Księga wyjścia

Niestety, bardzo wiele z okresu przedstawionego w książce, mamy w naszej obecnej rzeczywistości. Wstrząsające, że wciąż są ludzie, którzy potrafią tak nienawidzić. Bardzo mi wstyd za '68. Bardzo mi przykro, że po Holokauście, historia się wciąż powtarza i Polacy są tego sprawcami. Jest mi wstyd, że po Holokauście, w moim kraju jest przyzwolenie na prześladowanie ludzi z uwagi na ich pochodzenie, kolor skóry, orientację w szerokim słowa znaczeniu, a prześladowaniu nie podlegają ludzie źli i nienawistni. Zmierzamy w złym kierunku, tylko pytam dlaczego, przecież było tyle lekcji, tak trudno wyciągnąć wnioski? Może postarajmy się być trochę lepsi.

Niestety, bardzo wiele z okresu przedstawionego w książce, mamy w naszej obecnej rzeczywistości. Wstrząsające, że wciąż są ludzie, którzy potrafią tak nienawidzić. Bardzo mi wstyd za '68. Bardzo mi przykro, że po Holokauście, historia się wciąż powtarza i Polacy są tego sprawcami. Jest mi wstyd, że po Holokauście, w moim kraju jest przyzwolenie na prześladowanie ludzi z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przykra opowieść pana Grynberga, ukazująca skrajną antypolskość co niektórych polskich obywateli pochodzących z narodu mojżeszowego.
Czy i na ile przekazy autora są wiarygodne?

Przykra opowieść pana Grynberga, ukazująca skrajną antypolskość co niektórych polskich obywateli pochodzących z narodu mojżeszowego.
Czy i na ile przekazy autora są wiarygodne?

Pokaż mimo to

Książa to zbiór wywiadów z emigrantami Marcowymi. Szalenie ciekawe i trudne historie. To, co przykuwa moją uwagę, to sam tytuł, zaczerpnięty ze Starego Testamentu, doskonale odzwierciedlający przymusowe „Wyjście” Żydów z Polski w tamtym okresie. Mikołaj Grynberg w empatyczny sposób podchodzi do narratora i ma naturalną łatwość rozmowy. Ciekawym zestawieniem jest fakt, że wszyscy rozmówcy wyemigrowali w tym czasie z Polski, jednak ojciec Mikołaja postanawia zostać w kraju. Historia ma różne odcienie. Problemem było to, że w pewnym momencie wszystkie rozmowy zlały się jedno. Można to też interpretować, jako jednogłośny przekaz emigrantów.

Książa to zbiór wywiadów z emigrantami Marcowymi. Szalenie ciekawe i trudne historie. To, co przykuwa moją uwagę, to sam tytuł, zaczerpnięty ze Starego Testamentu, doskonale odzwierciedlający przymusowe „Wyjście” Żydów z Polski w tamtym okresie. Mikołaj Grynberg w empatyczny sposób podchodzi do narratora i ma naturalną łatwość rozmowy. Ciekawym zestawieniem jest fakt, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marzec 1968 to dla mnie niemal prehistoria. Jestem jednak ciekawskim typem i lubię poszerzać swoją wiedzę. Wiem co-nie-co z historii z tego okresu – konflikt izraelsko-arabski i wojna sześciodniowa, wystąpienie Gomułki i czystka antyżydowska. Wszystko wydaje się jasne, interesują mnie jednak jednostki, indywidualne historie i odczucia osób opuszczających kraj, dlatego sięgnęłam po tą pozycję wydawnictwa Czarne.



Książka składa się z podobnych pytań i mnóstwa odpowiedzi, każdej różnej, odmiennej jak każdy z rozmówców. Rozmowy z "naszymi" Żydami, przeplatane są rozmowami z ojcem. Poszczególne osoby przedstawiają nam swoje życie – mieszkanie w powojennej Polsce, czasami powrót do kraju z wojennej zawieruchy, zmaganie się z nową rzeczywistością. Wywiady przeplatane są genealogicznymi opowieściami o żydostwie, o zmaganiach się naszych bohaterów z antysemityzmem, a czasami z dowiadywaniem się od osób trzecich o swoim pochodzeniu.



Nie jest to książka tylko o Żydach, to uniwersalna pozycja dotycząca tolerancji (właściwie jej braku), wykluczenia społecznego, wymuszonej emigracji i poszukiwania swojego miejsca w świecie. Ale także piękne wywiady ukazujące miłość do ojczyzny, powojenną rzeczywistość, życie kulturalne większych miast oraz kulturę, obyczaje starozakonnych – naszych sąsiadów.



Książka została wydana we współpracy z Muzeum Historii Żydów Polskich Polin oraz Stowarzyszeniem Żydowski Instytut Historyczny w Polsce. Zawiera posłowie Piotra Osęki z Instytutu Studiów Politycznych PAN, który rozjaśnia wiele powiązań historycznych i politycznych. Autor wykorzystał skojarzenie z Pięcioksiągiem/ Starym Testamentem - opuszczenie przez Izrealitów Egiptu. Wspaniała jest też okładka – prosta i wyrazista, symbol wprowadzający nas w treść książki.



Jest to bardzo ważna i warta uwagi pozycja. Ze względu na 50 rocznicę Marca 1968, ale także jako świadectwo tamtego okresu. Książka, która porusza i zmusza do myślenia.

https://pani-z-biblio.blogspot.com/2019/03/ksiega-wyjscia-mikoaj-grynberg.html

Marzec 1968 to dla mnie niemal prehistoria. Jestem jednak ciekawskim typem i lubię poszerzać swoją wiedzę. Wiem co-nie-co z historii z tego okresu – konflikt izraelsko-arabski i wojna sześciodniowa, wystąpienie Gomułki i czystka antyżydowska. Wszystko wydaje się jasne, interesują mnie jednak jednostki, indywidualne historie i odczucia osób opuszczających kraj, dlatego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Temat podjęty przez autora niewątpliwie jest ważny. Historie ludzi naznaczonych marcem’68 zasługują na pamięć. I chociaż na początku czytałam ich dzieje z dużym zainteresowaniem i pasją, to w dalszej części lektury zaczynałam odczuwać znużenie. Czego mi zabrakło? Dobre pytanie. Po przemyśleniu myślę, że trochę za mało w tych opowieściach emocji, fakty w zasadzie są podawane w sposób suchy. Być może minęło tak dużo czasu, że bohaterowie nie są w stanie lub nie chcą dzielić się niczym więcej niż planem wydarzeń. Tak ujęte historie powodują jednak, że stają się niekiedy identyczne, podobne, a tym samym nużące. Nie zmienia to faktu, że zachęcam, szczególnie młodzież to zapoznania się z lasami ludzi, dla których marzec’68 był końcem i początkiem.

Temat podjęty przez autora niewątpliwie jest ważny. Historie ludzi naznaczonych marcem’68 zasługują na pamięć. I chociaż na początku czytałam ich dzieje z dużym zainteresowaniem i pasją, to w dalszej części lektury zaczynałam odczuwać znużenie. Czego mi zabrakło? Dobre pytanie. Po przemyśleniu myślę, że trochę za mało w tych opowieściach emocji, fakty w zasadzie są podawane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna. Mówiąc szczerze, to nie wyobrażam sobie lepszej pozycji, która ukazuje zmagania osób bezpośrednio dotkniętych wydarzeniami a marca'68. Jeżeli takie znacie- prośba o wiadomość.

Rewelacyjna. Mówiąc szczerze, to nie wyobrażam sobie lepszej pozycji, która ukazuje zmagania osób bezpośrednio dotkniętych wydarzeniami a marca'68. Jeżeli takie znacie- prośba o wiadomość.

Pokaż mimo to

Wybitna.

Wybitna.

Pokaż mimo to

Nie spodziewałam się że to będzie tak trudna lektura. Liczyłam że "Księga wyjścia" Mikołaja Grynberga wstrząśnie mną jak wcześniejsze jego pozycje które są dla mnie przykładem ogromnej empatii i naturalnej umiejętności rozmowy z ludźmi na tematy trudne, bolesne i często traumatyczne.
Jednak dominującym wrażaniem po skończonej lekturze było znużenie a samo czytanie szło mi wyjątkowo opornie.

Książka ta to zbiór rozmów autora z osobami które były ofiarami Marca 1968 roku. Autor rozmawia z Żydami których po wydarzeniach marcowych los rzucił w różne zakątki świata (Izrael, Stany Zjednoczone, Skandynawia) oraz tych nielicznych, jak między innymi rodzice Mikołaja Grynberga, którzy zdecydowali się jednak zostać w Polsce.
Każda rozmowa to bardzo osobista opowieść o dzieciństwie, szkole, interakcjach z polskimi rówieśnikami, wchodzeniu w dorosłość i momencie kiedy atmosfera wokół Żydów w Polsce zaczęła się zagęszczać. Wielokrotnie rozmówcy autora przytaczają fragmenty przemówienia Władysława Gomółki które przelało przysłowiową czarę a bilet w jedna stronę był dla wielu jedynym możliwym rozwiązaniem. Ludzi Ci zostali zmuszeni zostawić swój dobytek, rozpoczęte studia, często innych członków rodziny.

Opowieść za opowieścią, historia za historią śledzimy ludzkie dramaty jednak to co czytelnikowi rzuca się w oczy to fakt iż są to historie bardzo do siebie podobne. Mnie w pewnym momencie zlały się one w jeden głos pokolenia żydowskich emigrantów którzy w znacznej mierze odżegnują się od polskich korzeni, nosząc w sobie ogromny żal i niezaleczone poczucie dziejowej niesprawiedliwości której ofiarami się stali.
Myślę że błędem w przypadku tej publikacji było bardzo schematyczne przeprowadzenie tych wywiadów: według jednego scenariusza, z pytaniami powtarzającymi się w każdej rozmowie.
Zatraciła się przez to indywidualność rozmówców a powstał jeden donośny, jednobrzmiący głos pokolenia Marca'68. A może taki był zamysł autora?

Mimo moich indywidualnych odczuć "Księga wyjścia" na pewno zasługuję na uwagę czytelników. Brawa za tytuł, który mówi więcej niż tysiąc słów.
Trudna to lektura, drapiąca nasze polskie sumienia.

*wyzwanie LC/marzec 2019

Nie spodziewałam się że to będzie tak trudna lektura. Liczyłam że "Księga wyjścia" Mikołaja Grynberga wstrząśnie mną jak wcześniejsze jego pozycje które są dla mnie przykładem ogromnej empatii i naturalnej umiejętności rozmowy z ludźmi na tematy trudne, bolesne i często traumatyczne.
Jednak dominującym wrażaniem po skończonej lekturze było znużenie a samo czytanie szło mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lektura poruszająca, niekiedy oburzająca, zazwyczaj bardzo smutna, a nade wszystko - dająca wiele do myślenia. Czyta się sprawnie, a książka rozwiewa pewne złudzenia dotyczące atmosfery panującej w Polsce po II wojnie, aż do kulminacyjnego punktu Marca '68 roku oraz jego następstw. Wartościowa także pod względem badania tożsamości i pamięci międzypokoleniowej.

Lektura poruszająca, niekiedy oburzająca, zazwyczaj bardzo smutna, a nade wszystko - dająca wiele do myślenia. Czyta się sprawnie, a książka rozwiewa pewne złudzenia dotyczące atmosfery panującej w Polsce po II wojnie, aż do kulminacyjnego punktu Marca '68 roku oraz jego następstw. Wartościowa także pod względem badania tożsamości i pamięci międzypokoleniowej.

Pokaż mimo to

O marcu 68 wiedziałam niewiele, mimo że lubię historię i chodziłam do klasy z rozszerzoną historią. Na lekcji marzec 1968 załatwiliśmy jednym zdaniem - rząd PRL kazał wyjechać z kraju Żydom. W ubiegłym roku poszłam na wystawę „Obcy w domu” w muzeum Polin oraz na wspaniałe przedstawienie Zapiski z wygnania w teatrze Polonia, gdzie Krystyna Janda po prostu mnie zdruzgotała (najlepsze przedstawienie jakie widziałam w życiu). A potem wpadła mi gdzieś w ręce ta książka. Dopiero teraz wiem, że do wyjechania z Polski zmuszono tysiące ludzi, odebrano im paszporty, kulturę w której wyrośli, domy. Grynberg wybrał kilkadziesiąt osób, z którymi przeprowadził rozmowy. Są to ludzie różni - syjoniści, 100% Polacy, niektórzy wręcz przyznają, że nawet byli trochę antysemitami, ludzie, którzy nie mieli pojęcia, że są Żydami, ludzie którzy uważali się za Żydów mieszkających w Polsce, wierzący i ateiści, praktykujący i niepraktykujący. Są tu historie ludzi, którzy byli bici i wyzywani w Polsce już od podstawówki, dzieci z podwórka rzucały w nich kamieniami, pluto na nich, wyzywano, ale są też tacy, którzy nigdy nie spotkali się z antysemityzmem skierowanym w swoim kierunku. Bardzo różne historie, różne życiorysy, zawody. W 1968 byli młodzi, albo szli na studia albo właśnie je kończyli, byli zakochani, byli w związkach z nie-Żydami, mieli prace, pasje, przyjaciół, swoje miasta w Polsce. I nagle to wszystko się kończy. Jedni wyjeżdżają z przyjemnością, inni z ociąganiem. Rozpadają się związki, rozpadają się rodziny. Miłość często nie przechodzi próby tego trudnego czasu. W jednych rodzinach znajomi udają, że cię nie znają, nikt nie żegna, w innych rodzinach znajomi pomagają, płaczą, odprowadzają na Dworzec Gdański (niestety tak jest w mniejszości). Smutne jest czytać, jak młodemu człowiekowi zabiera się kulturę, książki, miłość, studia. Ci ludzie naprawdę pięknie mówią w Polsce - o krajobrazach, smakach, muzyce, literaturze. Ale cały czas pobrzmiewa smutek, żal. Za co? Dlaczego? Co takiego zrobiliśmy? Czemu nikt nie protestował? Niektórzy są wręcz bardzo źli, przekonani, że w Polsce wciąż jest tak jak było w 1968, że wszyscy jesteśmy tu antysemitami. Nie obchodzi ich, że wszędzie jest antysemityzm, oni są wyczuleni na antysemityzm w Polin, w ich domu, z którego zostali wyrzuceni.

Jeśli chodzi o samą książkę - historie są wciągające i dobrze spisane, i niepotrzebne są te zdawkowe pytania autora. Praktycznie czasem mamy jedno krótkie pytanie a potem ktoś się rozwodzi na 7 stron. Pytania autora nic nie wnoszą i są niepotrzebne. Wystarczyłoby zostawić płynąca historię, bo i tak widać, że tam musiały paść inne pytania, których zapisu tu nie znajdziemy. Na minus również dla mnie - wybór bohaterów. Brakuje mi ludzi z różnych środowisk. Tutaj praktycznie wszyscy kończą studia, czytają, chodzą do teatru. Bardzo wykształceni i mądrzy ludzie. Brakuje mi całego przekroju środowiska polskich Żydów.
Najgorsza natrętna myśl, jaka rodzi się podczas czytania – dziś jest tak samo, rząd PiS wmówił Polakom, że ludzie z Afryki i Bliskiego Wschodu to pasożyty, robaki, terroryści, a Polacy przyklasnęli. Co zmieniło się w Polsce od 1968? Patrząc, co ludzie wypisują „anonimowo” w sieci i co mówią w rządowej telewizji, mam wrażenie, że nic się nie zmieniło i dziś tak samo cieszyliby się, że komuś jest gorzej.

Polecam tę książkę każdemu. Zwłaszcza tym, którym wydaje się, że znają swój kraj. Nie, nie znacie.

O marcu 68 wiedziałam niewiele, mimo że lubię historię i chodziłam do klasy z rozszerzoną historią. Na lekcji marzec 1968 załatwiliśmy jednym zdaniem - rząd PRL kazał wyjechać z kraju Żydom. W ubiegłym roku poszłam na wystawę „Obcy w domu” w muzeum Polin oraz na wspaniałe przedstawienie Zapiski z wygnania w teatrze Polonia, gdzie Krystyna Janda po prostu mnie zdruzgotała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to