Marius Kociejowski pisze o Syrii i Syryjczykach w sposób inny, niż jest to zwyczajowo przyjęte w literaturze podróżniczej. W znacznej części książka stanowi zapis rozmów autora z przedstawicielami różnych grup i środowisk społecznych tego państwa. Wśród rozmówców możemy zatem odnaleźć m.in. kupców, ulicznych myślicieli i poetów, imamów, islamskich tradycjonalistów, ludzi z wykształceniem i bez niego, a także ludzi zamożnych, jak i ubogich.

Nie są to jednak typowe rozmowy o ekonomicznych bolączkach współczesności, o wyższości jednej religii nad drugą, czy o braku perspektyw i wszelkich niesprawiedliwościach. Autor umiejętnie toczy dysputy ze spotkanymi osobami, rozmawiając o ich życiu, poznając ich sposób postrzegania otaczającej ich rzeczywistości, a także ich zwykłe codzienne zmartwienia. Wszystko pozbawione jest jednak nadmiernego wartościowania, sprawiając wrażenie, że nawet najprostszy człowiek jest zdolny tam do największych filozoficznych rozważań.

Książka Mariusa Kociejowskiego to intrygujące odzwierciedlenie kraju islamskiego widzianego oczami przeciętnego przybysza z kręgu świata „zachodniego”. Nie wszystko jesteśmy w stanie pojąć, nie wszystko ogarniamy, a także nie wszystko akceptujemy, jednocześnie jednak jest w tym wszystkim coś na tyle urokliwego, co nas fascynuje i pochłania bez reszty.

Widok odrapanych z tynku domów w naszej okolicy wzbudza w nas estetyczną wzgardę i niepohamowaną złość, ten sam widok, widziany jednak w czasie spaceru po ciasnych i zakurzonych uliczkach Aleppo już nas zachwyca. Nasze jesienne poranki jawią się nam jako niekończące się pasmo szarości, bylejakości i nastrojowej marności. Jesienny chłód odczuwany w Damaszku już nas jednak nie odziera z życiowej energii, a wręcz przeciwnie, wydaje się nam jakiś mistyczny i w pełni akceptowalny.

Odbywając dalekie podróże nagle wszyscy stajemy się koneserami architektury, rzeźby, malarstwa, no i oczywiście kuchni. Bez narzekań pokonujemy wiele kilometrów w pocie czoła, przypiekani upalnym słońcem i stale podduszani tumanami piaskowego kurzu, żeby tylko móc z wielkim zapałem przyjrzeć się ścianom klasztoru Deir Mar Musa, położonego niedaleko miasta An-Nabk, a także żeby z wielką pasją móc choćby przez minutę pokontemplować nad znajdującymi się tam ikonami.

„Uliczny filozof i świątobliwy głupiec” to książka, która wymaga od czytelnika odpowiedniego skupienia, otwartości i wyrozumiałości. Nie należny czytać jej w pośpiechu, ani bez należytej uwagi, tylko bowiem czytając ją niespiesznie i z odpowiednią nutą refleksji możemy ją w pełni zrozumieć, a przede wszystkim docenić.

Zapraszam na stronę www.expertkujawski.pl

Marius Kociejowski pisze o Syrii i Syryjczykach w sposób inny, niż jest to zwyczajowo przyjęte w literaturze podróżniczej. W znacznej części książka stanowi zapis rozmów autora z przedstawicielami różnych grup i środowisk społecznych tego państwa. Wśród rozmówców możemy zatem odnaleźć m.in. kupców, ulicznych myślicieli i poetów, imamów, islamskich tradycjonalistów, ludzi z...