Ekstradycja

Sprawdziłam sobie, że od mojego ostatniego książkowego spotkania z Chyłką minęło trzy i pół roku. Tyle czasu upłynęło od przeczytania tomu numer 10, czyli „Wyroku”. Poczułam się wtedy zmęczona schematem, który przewijał się w tej serii, a który w pierwszych tomach dostarczył mi niesamowitych emocji i zawsze gdzieś tam będzie mi towarzyszył sentyment do tych pierwszych historii.

Też „Wyrok” na tamten moment wypadł dla mnie najsłabiej z całej serii, chociaż blisko za nim jest „Kontratyp” za absurdalny wyjazd Chyłki w wysokie góry.

Tom 11 czekał sobie na półce i się doczekał momentu, że tak szczerze miałam ochotę zobaczyć co dalej u Chyłki i Zordona. Zmieniło się dużo, a jednocześnie jakby się nic nie zmieniło. I w tym stwierdzeniu chodzi mi o to, że autorskie schematy były te same wraz z charakterystycznymi cechami i zachowaniami bohaterów, więc nie odczułam tej długiej przerwy.

„Ekstradycja” dała mi emocje z początku serii i wprawiła w ruch niekontrolowane przewracanie stron, które dobrze pamiętam z książek Mroza. Jednocześnie tam, gdzie bawiła mnie popkulturalna spostrzegawczość autora wychodząca z ust literackich bohaterów, tak były momenty, że potrafiła mnie przesycić i trochę irytować. Były fragmenty, w których potrafiłam wyprzedzić myślami kierunek fabuły, a najbardziej brakuje mi wreszcie zakończenia wątku jednego z antagonistów tej serii.

Jednak w tym wszystkim najwięcej było takiej czystej rozrywki i takiego poczucia, że ta historia mnie buja. Trochę wkurza, chociaż na tle wyżej wymienionych tytułów była zdecydowanie lepsza i przypomniałam sobie jak to jest wciągnąć się w książki autora, a po tej części na pewno nie zamykam sobie drzwi do świata Chyłki.

Myślę, że takie wracanie do tej serii po jakimś czasie będzie działało na jej korzyść, bo chwile z „Ekstradycją” uważam przede wszystkim za udane.

Sprawdziłam sobie, że od mojego ostatniego książkowego spotkania z Chyłką minęło trzy i pół roku. Tyle czasu upłynęło od przeczytania tomu numer 10, czyli „Wyroku”. Poczułam się wtedy zmęczona schematem, który przewijał się w tej serii, a który w pierwszych tomach dostarczył mi niesamowitych emocji i zawsze gdzieś tam będzie mi towarzyszył sentyment do tych pierwszych...

Ciężko utrzymać dobry poziom historii w tak długiej już serii. Były wzloty i upadki (jak ta część z Annapurną),natomiast ten tom jest wyjątkowo udany. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie że jeden z lepszych z całej serii.

Ciężko utrzymać dobry poziom historii w tak długiej już serii. Były wzloty i upadki (jak ta część z Annapurną),natomiast ten tom jest wyjątkowo udany. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie że jeden z lepszych z całej serii.

Książka rozpoczyna się od losów Chylki po ucieczce z kraju. Dowiadujemy się, że został wystawiony za nią europejski nakaz aresztowania. A Zordon w Polsce zastanawia się czy Chyłce uda się z nim skontaktować. Oryński postanawia bronić Ukraińca, który został oskarżony o zastrzelenie 3 osób. Czy Chylka odezwie się do Oryńskiego? Co się stanie kiedy Kordian pojedzie na Ukrainę z powodu sprawy? Ta wizyta będzie dla niego szokująca.... A Chyłka wróci do kraju w wielkim stylu. No i kiedy wraca Chyłka książka staje się zabawna. A przypuszczenia Chyłki kto zabił no nieźle... No i to co mówi żona klienta Oryńskiego będzie grubo... Przesłuchanie Chyłki na sprawie pierwsza klasa. A przesłuchanie sąsiadki Langera muchą nie siada. A to jaki wyrok miał zapaść miałam łzy w oczach.. No i wiadomo mowa końcowa Zordonka. A to co się wydarzyło w restauracji totalnie się tego nie spodziewałam, ale cieszyłam się jak dziecko no i te prawnicze...... No i epilog, który zwala z nóg. Doczekałam się na sam koniec tego przystojniaka, zastanawiałam się czy on kiedykolwiek się zakochał jestem tego ciekawa....

Książka rozpoczyna się od losów Chylki po ucieczce z kraju. Dowiadujemy się, że został wystawiony za nią europejski nakaz aresztowania. A Zordon w Polsce zastanawia się czy Chyłce uda się z nim skontaktować. Oryński postanawia bronić Ukraińca, który został oskarżony o zastrzelenie 3 osób. Czy Chylka odezwie się do Oryńskiego? Co się stanie kiedy Kordian pojedzie na Ukrainę...

Jak kazda Chylka, utrzymuje dobry poziom :)

Jak kazda Chylka, utrzymuje dobry poziom :)

Jedna z najlepszych części tej serii – wielokrotnie zakręcona intryga, niespodziewany zwroty akcji, cały czas wysoki poziom napięcia. Jak zwykle przydałyby się skróty i odsianie bezsensownych szczegółów, ale ogólnie dobry kryminał.

Jedna z najlepszych części tej serii – wielokrotnie zakręcona intryga, niespodziewany zwroty akcji, cały czas wysoki poziom napięcia. Jak zwykle przydałyby się skróty i odsianie bezsensownych szczegółów, ale ogólnie dobry kryminał.

Zdarzyło mi się po raz pierwszy przejrzeć zamiar autora. Oczywiście w jednej tylko kwestii ale i tak taka sytuacja cieszy. Zakończenie nie wyjaśnia pewnego wątku , co nasuwa przypuszczenie , że bezimienny bohater może być użyty późniejszym czasie. Remigiusz Mróz chyba lubi Kubę Wojewódzkiego o czym czytelnik przekona się zapoznawszy się z końcową treścią książki.

Zdarzyło mi się po raz pierwszy przejrzeć zamiar autora. Oczywiście w jednej tylko kwestii ale i tak taka sytuacja cieszy. Zakończenie nie wyjaśnia pewnego wątku , co nasuwa przypuszczenie , że bezimienny bohater może być użyty późniejszym czasie. Remigiusz Mróz chyba lubi Kubę Wojewódzkiego o czym czytelnik przekona się zapoznawszy się z końcową treścią książki.

Cześć tak naprawdę przedstawiająca sprawę Chyłki. W pewnym momencie zapomniałam nawet, że w tym samym czasie trwa druga ze spraw. Dużo uczuć i historia głównych bohaterów. Sporo zwrotów akcji za co duży plus! :)

Cześć tak naprawdę przedstawiająca sprawę Chyłki. W pewnym momencie zapomniałam nawet, że w tym samym czasie trwa druga ze spraw. Dużo uczuć i historia głównych bohaterów. Sporo zwrotów akcji za co duży plus! :)

Dużo czasu upłynęło od mojego ostatniego spotkania z Chyłką i Zordonem. Po poprzednim tomie miałam już ich zdecydowany przesyt i wydawało mi się, że już na dobre się z nimi rozstałam. Nigdy jednak nie należy mówić nigdy, no i jakoś stało się tak, że po ponad czterech latach (!)😲 do nich powróciłam.
Totalnie nie pamiętałam co zdarzyło się w ostatniej części, trochę więc nie ogarniałam wszystkich faktów i sytuacji wspominanych przez bohaterów, pamiętałam jednak ogólny zarys i tego się trzymałam.
No cóż można powiedzieć o fabule książki, chyba tylko Chyłce może przytrafić się taka nierealna akcja (no nie, sory, może jeszcze ewentualnie Forstowi😝). Nie ma co doszukiwać się tu jakiejkolwiek przewidywalności, ani próbować zgadnąć co będzie dalej - nie ma szans. Choć jednego faktu byłam pewna jak nic, kto czytał ten bedzie wiedział o co (a raczej o kogo) chodzi🤫
Na plus niezmiennie bohaterowie, fajnie że cały czas są oni sobą, znakomity duet, który wciąż zachowuje swoje najlepsze cechy.
No i cóż mogę rzec, chyba się znowu w tę historię wciągnęłam😁

Dużo czasu upłynęło od mojego ostatniego spotkania z Chyłką i Zordonem. Po poprzednim tomie miałam już ich zdecydowany przesyt i wydawało mi się, że już na dobre się z nimi rozstałam. Nigdy jednak nie należy mówić nigdy, no i jakoś stało się tak, że po ponad czterech latach (!)😲 do nich powróciłam.
Totalnie nie pamiętałam co zdarzyło się w ostatniej części, trochę więc nie...

Kolejna super część :-)

Kolejna super część :-)

Ten tom serii z Chyłką na pewno będzie zaliczał się do jednego z ulubionych. Dostajemy tu takie nagromadzenie emocji i zwrotów akcji, że aż nie chciało się kończyć czytać. Miałam ochotę złapać za kolejny tom, zwłaszcza po TYM zakończeniu!
No ale nie wszystko na raz, trzeba złapać trochę oddechu od Chyłki i Zordona.

Autor świetnie manewruje pomiędzy swoimi książkami. Wiem, że w "Ekstradycji" pojawili się bohaterowie serii z komisarzem Forstem, której jeszcze nie miałam przyjemności czytać, ale to się zmieni 😉

W jednym z tomów serii z Chyłką pojawiła się również Tesa, bohaterka książki "Hashtag", która czeka na moim regale na swoją kolej.
Jestem pod wrażeniem tego, że autor się w tym wszystkim nie gubi.

Czytanie książek Remigiusza Mroza to niekończąca się przygoda. Polecam 😊

Ten tom serii z Chyłką na pewno będzie zaliczał się do jednego z ulubionych. Dostajemy tu takie nagromadzenie emocji i zwrotów akcji, że aż nie chciało się kończyć czytać. Miałam ochotę złapać za kolejny tom, zwłaszcza po TYM zakończeniu!
No ale nie wszystko na raz, trzeba złapać trochę oddechu od Chyłki i Zordona.

Autor świetnie manewruje pomiędzy swoimi książkami. Wiem,...