Jak przestałem kochać design
Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli graficy. Do domu architekta, Piotra Wichy, nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka „Wybraliśmy dla Ciebie” w piśmie „Ty i Ja” to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem syn architekta zostaje projektantem. W kraju zmienia się system. Wróg jednak pozostaje ten sam, jest tylko bardziej krzykliwy. „Nasze logoski są za małe!” - denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach wciąż przyprawiają grafików o zawał serca... „Zakochaj się w designie” – zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze?
Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu – przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać. Ale że choć w projektowaniu zdarzają się groteskowe sytuacje, nie przestaje ono być fantastycznym zajęciem.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 715
- 1 068
- 390
- 68
- 67
- 47
- 45
- 19
- 18
- 14
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Ciekawe, że nikt już nie kupuje i nie sprzedaje mienia pożydowskiego. Owszem, w internecie można kupić judaika, pamiątki, rzeczy żydowskie. Ale przedrostek „po” zni...
Rozwiń
Zobacz więcej
Grafik, który wdaje się w dyskusje na temat barw, stoi na przegranej pozycji. Dwadzieścia lat moich rozmów z klientami wszelkich płci da się streścić w ten sposób:
...
Zobacz więcej
Ja się dziwię… – zaczął ojciec podczas jakiegoś służbowego spotkania. I mówił to swoim najbardziej sarkastycznym tonem. Tonem, przed którym drżałem. Nadal nie mogę uwi...
Rozwiń
Zobacz więcej
Artykuły
Opinie [133]
Marcin Wicha zabiera czytelników w podróż w przeszłość, ukazując proces kształtowania się polskiego projektowania. Posługując się opisami przedmiotów codziennego użytku, oprócz rozważań o przemianach we wzornictwie pisarz przybliża nam również swoje dzieciństwo, a tym samym realia życia w Polsce Ludowej, chronologicznie aż do czasów współczesnych. Przygląda się postępującym...
więcejMarcin Wicha pisze o projektowaniu w sposób niezwykle przyjemny. Skonstruowane na zasadzie krótkich felietonów rozdziały czyta się błyskawicznie i trudno nie podzielić wielu spostrzeżeń autora. Wicha nie dokonuje tutaj spektakularnych odkryć, ani intelektualnych rozpraw o dizajnie, ale wyraźnie widać, że zupełnie nie to było celem. Ciekawi zwłaszcza spojrzenie Wichy na...
więcejZbiór felietonów, do zaczytania w wolnej chwili i przypadkiem dłużej niż się planowało. Ironiczny i surowy charakter autora lekko bawi i stawia do pionu.
Pokaż mimo toMarcin Wicha (laureat Nagrody Literackiej Nike za "Rzeczy, których nie wyrzuciłem") jest nie tylko eseistą i autorem bajek dla dzieci, ale przede wszystkim grafikiem projektujacym okładki książek, czasopism czy plakatów.
więcejTa książka to zbiór esejów, felietonów i anegdot; to duża porcja świetnych, czesto zabawnych tekstów, dotyczących otaczających nas przedmiotów mających...
Może i Marcin Wicha przestał kochać design, ale okładka tej książki jest genialnym, designowym wyborem. Ci, co kochają minimalizm (jak ja) od razu będą chcieli przeczytać tę pozycję.
więcej"Jak przestałem kochać design" czyta się szybko, nie tylko z powodu objętości. W książce znajdziemy przede wszystkim liczne anegdoty z życia autora, jego najbliższych czy historie o ludziach,...
Nie dałem rady. Zmeczylem tylko 20%. Szkoda mi czasu na takie wynurzenia.
Pokaż mimo toNie natknąłem się na przekleństwa i sceny erotyczne, więc całe 3 gwiazdki.
NIE polecam.
Kolejna ciekawie napisana książka Marcina Wichy. Autor potrafi zainteresować czytelnika, widać, że ma dużą wiedzę merytoryczną oraz poczucie humoru.
więcejJak zwykle przyczepić mogę się tylko do audiobooka - nie wiem dlaczego lektorzy nie sprawdzają wymowy nazw własnych - niestety, ale zdarza się to nagminnie. Raziła mnie, przy okazji rozdziału o słynnej srebrnej wyciskarce do...
Zachwycona "Rzeczami, których nie wyrzuciłem", chętnie sięgnęłam też po "Jak przestałem kochać design". Wicha pisze dobrze, czasami ma takie zdania, które siadają aż miło, porównania, metafory. W tej książce jednak zabrakło mi jakiegoś twardego szkieletu, który bardziej trzymałby całość w garści - tak jak było w "Rzeczach".
więcejZa absolutnie genialną natomiast uważam...
Z całym szacunkiem Pan Marcin Wicha jest dużo lepszym mówcą. Polecam wywiad przeprowadzony dla Strefa Designu Uniwersytetu SWPS "Projektowanie jako porażka - Marcin Wicha" 10/10.
Pokaż mimo toHistoria polskiej transformacji pisana designem (w odróżnieniu od tej szkolnej, pisanej polityką). Zbiór felietonów: wnikliwych, celnych obserwacji, cynicznych i dość pesymistycznych, co znalazło swoje odbicie w tytule. Jest jednak tak pełna inteligentnego humoru, że słucha się z przyjemnością, zwłaszcza że lektor jest znakomity.
więcejAutor z pewnością przeżył(by) kolejne...