Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Springeroza zaawansowana.

Springeroza zaawansowana.

Rozwlekła (treść można by streścić w 1/4 książki), chaotyczny i nielogiczny podział rozdziałów, skakanie po wątkach, okazyjne literówki (!). Pominę sztucznie rozdmuchaną i wiecznie rozedrganą narrację autorki, która zaczyna męczyć po 30 stronach. Na to wszystko jeszcze można przymknąć oko. Niestety kroplą która przepełniła czarę goryczy były NOTORYCZNE błędy pojawiające się w tekście i brak solidnej redakcji tekstu :( Klasyczne babole jak np. błędny adres wysokościowca w Gropiusstadt (fun fact, wygooglowanie tego zajmuje 3,5 sekundy), błędny podpis zdjęcia popularnych wrocławskich galeriowców, błędne tłumaczenie zwrotów z niemieckiego i tym podobne.
Jestem bardzo rozczarowana lekturą. Książka nie należy do najtańszych (do papierowej wersji kupiłam jeszcze ebooka) i liczyłam na tekst o wysokiej jakości. Poza wyżej wymienionymi błędami muszę zaznaczyć jeszcze, że temat blokowisk poruszony został w sposób wybitnie ograniczony i kliszowy. Brak szerszej globalnej perspektywy, chociażby napomknięcia o tym, że choroby modernizmu, na które chorowała XX w. Europa w kilkukrotnie większej skali występują właśnie w Azji etc. Albo że blokowiska zachodnie przechodzą też pomyślnie przemyślaną i systemową rewitalizację, dającą długoterminowo pozytywne wyniki (Bijlmermeer Amsterdam, które pojawia się w książce za sprawą swoich niechlubnych początków). Zamiast tego autorka uderza w kółko w te same nuty przywołując swoje własne dzieciństwo na krakowskim blokowisku i serio, nostalgia sama w sobie nie jest zła, ale: ile można?


Podsumowując, nie polecam i smutno mi że tak dobre wydawnictwo jak Czarne publikuje takie pseudo reporterskie wydmuszki. Mimo wszystko plus za masę zebranego przez autorkę materiału. Moim zdaniem zabrakło prowadzenia redaktorskiego, które skondensowałoby treść i wyłapało błędy. Tymczasem wydawnictwo poszło po linii najmniejszego oporu wydając książkę o hajpowym temacie i w popularnym "miejskim" nurcie przyprószonym ejtisowym feelingiem.

Rozwlekła (treść można by streścić w 1/4 książki), chaotyczny i nielogiczny podział rozdziałów, skakanie po wątkach, okazyjne literówki (!). Pominę sztucznie rozdmuchaną i wiecznie rozedrganą narrację autorki, która zaczyna męczyć po 30 stronach. Na to wszystko jeszcze można przymknąć oko. Niestety kroplą która przepełniła czarę goryczy były NOTORYCZNE błędy pojawiające się...