„Trilby” to powieść będąca jednym z klasyków literatury dziewiętnastowiecznej. Jednak dopiero teraz polscy czytelnicy doczekali się pierwszego przekładu, pozwalającego poznać im losy przedstawicieli paryskiej bohemy artystycznej. Akcja utworu koncentruje się przede wszystkim na trzech młodych malarzach, oraz ich sąsiadce – tytułowej Trilby.

Taffy i Laird są twórcami utalentowanymi, ale nie wybitnymi. Ich prace nie mogą się równać z dziełami najzdolniejszego z tej trójki. Mały Billee w przeciwieństwie do kolegów nie wyróżnia się atrybutami fizycznymi, jednak nadrabia to talentem artystycznym i osobowością. Mimo swoich zdolności jest skromnym, niezwykle wrażliwym człowiekiem, a jego znajomość z pozostałą dwójką może służyć za wzór przyjaźni - autor porównuje tę trójkę do muszkieterów z powieści Dumasa (Taffy z racji swojej krzepy pełni jednocześnie rolę Portosa i Atosa).

Światek paryskiej bohemy dopełniają także inni mieszkańcy Dzielnicy Łacińskiej, a najważniejszą z nich jest Trilby. Pewna siebie, niezwykle prosta i uczynna dziewczyna natychmiastowo zaprzyjaźnia się z malarzami. Trilby posiada olbrzymi dar – niesamowity głos, którego jednak, z racji kompletnego braku zdolności muzycznych i słuchu nie potrafi wykorzystać. Jej talent i osobowość zwracają uwagę innego z mieszkańców Dzielnicy Łacińskiej – Żyda Svengaliego. Jest on niesamowicie barwną postacią. Zdolny muzyk i nauczyciel, a jednocześnie pozbawiony skrupułów, przewrażliwiony na swoim punkcie hipnotyzer. Jako jedyny zdaje sobie sprawę z potencjału Trilby i nie cofnie się przed niczym, by go wydobyć i wykorzystać dla własnych celów.

Dużym plusem powieści du Mauriera jest klimat bohemy artystycznej, umiejętnie oddany przez autora. Widoczne są więzy przyjaźni łączące młodych twórców, którym w byciu szczęśliwym nie potrzebne są pieniądze – wystarczy im obecność bliskich osób i sztuka. Pozytywnie na odbiór wpływają również liczne rysunki autorstwa du Mauriera oraz lekki humor i dygresje autora.

Jarosław Olejnik