komu tu bardziej współczuć: bohaterowi, który całe życie ma problemy z samoakceptacją czy czytelnikowi, który musi to czytać.”

Łukasz822
„jak na razie najgorsza spośród wszystkich jakie czytałem Kundery...i radziłbym sięgnąć po inne jeśli ktoś akurat zaczął od niej i się nieco zniechęcił.”

Pierwsze wrażenie robi się tylko raz.

supermariobros
„Będąc pod wpływem wszechobecnego zachwytu Kunderą postanowiłem zacząć swoją przygodę z tym pisarzem od tej książki. Wszystko wskazuje, że na tej książce przygodę tę skończę.”

Tak jak i ja.
Jedyna książka Kundery, którą znam, raczej wątpię, by chciało mi się jeszcze go czytać.

Izabela
„Pierwsze polskie wydanie książki pojawiło się dopiero w 1989 r. Dlaczego? Ponieważ autor poprzez losy młodego poety subtelnie ukazał jak wyglądała komunistyczna Czechosłowacja. Jest to pozycja, której partia by nie zaaprobowała. Akcja utworu obejmuje lata 30-40 XX w. Od narodzin, poprzez wiek dziecięcy i dorastanie poety. Wskazują na to słowa: “Ty głuptasku -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsze polskie wydanie książki pojawiło się dopiero w 1989 r. Dlaczego? Ponieważ autor poprzez losy młodego poety subtelnie ukazał jak wyglądała komunistyczna Czechosłowacja. Jest to pozycja, której partia by nie zaaprobowała. Akcja utworu obejmuje lata 30-40 XX w. Od narodzin, poprzez wiek dziecięcy i dorastanie poety. Wskazują na to słowa: “Ty głuptasku - rzekł wuj. - Komuniści już teraz mieli większość władzy, a ten pucz zrobili po to, aby mieć ją całą. Herrgot, zawsze wiedziałem, że z ciebie głupawy kurdupel.” Mowa tu o praskim zamachu stanu, który miał miejsce dniach 20–25 lutego 1948 roku. Narrator wspomina “wrzawę politycznego przewrotu”. W słowach wuja zawarł się również stosunek autora do ówczesnego ustroju. Jak wyglądała wtedy twórczość artystyczna? Czy istniała wolność słowa? Istniało Rudé právo (czerwone prawo) - organ prasowy partii, odpowiednik naszej Trybuny Ludu, szczyt aspiracji Jaromila. Książka zdecydowanie prezentuje ciekawy wycinek historii, tak wdzięcznie pomijany w szkołach. Chętnie zobaczyłabym tę pozycję w wykazie lektur.

W wikipedii można znaleźć opis książki: “Opowiada historię Jaromila, na którego całe życie ogromny wpływ ma matka.” Należałoby dodać i komunizm. Bo matka i komunizm ukształtowały Jaromila. Można się kłócić, czy mamy jednego głównego bohatera, Jaromila, czy dwóch, wliczając do tego grona również jego matkę. Jedno bez drugiego nie stworzyłoby tej opowieści. Ich losy są zbyt silnie splecione. A matka była pierwsza. Historia oparta jest na relacji tych dwojga, która jest godna uwagi i dalszej analizy czytelnika. Polecam ją zwłaszcza młodym mamom, które chcą przelać całą miłość na swoją pociechę.

W książce przewija się również tematyka, poruszana w innej książce - “Nieznośna lekkość bytu”. Mianowicie problem tożsamości człowieka, co go definiuje i sensu życia. Tytuł “życie jest gdzie indziej” sparafrazowałabym przysłowiem “wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma”.

Mimo że książka pozostawiła u mnie gorzki posmak, to jest pozycją wartą uwagi ze względu na rys historyczny i wartości psychoanalityczne relacji matka-syn.

Pierwsze polskie wydanie książki pojawiło się dopiero w 1989 r. Dlaczego? Ponieważ autor poprzez losy młodego poety subtelnie ukazał jak wyglądała komunistyczna Czechosłowacja. Jest to pozycja, której partia by nie zaaprobowała. Akcja utworu obejmuje lata 30-40 XX w. Od narodzin, poprzez wiek dziecięcy i dorastanie poety. Wskazują na to słowa: “Ty głuptasku - rzekł wuj. -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Milan Kundera to jedyny czeski pisarz, spośród czytanych dotąd przeze mnie autorów tego języka, którego nie tylko lubię i cenię, ale i uważam za jednego z najwybitniejszych prozaików drugiej połowy XX wieku. Dlaczego tak jest? Myślę, że MK stanowi wyjątek w kulturze swego narodu. Typowo czeska plebejskość nie jest u niego wyraźnie obecna, to pisarz zakorzeniony bardziej w zachodnich tradycjach, zwłaszcza francuskich( nie bez powodu wybrał on Francję za miejsce swego pobytu i przeszedł do pisania po francusku). Kundera to wysublimowany intelektualista szukający czułych niuansów w sztuce słowa. I czyni to z niebywałym kunsztem – jego książki to niesamowity splot językowej perfekcji, literackiej wyrazistości i ogromnej erudycji. Tak jest też w powieści „Życie jest gdzie indziej”

Podejmując tak klasyczny temat jak dojrzewanie i młodość artysty, osobliwie poety, Kundera zręcznie omija pułapki, jakie temat ten zastawia. Nie ma w tej powieści ani cienia egzaltacji, zadęcia i patosu. Jest za to przenikliwa ironia i błyskotliwość stylu. Jaromil to być może najbardziej znacząca postać w twórczości Kundery. Niewątpliwie czeski pisarz zawarł w opowieści o nim wiele ze swych własnych doświadczeń. Opis jego życia to dla Kundery okazja do wypowiedzenia się w najważniejszych kwestiach, jakie podejmuje jego twórczość. Metafizyka splata się z przeżyciami miłosnymi, jest tu zaplątanie w meandrach życia i późniejsze rozczarowanie komunizmem. Wszystko co wpływa na kształtowanie się poetyckiej osobowości. W tym dojrzewaniu niezwykle istotna jest rola matki. Tak jak często u poetów ona jest najważniejsza. Wymieńmy choćby takich mistrzów słowa jak Baudelaire i Słowacki.

Milan Kundera to jedyny czeski pisarz, spośród czytanych dotąd przeze mnie autorów tego języka, którego nie tylko lubię i cenię, ale i uważam za jednego z najwybitniejszych prozaików drugiej połowy XX wieku. Dlaczego tak jest? Myślę, że MK stanowi wyjątek w kulturze swego narodu. Typowo czeska plebejskość nie jest u niego wyraźnie obecna, to pisarz zakorzeniony bardziej w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna lektura na plażę

Genialna lektura na plażę

Pokaż mimo to

Ciekawe studium archetypu poety. Fabuła nie jest porywająca w sensie potocznym, to znaczy w sumie niewiele się w tej powieści dzieje, ale za to cała sfera wewnętrzna jest bardzo interesująca. Zarówno postać Jaromila jak i jego matki, to postaci, które reprezentują sobą postawy życiowe bardzo obecne w świecie, przede wszystkim postać matki, która uzależnia całe swoje szczęście od jedynego dziecka. Interesujące jest też spojrzenie na poetów tworzących w pierwszych latach rodzącego się komunizmu, bo mimo, że akcja dzieje się w Pradze, to przecież łatwo można to wszystko odnieść do tego, co działo się w polskiej poezji w latach po wojnie, w końcu działały tu te same czynniki. Gdzieś z tyłu wybrzmiewa echo ciągłego poszukiwania samego siebie oraz tego, że zawsze chcemy być kimś innym i nasze własne braki denerwują i żenują zarazem. Dobra powieść, w pewnym sensie bardzo romantyczna. Godna polecenia.

Ciekawe studium archetypu poety. Fabuła nie jest porywająca w sensie potocznym, to znaczy w sumie niewiele się w tej powieści dzieje, ale za to cała sfera wewnętrzna jest bardzo interesująca. Zarówno postać Jaromila jak i jego matki, to postaci, które reprezentują sobą postawy życiowe bardzo obecne w świecie, przede wszystkim postać matki, która uzależnia całe swoje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Życie jest gdzie indziej" nie przestaje mnie intrygować nawet w parę dni po przeczytaniu. Jest to pierwsze dzieło Milana Kundery, które miałem przyjemność czytać, ale po tym co tutaj ujrzałem z przyjemnością sięgnę po więcej.

Pierwsze co mi przychodzi na myśl kiedy myślę o tej powieści to "kompletność". Historia, której jesteśmy świadkami to w dużej mierze życie jednego chłopca - od szpitala do deski. Mimo tego, że nieco cyniczny narrator przypomina o sobie tu i ówdzie to mamy dostęp głównie do interpretacji świata w sposobie, w jakim widzi go wspomniany bohater - Jaromil. Jest poetą. Czy może bardziej - chce widzieć siebie jako takiego. Ta predyspozycja łączy się z okresem w którym przyszło mu żyć - rewolucji komunistycznej. Czynniki te tworzą krajobraz konfliktu dążeń w jego życiu. Zawieszony jest między męskością, a poezją. Taka pobieżna charakterystyka może was naprowadzić na język, którym napisana jest ta książka. Według mnie jest to perfekcyjna równowaga między bezrefleksyjnością, a gołosłowiem. Opisane dogłębniej, i bardziej graficznie są fragmenty, które na nie zasługują swoją wagą czy doniosłością. Wielkie słowa nie służą tu do opisu odblasku rosy na źdźble trawy.

"Kompletność", którą wspomniałem polega z jednej strony na pokazaniu całego przekroju świata wewnętrznego Jaromila i jego życia. Z drugiej na zabiegach narracyjnych, które dystansują od głównego bohatera pozwalając spojrzeć na jego zachowania z perspektywy innych osób jak i świata, w którym żyje. Pokazują one to, czego on sam nie dostrzega, i nie ma nadziei na zrozumienie. Wszystko to prowadzi do umiejscowienia tej powieści w świecie, i jej wiarygodności. Pozwala uwierzyć, że Jaromil żył.

Tytuł "Życie jest gdzie indziej" zastanawia mnie do tej pory. Po części wyraża chęci transcendencji, po części poszukiwania celu w życiu. Ale to tylko moja intepretacja. W podobnie skomplikowanej manierze opartej na subiektywności w trakcie fabuły nawiązane jest wiele wątków. Próby ich zrozumienia z perspektywy własnej, jak i postaci są niesamowicie zajmujące i rozwijające. Wszystko o czym już wspomniałem składa się na zajmującą powieść poruszającą ważne tematy, i napisaną językiem, którego doświadczanie jest czystą przyjemnością. Z racji tego - 10/10. Cholera, dobre to.

"Życie jest gdzie indziej" nie przestaje mnie intrygować nawet w parę dni po przeczytaniu. Jest to pierwsze dzieło Milana Kundery, które miałem przyjemność czytać, ale po tym co tutaj ujrzałem z przyjemnością sięgnę po więcej.

Pierwsze co mi przychodzi na myśl kiedy myślę o tej powieści to "kompletność". Historia, której jesteśmy świadkami to w dużej mierze życie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesujące spojrzenie na portret psychologiczny poety jako mężczyzny niedojrzałego.

Interesujące spojrzenie na portret psychologiczny poety jako mężczyzny niedojrzałego.

Pokaż mimo to

jak na razie najgorsza spośród wszystkich jakie czytałem Kundery...i radziłbym sięgnąć po inne jeśli ktoś akurat zaczął od niej i się nieco zniechęcił.

jak na razie najgorsza spośród wszystkich jakie czytałem Kundery...i radziłbym sięgnąć po inne jeśli ktoś akurat zaczął od niej i się nieco zniechęcił.

Pokaż mimo to

Tytułowe Rimbaudowskie stwierdzenie, przyświecające młodemu poecie czasów komunizmu. Zgryźliwy opis wzlotów i upadków wyalienowanego, osaczonego przez nadopiekuńczą matkę złotego dziecka swych parszywych czasów. Doskonała proza autora, obficie czerpiącego z własnych doświadczeń. Doskonały bryk dla młodych artystów przekonanych o własnej indywidualności i nieomylności. Rzecz pomimo swych bez mała pięćdziesięciu lat (1973), jak najbardziej aktualna.

Tytułowe Rimbaudowskie stwierdzenie, przyświecające młodemu poecie czasów komunizmu. Zgryźliwy opis wzlotów i upadków wyalienowanego, osaczonego przez nadopiekuńczą matkę złotego dziecka swych parszywych czasów. Doskonała proza autora, obficie czerpiącego z własnych doświadczeń. Doskonały bryk dla młodych artystów przekonanych o własnej indywidualności i nieomylności. Rzecz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opisuje życie młodego poety, który potrafi się całkowicie zagłębić w pisaniu wierszy. Poeta widzi w wierszach swoje odzwierciedlenie, może tam przeżywać swoje życie w lepszy dla niego sposób. Młody poeta zakochuje się kilkukrotnie, jest bardzo oczytany, ma duża wiedzę, imponuje swoją twórczością. Bohater jest bardzo nieśmiały, trudno mu podejmować spontaniczne decyzje. Książka trafiła do mnie, Milan Kundera pisze w ciekawy sposób, nie zanudza długimi opisami. Książka jest nacechowana erotycznymi scenkami, w stylu autora. Chętnie wrócę kiedyś do książki. Polecam każdemu.

Książka opisuje życie młodego poety, który potrafi się całkowicie zagłębić w pisaniu wierszy. Poeta widzi w wierszach swoje odzwierciedlenie, może tam przeżywać swoje życie w lepszy dla niego sposób. Młody poeta zakochuje się kilkukrotnie, jest bardzo oczytany, ma duża wiedzę, imponuje swoją twórczością. Bohater jest bardzo nieśmiały, trudno mu podejmować spontaniczne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to