Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fredrik Backman jak nikt inny potrafi pokazywać, że nic nie jest czarno- białe, pokazuje wszystkie możliwe odcienie przemocy, przyjaźni, pasji.

Podobnie jak w pierwszej części, akcja książki rozwija się bardzo powoli. Ale, w książkach Fredrika Backmana nic nie jest przypadkowe, bez tego wprowadzenia nie zrozumieliśmy, kim tak naprawdę są członkowie "Grupy" - chuliganami, najwierniejszymi kibicami drużyny a może trochę jednym i drugim?

Fredrik Backman jak nikt inny potrafi pokazywać, że nic nie jest czarno- białe, pokazuje wszystkie możliwe odcienie przemocy, przyjaźni, pasji.

Podobnie jak w pierwszej części, akcja książki rozwija się bardzo powoli. Ale, w książkach Fredrika Backmana nic nie jest przypadkowe, bez tego wprowadzenia nie zrozumieliśmy, kim tak naprawdę są członkowie "Grupy" - chuliganami,...

Akcja książki rozwija się stosunkowo powoli, przez ponad połowę książki stopniowo poznajemy bohaterów, wtapiamy się w atmosferę miasteczka. Początkowo, pojedyńcze sceny wydawały mi się stosunkowo nużące, ale gdy dobrnęłam do punktu kulminacyjnego, każdą stronę czytałam z zapartym tchem, a wprowadzenie nadało sens i głębię każdej późniejszej sceny.

Już nie mogę się doczekać przeczytania kolejnej części tej historii.

Akcja książki rozwija się stosunkowo powoli, przez ponad połowę książki stopniowo poznajemy bohaterów, wtapiamy się w atmosferę miasteczka. Początkowo, pojedyńcze sceny wydawały mi się stosunkowo nużące, ale gdy dobrnęłam do punktu kulminacyjnego, każdą stronę czytałam z zapartym tchem, a wprowadzenie nadało sens i głębię każdej późniejszej sceny.

Już nie mogę się...

Zbieramy fragmenty opowieści tak skomplikowanej jak tytułowy Apeirogon - obraz widziany oczami zwykłego człowieka a nie z czołgu czy zza biurka polityka. Obserwujemy ptaki na palestyńskim niebie by za chwile przenieść się do pustych domów w którym już nie ma Abir i Smadar, widzimy oczami wyobraźni cukierki Abir kupione chwilę przed śmiercią i słyszymy muzykę z walkmana Smadar, której słuchała przed zamachem, uczestniczymy w wykładach Ramiego i Bassama i obserwujemy ich walkę z chęcią obustronnej zemsty ich rodaków.

Wszystko to daje nam jedyną w swoim rodzaju opowieść o konflikcie izralelsko-palestyńskim którego rozwiązanie tylko z pozoru wydaje się oczywiste.

Zbieramy fragmenty opowieści tak skomplikowanej jak tytułowy Apeirogon - obraz widziany oczami zwykłego człowieka a nie z czołgu czy zza biurka polityka. Obserwujemy ptaki na palestyńskim niebie by za chwile przenieść się do pustych domów w którym już nie ma Abir i Smadar, widzimy oczami wyobraźni cukierki Abir kupione chwilę przed śmiercią i słyszymy muzykę z walkmana...

Książka mimo tego, że ma już niemal 100 lat nie zestarzała się ani trochę. W fascynujący sposób opisuje nie tylko historię Scarlet, tego jak przeistoczyła się z dziewczynki w kobietę, ale przede wszystkim przedstawia sposób myślenia mieszkanców Południa Stanów Zjednoczonych, pozwala poznać ich ideały, nastawienie do osób czarnoskórych, czy kobiet.

Sposób pisania autorki pozwala się zanurzyć bez miary w opisywane wydarzenia, usłyszeć jak szeleszczą suknie kobiet tamtych czasów, poczuć wiatr z pól bawełny i nostalgię południowców ,,za tym co minione".

Książka mimo tego, że ma już niemal 100 lat nie zestarzała się ani trochę. W fascynujący sposób opisuje nie tylko historię Scarlet, tego jak przeistoczyła się z dziewczynki w kobietę, ale przede wszystkim przedstawia sposób myślenia mieszkanców Południa Stanów Zjednoczonych, pozwala poznać ich ideały, nastawienie do osób czarnoskórych, czy kobiet.

Sposób pisania autorki...

Niezwykle oryginalny sposób opowieści o holokauście. Dzięki graficznemu przedstawieniu bohaterów w postaci zwierząt czytelnik ma wrażenie, że wydarzenia toczą się w bliskim ale jakby równoległym nam świecie co do którego tylko wydaje nam się, że nie przynależymy, ale tak naprawdę historia dzieje się tuż obok i może dotknąć nas każdego dnia.

Niezwykle oryginalny sposób opowieści o holokauście. Dzięki graficznemu przedstawieniu bohaterów w postaci zwierząt czytelnik ma wrażenie, że wydarzenia toczą się w bliskim ale jakby równoległym nam świecie co do którego tylko wydaje nam się, że nie przynależymy, ale tak naprawdę historia dzieje się tuż obok i może dotknąć nas każdego dnia.

Historia opowiedziana w książce jest z pewnością bardzo poruszająca, możemy wyciągnąć z niej wiele lekcji na temat toksycznych relacji między rodzicami a dziećmi czy między kobietą a mężczyzną. Ale czy to czyni książkę bardzo dobrą? Czasem mam wrażenie, że jej sukces leży w bardzo chwytliwym i kontrowersyjnym tytule a jednocześnie język tak samo jak i forma książki wydają mi się stosunkowo banalne a poszczególne epizody z życia głównej bohaterki są opowiedziane zbyt powierzchownie.

Historia opowiedziana w książce jest z pewnością bardzo poruszająca, możemy wyciągnąć z niej wiele lekcji na temat toksycznych relacji między rodzicami a dziećmi czy między kobietą a mężczyzną. Ale czy to czyni książkę bardzo dobrą? Czasem mam wrażenie, że jej sukces leży w bardzo chwytliwym i kontrowersyjnym tytule a jednocześnie język tak samo jak i forma książki wydają...