Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba najdłużej czytana przeze mnie książka w życiu. O ile dylogia Hyperiona wymiatała, tak Endymiony zmęczyły, a szczególnie Triumf Endymiona. Książka przegadana, główny bohater ciepłe kluchy i irytujący, Enea "Później Wyjaśnię" jako niemal bóstwo też nie do strawienia, empatia i miłość spajające wszechświat, no litości. Nie dałam rady dokończyć, odpadłam po połowie.

Chyba najdłużej czytana przeze mnie książka w życiu. O ile dylogia Hyperiona wymiatała, tak Endymiony zmęczyły, a szczególnie Triumf Endymiona. Książka przegadana, główny bohater ciepłe kluchy i irytujący, Enea "Później Wyjaśnię" jako niemal bóstwo też nie do strawienia, empatia i miłość spajające wszechświat, no litości. Nie dałam rady dokończyć, odpadłam po połowie.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo podobał mi się przedstawiony świat i wizja przyszłości, ciężki klimat, a z drugiej - totalna niekonsekwencja bohatera i banalny wątek miłosny, który zdominował książkę. No i "uśmiech bombelka" zmieniający bohatera i losy świata.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo podobał mi się przedstawiony świat i wizja przyszłości, ciężki klimat, a z drugiej - totalna niekonsekwencja bohatera i banalny wątek miłosny, który zdominował książkę. No i "uśmiech bombelka" zmieniający bohatera i losy świata.