Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dosłownie nie mam pojęcia jak zacząć :)
Ta książka jest wielka ! ( w każdym tego słowa znaczeniu ;)
Genialna powieść i do tego wydana w XXI wieku co jest zdecydowanie rzadkością.
Natknęłam się na nią przypadkiem w bibliotece i od razu postanowiłam zostać jej pierwszą czytelniczką.
Nie jest to dzieło łatwe. Kilka razy dałam się złapać w pułapkę i zadawałam sobie pytanie 'O czym/kim jest teraz tak właściwie mowa?'
Książka ma być spowiedzią, wyznaniem miłosnym i historią bardzo starych skrzypiec.
No własnie... kogo może zaciekawić historia skrzypiec.
Opis zdecydowanie nie jest zachęcający, a ja nigdy w życiu nie powiedziałabym, że bardzo chętnie zagłębie się w powieści o skrzypcach.
A tu okazuje się, że autor jest wręcz geniuszem. Masa różnych historii w różnej kolejności, które z czasem zaczynają składać się w całość. Wiele z nich zostanie mi w głowie na długi, długi czas. Tego mogę być pewna.

O tym 'przełomie w literaturze' można by rozwodzić się godzinami, a w internecie znajdziemy masę dogłębnych, zachwycających recenzji, ale ja nie zamierzam dodawać jednej z nich. Chce Wam tylko powiedzieć: PRZECZYTAJCIE "WYZNAJĘ" i nie ma opcji żebyście tego później żałowali. :D

Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://cosmeticsandbooks.blogspot.com/

Dosłownie nie mam pojęcia jak zacząć :)
Ta książka jest wielka ! ( w każdym tego słowa znaczeniu ;)
Genialna powieść i do tego wydana w XXI wieku co jest zdecydowanie rzadkością.
Natknęłam się na nią przypadkiem w bibliotece i od razu postanowiłam zostać jej pierwszą czytelniczką.
Nie jest to dzieło łatwe. Kilka razy dałam się złapać w pułapkę i zadawałam sobie pytanie 'O...

'Gloria Victis', czyli 'chwała zwyciężonym'. Więc jak sam tytuł podpowiada utwór ten poświęcony jest poległym powstańcom styczniowym. Narratorów mamy kilku, ale nie można tu mówić o osobach. Historię opowiadają nam wiat i las (różne gatunki drzew).
Całość napisana jest językiem ezopowym - nic nie jest powiedziane wprost.

Tak jak nie przypadły mi do gustu opisy w 'Nad Niemnem', tak nie byłam sto razy bardziej przerażona czytaniem 'Gloria Victis'. Żeby mój mózg był zmuszony przyswoić jakiekolwiek informacje z tej książki czytałam całość na głos, a mimo to ciągle przyłapywałam się na uciekaniu myślami gdzieś daleko.
Największym plusem jest chyba długość utworu.

Myślę, że książka ta miała kiedyś wielką wartość. Możliwe, że nawet teraz znajdą się jej fani, lecz zdecydowanie nie jest i nie będzie hitem XXI wieku.


Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://cosmeticsandbooks.blogspot.com/

'Gloria Victis', czyli 'chwała zwyciężonym'. Więc jak sam tytuł podpowiada utwór ten poświęcony jest poległym powstańcom styczniowym. Narratorów mamy kilku, ale nie można tu mówić o osobach. Historię opowiadają nam wiat i las (różne gatunki drzew).
Całość napisana jest językiem ezopowym - nic nie jest powiedziane wprost.

Tak jak nie przypadły mi do gustu opisy w 'Nad...

Książka świetna. Druga moja ulubiona lektura zaraz po ' Lalce'. Myślę, że głównym powodem dla którego ta książka mi się spodobała to to, że test to w końcu coś nowego. Miałam już powyżej uszu wątków miłosnych wplecionych w powieść historyczną. Wszystkie te książki były dla mnie w gruncie rzeczy podobne.
No ale jak już wspomniałam - nie ta. 'Zbrodnie i karę' nie czyta się jak typową lekturę. Muszę przyznać, że pierwszy raz miałam styczność z literaturą rosyjską i strasznie przypadła mi ona do gustu.

Narracja cudowna, historia świetna i jak na 'tamte czasy' oryginalna. Z dużą łatwością jest zagłębić się przeżyciach Rodiona.

Uważam, że 'Zbrodnia i kara' została wręcz pokarana tym, że dostała się do kanonu lektur, no bo przyznajcie- kto lubi czytać lektury. Kojarzą nam się one zwykle z przymusem, czymś nieprzyjemnym i nudnym. Ja sama nie spodziewałam się, że docenię ją jako zwykła książkę.
Ludzie ! Naprawdę warto jest przeczytać ją dla samego siebie. Myślę, że nie każdy miał lub będzie miał kiedykolwiek możliwość zagłębienia się w psychikę mordercy, a przyznaję, że jest to wręcz niesamowite doświadczenie.

P.S. Duży minus dla książki jako lektury - rosyjskie imiona i nazwiska, które niestety nie tak łatwo jest sobie przyswoić.

Książka świetna. Druga moja ulubiona lektura zaraz po ' Lalce'. Myślę, że głównym powodem dla którego ta książka mi się spodobała to to, że test to w końcu coś nowego. Miałam już powyżej uszu wątków miłosnych wplecionych w powieść historyczną. Wszystkie te książki były dla mnie w gruncie rzeczy podobne.
No ale jak już wspomniałam - nie ta. 'Zbrodnie i karę' nie czyta się...