Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Atlantę atakuje organizacja Latarników, która nienawidzi magii i dąży na wszelkie sposoby, aby ją wyeliminować z tego świata. Każda magiczna osoba łączy swoje siły i stara się przekonać wrogów. Równocześnie Kate otwiera swoje biuro i stara się zwiększyć swoje siły, aby w przyszłości zmierzyć się ze swoim nemezis- Rolandem.

Mam wrażenie, że każda następna część jest lepsza od poprzedniej.

Atlantę atakuje organizacja Latarników, która nienawidzi magii i dąży na wszelkie sposoby, aby ją wyeliminować z tego świata. Każda magiczna osoba łączy swoje siły i stara się przekonać wrogów. Równocześnie Kate otwiera swoje biuro i stara się zwiększyć swoje siły, aby w przyszłości zmierzyć się ze swoim nemezis- Rolandem.

Mam wrażenie, że każda następna część jest lepsza...

Magia kąsa przenosi nas do Atlanty, po apokalipsie, gdzie magia i technologia mieszają się ze sobą. Tam poznajemy
Kate Daniels, która uwielbia walkę mieczem ma niewyparzony język oraz skrywa tajemnicę.
W książce spotkamy wampiry, zmiennokrztałtnych oraz inne magiczne istoty. Fabuła ciekawa i świetnie wykreowane postacie.

Magia kąsa przenosi nas do Atlanty, po apokalipsie, gdzie magia i technologia mieszają się ze sobą. Tam poznajemy
Kate Daniels, która uwielbia walkę mieczem ma niewyparzony język oraz skrywa tajemnicę.
W książce spotkamy wampiry, zmiennokrztałtnych oraz inne magiczne istoty. Fabuła ciekawa i świetnie wykreowane postacie.

Ukryta Wyrocznia, to pierwsza
część nowej serii Riorodona
"Apollo i Boskie Próby". Tytułowy bohater traci swoje boskie moce i żeby je odzyskać musi przejść próby narzucone mu przez Zeusa. Na swojej drodze spotyka tajemniczą dziewczynkę oraz bohaterów ze starszych książek Riordona.
Książka jest raczej młodzieżówką, ale podobała mi się głównie ze względu na to, że jest związana z mitologią grecką.

Ukryta Wyrocznia, to pierwsza
część nowej serii Riorodona
"Apollo i Boskie Próby". Tytułowy bohater traci swoje boskie moce i żeby je odzyskać musi przejść próby narzucone mu przez Zeusa. Na swojej drodze spotyka tajemniczą dziewczynkę oraz bohaterów ze starszych książek Riordona.
Książka jest raczej młodzieżówką, ale podobała mi się głównie ze względu na to, że jest...

Książka numer 3/2022 to Okrutna siostra autorstwa Karen Dionne. Książka jest podzielona na dwie perspektywy, na teraźniejszość Rachel oraz na przeszłość jej matki Jenny. Ogólnie książkę wciąga, ale jest dość przewidująca, zakończenie raczej nie zaskakuje. Brakuje mi tu bardzo elementu zaskoczenia, bo praktycznie od pierwszych stron wiemy co się będzie działo. Niemniej jednak czytało się ją dobrze, dlatego oceniam na:
⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Książka numer 3/2022 to Okrutna siostra autorstwa Karen Dionne. Książka jest podzielona na dwie perspektywy, na teraźniejszość Rachel oraz na przeszłość jej matki Jenny. Ogólnie książkę wciąga, ale jest dość przewidująca, zakończenie raczej nie zaskakuje. Brakuje mi tu bardzo elementu zaskoczenia, bo praktycznie od pierwszych stron wiemy co się będzie działo. Niemniej...

Moja druga przeczytna książka w tym roki to 3 część przygód Wiedźmina Geralta, czyli Chrzest Ognia.
Geralt, po odzyskaniu sił dzieki driadom, wybiera się w podróż celem ocalenia Ciri. W raz z nim podróżuje jego kompan Jaskier, a w trakcie drogi dołączają do niego łyczniczka Milva, Cahir - rycerz z koszmarów Ciri oraz Regis - tajemniczy cyrulik.
W pobocznych wątkach mamy narady czarodziejek oraz akacje Ciri.
Ta część jest dla mnie o wiele lepsza i ciekawsza, niż poprzednia. Zdecydowanie więcej tu Geralta, mniej Ciri, co dla mnie jest ogromnym plusem.

Moja druga przeczytna książka w tym roki to 3 część przygód Wiedźmina Geralta, czyli Chrzest Ognia.
Geralt, po odzyskaniu sił dzieki driadom, wybiera się w podróż celem ocalenia Ciri. W raz z nim podróżuje jego kompan Jaskier, a w trakcie drogi dołączają do niego łyczniczka Milva, Cahir - rycerz z koszmarów Ciri oraz Regis - tajemniczy cyrulik.
W pobocznych wątkach mamy...

Choć bardzo lubię książki Dana Browna, ta pozycja wypadła dość średnio na tle pozostałych pozycji. Za dużo jest tu rozważań naukowych, za mało znanej brownowskiej symboliki. Momentami książka nużyła i miałam wrażenie, że jest pisana na siłę. Kilka rzeczy można by pominąć. Choć temat jest dość ciekawy, nie rozwinął się tak jak tego oczekiwałam, nie było wielkiego szoku, zakończenie w ogóle nie zaskoczyło i nie było efekty wow.

Choć bardzo lubię książki Dana Browna, ta pozycja wypadła dość średnio na tle pozostałych pozycji. Za dużo jest tu rozważań naukowych, za mało znanej brownowskiej symboliki. Momentami książka nużyła i miałam wrażenie, że jest pisana na siłę. Kilka rzeczy można by pominąć. Choć temat jest dość ciekawy, nie rozwinął się tak jak tego oczekiwałam, nie było wielkiego szoku,...

W tej książce autora mamy trzech głównych bohaterów, których drogi się ze sobą krzyżują. Jest motyw zaginięcia oraz morderstwa. Autor wodzi czytelnika za nosz, myli tropy, podsuwa fałszywe podejrzenia, w konsekwencji czego do samego końca nie jesteśmy świadomi, kto jest oprawcą. Zakończenie jak najbardziej zaskakuje, a styl pisarza pozwala na szybkie czytanie.

W tej książce autora mamy trzech głównych bohaterów, których drogi się ze sobą krzyżują. Jest motyw zaginięcia oraz morderstwa. Autor wodzi czytelnika za nosz, myli tropy, podsuwa fałszywe podejrzenia, w konsekwencji czego do samego końca nie jesteśmy świadomi, kto jest oprawcą. Zakończenie jak najbardziej zaskakuje, a styl pisarza pozwala na szybkie czytanie.

Spodziewałam się czegoś innego po tej książce, ale czy mnie to rozczarowało? Zdecydowanie nie. Książka przeniosła nas w lata 80te, gdzie spotykają się dwaj chłopcy Arystoteles i Dante, których połączy silna więź od pierwszego spotkania. Niby banalna, ale jednak niebanalna historia dwóch chłopców niesamowicie wciąga czytelnika. Książka jest pełna młodzieżowych rozterek, intensywnych uczuć i odczuć. Każdy z chłopców mierzy się z własnymi problemami i rozterkami.

Spodziewałam się czegoś innego po tej książce, ale czy mnie to rozczarowało? Zdecydowanie nie. Książka przeniosła nas w lata 80te, gdzie spotykają się dwaj chłopcy Arystoteles i Dante, których połączy silna więź od pierwszego spotkania. Niby banalna, ale jednak niebanalna historia dwóch chłopców niesamowicie wciąga czytelnika. Książka jest pełna młodzieżowych rozterek,...

Dawno już nie czytałam tak dobrego thillera, który trzymał w napięciu do samego końca, a zakończenie powala.
"Rywalka" opowiada o miłości Emily i Adama, którzy poznają się w barze i chcą zacząć wspólne życie. Niestety, do ich związku wkracza matka Adama, która robi wszystko żeby zniszczyć ich związek. Na jaw wychodzą również mrożące w żyłkach fakty z przeszłości Adama i jego matki.
Książkę czyta się bardzo dobrze, niesamowicie wciąga, ciężko się od niej oderwać. Czytelnik chłonie opowieść strona za stroną, dlatego daję maksimum gwiazdek.

Dawno już nie czytałam tak dobrego thillera, który trzymał w napięciu do samego końca, a zakończenie powala.
"Rywalka" opowiada o miłości Emily i Adama, którzy poznają się w barze i chcą zacząć wspólne życie. Niestety, do ich związku wkracza matka Adama, która robi wszystko żeby zniszczyć ich związek. Na jaw wychodzą również mrożące w żyłkach fakty z przeszłości Adama i...

Tytył jest dość mylący, bo spodziewałam się książki świątecznej, ale mimo wszystko bie zawiodłam się na tej pozycji Beaty Majewskiej.
Jest to kolejna bardzo udana książka autorki. Mamy niebanalną historię i dwójkę ciekawych postaci Hanię i Kajetana, oboje po przejściach życiowych, których drogi się ze sobą splatają.
Książka jest lekka, przyjemnie napisana, szybko się ją czytało, bo historia tych dwoja bardzo wciąga. Czasami zachowanie Hani jest denerwujące, ale można to wybaczyć.
Moja ocena ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Tytył jest dość mylący, bo spodziewałam się książki świątecznej, ale mimo wszystko bie zawiodłam się na tej pozycji Beaty Majewskiej.
Jest to kolejna bardzo udana książka autorki. Mamy niebanalną historię i dwójkę ciekawych postaci Hanię i Kajetana, oboje po przejściach życiowych, których drogi się ze sobą splatają.
Książka jest lekka, przyjemnie napisana, szybko się ją...

Kolejna część Wiedzmina trzyma poziom, choć podobała mi się mniej, niż wcześniejszą część. 80% książki bardzo mi się podobało, czytało się wartko i z entuzjamem, podczas kiedy końcówka nieco mnie nużyła i dłużyła się. Niemniej jednak z chęcią sięgnę po następną część. Moja ocena to
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Kolejna część Wiedzmina trzyma poziom, choć podobała mi się mniej, niż wcześniejszą część. 80% książki bardzo mi się podobało, czytało się wartko i z entuzjamem, podczas kiedy końcówka nieco mnie nużyła i dłużyła się. Niemniej jednak z chęcią sięgnę po następną część. Moja ocena to
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Kolejna bardzo udana pozycja świąteczna 🌲📚 książkę czytało się bardzo dobrze, historia rodziny Hallów niesamowicie wciąga. "Zupełnie inny cud" pokazuje, że nic nie jest takie jakie się wydaje, a każdy z bohaterów zmaga się z własnymi problemami i smutkami. Jest to pozycja refleksyjna, pokazującą jak brak komunikacji może doprowadzić do pretensji i niezrozumienia. Autorka pokazuje, że nawet jedna niepozorna osoba może zmienić całe nasze życie.
Książka jest ciepła, osadzona w świątecznym klimacie, pełna wzruszeń i refleksji. Nie ma tu bzdurnych, wydumanych historii, tylko prawdziwe, niewyidealizowane.
Moja ocena
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Kolejna bardzo udana pozycja świąteczna 🌲📚 książkę czytało się bardzo dobrze, historia rodziny Hallów niesamowicie wciąga. "Zupełnie inny cud" pokazuje, że nic nie jest takie jakie się wydaje, a każdy z bohaterów zmaga się z własnymi problemami i smutkami. Jest to pozycja refleksyjna, pokazującą jak brak komunikacji może doprowadzić do pretensji i niezrozumienia. Autorka...

Dawno już nie czytałam tak irracjonalnej książki.  Nie wiem co kierowało autorką, ale pomysł wymuszonego małżeństwa jest beznadziejny. Może gdyby akcja działa się w muzułmańskim środowisku, albo parędziesiąt lat wstecz, łatwiej by się czytało tą historię.
Bohaterki są strasznie rozpieszczone, materialne, dla pieniądzy są w stanie zrobić wszystko. Niby dorosłe po 30, a dają sobie wejść na głowie ciotce i ojcu. Ich ojciec wraz z przyjacielem są egoistami do kwadrat, zmuszając swoje dzieci do małżeństwa, bo zachciało im się wnuków. Ciągle używanie zwrotów "tatko, cioteczka, wujeszek" jest mega irytujace.
Spodziewałam się fajnej, świątecznej historii, pełnej refleksji, a dostałam wynaturzoną historię, opatrzoną piękną okładką. Ciekawość jednak zwyciężyła i przeczytałam książkę do końca. Jej koniec był już trochę lepszy.
Rzadko daję tak niskie oceny, ale moje sumienie nie jest w stanie dać wyższej. Początkowo ocena miała być niższa, jednak gwiazdka za to że dobrnęłam do końca, druga za to że jednak końcówkę trochę lepiej się czytało.
⭐⭐⭐/10.

Dawno już nie czytałam tak irracjonalnej książki.  Nie wiem co kierowało autorką, ale pomysł wymuszonego małżeństwa jest beznadziejny. Może gdyby akcja działa się w muzułmańskim środowisku, albo parędziesiąt lat wstecz, łatwiej by się czytało tą historię.
Bohaterki są strasznie rozpieszczone, materialne, dla pieniądzy są w stanie zrobić wszystko. Niby dorosłe po 30, a dają...

Jest to moje kolejne spotkanie z autorką. Wcześniejsze książki w ogóle nie przypadły mi do gustu, tu jednak dałam radę przeczytać ksiazkę, dosyć szybko. Na początku główni bohaterowie są irytujący, jednak im dalej ich poznajemy, tym bardziej można zrozumieć ich zachowanie. Każda z postaci ma swoje tajemnice, marzenia. Podczas jednej niefortunnej wycieczki mają okazję poznać lepiej i zrozumieć siebie samych, jak i swoich towarzyszy. A to wszystko w otoczeniu pięknych widoków hiszpańskiego Lanzarote.
Książka nie powala na kolana, jednak jest znośna, ma ciekawą historię i bohaterowie są zupełnie inaczej skonstruowani, niż w poprzednich książkach autorki.
Moja ocena
⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Jest to moje kolejne spotkanie z autorką. Wcześniejsze książki w ogóle nie przypadły mi do gustu, tu jednak dałam radę przeczytać ksiazkę, dosyć szybko. Na początku główni bohaterowie są irytujący, jednak im dalej ich poznajemy, tym bardziej można zrozumieć ich zachowanie. Każda z postaci ma swoje tajemnice, marzenia. Podczas jednej niefortunnej wycieczki mają okazję poznać...

Jak przeczytałam, że jest to kontynuacja "Zapachu goździków" i znowu będę musiała sie użerać ze snobistycznym Arkadiuszek i Melanią, odechciało mi się jej czytać. Jednak dałam jej szanse i jestem pozytywnie zaskoczona. O ile pierwsza część nie miała ze świętami nic wspolnego, "Blasko choinki" był już jednak w świątecznym klimacie. Fakt główny bohater jest tak samo nieznośny i niesympatyczny dla czytelnika jak w poprzedniej części, natomiast nadrabiają inny bohaterowie. Choć autorka w tej części znacznie mniej rozwodzi się nad winami, jednak mam przesyt ciągłego wspominania "calvadosu". Podsumowując, książkę dało się przeczytać, była lepsza niż jej poprzedniczka, zatem moja ocena to:
⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Jak przeczytałam, że jest to kontynuacja "Zapachu goździków" i znowu będę musiała sie użerać ze snobistycznym Arkadiuszek i Melanią, odechciało mi się jej czytać. Jednak dałam jej szanse i jestem pozytywnie zaskoczona. O ile pierwsza część nie miała ze świętami nic wspolnego, "Blasko choinki" był już jednak w świątecznym klimacie. Fakt główny bohater jest tak samo nieznośny...

Ta część w dużej mierze poświęcona jest Ciri, jej szkolenia na wiedzminkę w Kaer Morhen, szkolaniu na czarodziejkę w Melitele przez Yennwfer oraz czarodziejce Triss Merigold, która odkrywa kim Ciri jest. Na świecie coraz więcej osób interesuje się młodą dziedziczką Cintry, którzy są gotowi zabić za infromacje. I na dodatek elfy Wiewiórki zaczynają toczyć bitwy.
Sporo mniej samego widźmina Geralta, niemniej jednak książka trzyma poziom, jest bardzo ciekawa i szybko się ją czyta.
Moja ocena
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10

Ta część w dużej mierze poświęcona jest Ciri, jej szkolenia na wiedzminkę w Kaer Morhen, szkolaniu na czarodziejkę w Melitele przez Yennwfer oraz czarodziejce Triss Merigold, która odkrywa kim Ciri jest. Na świecie coraz więcej osób interesuje się młodą dziedziczką Cintry, którzy są gotowi zabić za infromacje. I na dodatek elfy Wiewiórki zaczynają toczyć bitwy.
Sporo mniej...

Jedena z lepszych książek jakie w tym gatunku miałam okazję czytać. Nie przesłodzona, realistyczna, skłaniająca czytelnika do refleksji. Poznajwmy bohaterów, którzy muszą się zmagać z problemami życia dotychczasowego jak i przyszłego, życie rzuca im kłody pod nogi i każde z nich musi sobie poradzić z tym na swój własny sposób. Nie zawsze miłość i droga do niej okazuje się prosta. Książka jest bardzo emocjonalna, wyważona oraz pięknie napisana.

Jedena z lepszych książek jakie w tym gatunku miałam okazję czytać. Nie przesłodzona, realistyczna, skłaniająca czytelnika do refleksji. Poznajwmy bohaterów, którzy muszą się zmagać z problemami życia dotychczasowego jak i przyszłego, życie rzuca im kłody pod nogi i każde z nich musi sobie poradzić z tym na swój własny sposób. Nie zawsze miłość i droga do niej okazuje się...

"Niebieskie pożegnanie" jest to dość niestandardowy kryminał, poruszający przemoc fizyczna i seksualną wobec kobiet, połączona z chciwością i czystym złem. Sama koncepcja książki jest dosyć ciekawa, postacie są świetnie wykreowane, a samą książkę czyta się szybko i dość dobrze, mimo że dzieje się w latach 90. Zakończenie trochę zaskakuje, a trochę jest do przewidzenia.
Moja ogólna ocena to:
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10

"Niebieskie pożegnanie" jest to dość niestandardowy kryminał, poruszający przemoc fizyczna i seksualną wobec kobiet, połączona z chciwością i czystym złem. Sama koncepcja książki jest dosyć ciekawa, postacie są świetnie wykreowane, a samą książkę czyta się szybko i dość dobrze, mimo że dzieje się w latach 90. Zakończenie trochę zaskakuje, a trochę jest do przewidzenia....

Z początku wydawało się, że to książka z banalną historią miłosną, jednak im dalej w głąb tym było lepiej, a sama historia miłosna jest ciekawa.
Autorka dzieli książkę na punkt widzenia Anastazji oraz na punkt widzenia Huberta, przez co łatwiej zrozumieć czytelnikowi emocje i zachowanie bohaterów.
Jedyne do czego mogę się przepić, to to że zakończenie jest łudząco podobne do zakoncznia w książce "Zaproś mnie na pumpkin latte".
Ogólnie książkę bardzo dobrze i wartko się czytało. Oczywiście jest to typowe świąteczne czytadło na umilenie sobie czasu.
Moja ocena
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Z początku wydawało się, że to książka z banalną historią miłosną, jednak im dalej w głąb tym było lepiej, a sama historia miłosna jest ciekawa.
Autorka dzieli książkę na punkt widzenia Anastazji oraz na punkt widzenia Huberta, przez co łatwiej zrozumieć czytelnikowi emocje i zachowanie bohaterów.
Jedyne do czego mogę się przepić, to to że zakończenie jest łudząco podobne...

Czego możemy spodziewać się w trzeciej części przygód Nikity? Podróży do Asgardu i spotkaniem z tamtejszymi boginiami. Ciekawej historii podróżowania z Taborem Cygańskim oraz to na co czekamy od pierwszej części - poznania tajemnicy Robina. Książka jest świetnie napisana, chociaż plasuje się na miejscu numer 3 w całej trylogii. Zaskakujące zakończenie i metamorfoza Nikity jaknajbardziej dla mnie na plus. Dodatkowo książka jest urozmaicona w ilustracje, więc łatwo jest sobie wyobrazić bohaterów i ich przygody.
Moja ocena
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10.

Czego możemy spodziewać się w trzeciej części przygód Nikity? Podróży do Asgardu i spotkaniem z tamtejszymi boginiami. Ciekawej historii podróżowania z Taborem Cygańskim oraz to na co czekamy od pierwszej części - poznania tajemnicy Robina. Książka jest świetnie napisana, chociaż plasuje się na miejscu numer 3 w całej trylogii. Zaskakujące zakończenie i metamorfoza Nikity...