żyjemy w epoce, gdzie śmierć milionów nie tak porusza, jak smierc jednostki,znanej z imienia i nazwiska. Autor to potmek ocalałych z Holocaustu, po kilkudziesięciu latach zaczyna dla dziadków prowadzić własne śledztwo o losach rodzeństwa dziadka, pochodzącego z Bolechowa. dziwne było spotykać się w z wiekowymi krewnymi, którzy w jidysz krzyczeli, że jest podobny do stryjecznego dziadka Szmila. Ocalałe fotografie porównano z nastoletnim Danielem. odczuwając tak głębokie duchowe powiązanie z krewnymi, chce ustalić losy swej licznej familii. Na ironię losu jeden z braci rozczarowany Ameryką wrócił do Bolechowa, dorobił się na kupiectwie, miał jeden z pierwszych automobili, dochował się 4 córek, ale oczywiście padł ofiarą hitlerowców.
Znali niemiecki, byli wykształceni. Autor podaża tropem do Polski, na Ukrainę, nawet do Australii. Dociera m.in do koleżanek i przyjaciółek córek, świadków którzy relacjonują, że ta rodzina walczyła, zorganizowała sobie kryjówkę, nawet jakaś nauczycielka ich przechowywała, a chłopak nosił jedzenie. Na skutek donosu wpadli, zabito pokazowo ich dobroczyńców, a żydów ubili od razu. jedna z dziewczyn ponoć była w podziemiu. Dociera do Polski i mając niezwykle szczęście składa z odprysków relacji historię swoich krewnych, dociera nawet do zimnej piwnicy, w której ich ukrywano, i do kobiety znającej nauczycielkę, co ich strzegła. Pisze, jak trudne i niebezpieczne było to codzienne bohaterstwo Polaków ukrywających żydów, że fakt iż miasteczko przechodziło z rąk do rąk, że Ukraińcy też mordowali, że Rosjanie dla Ukraińców byli ciemiężycielami, a hitlerowcy jawili się jako oswobodziciele. Meandry wielkiej historii, która miażdży jednakowo starszych i młodszych, Polaków i Żydów, zdrajców i bohaterów. Uczy że w każdym narodzie są i ludzie przyzwoici, i mordercy. Przedstawia też rodzinne pamiątki, nakreśla obraz życia w Bolechowie przed wojną, jednego z tych żydowskich miasteczek, których nie ma.
Mimo dużego ciężaru gatunkowego, opowieść wciąga i intryguje, rozlicza się z historią i przeszłością.

żyjemy w epoce, gdzie śmierć milionów nie tak porusza, jak smierc jednostki,znanej z imienia i nazwiska. Autor to potmek ocalałych z Holocaustu, po kilkudziesięciu latach zaczyna dla dziadków prowadzić własne śledztwo o losach rodzeństwa dziadka, pochodzącego z Bolechowa. dziwne było spotykać się w z wiekowymi krewnymi, którzy w jidysz krzyczeli, że jest podobny do...