Przez 184 strony (cała książka ma 190) czytamy o upadku głównego bohatera, o jego lękach, sposobach rozwiązywania problemów, a właściwie uciekania od nich albo popadania w coraz większe tarapaty. Zachowanie ojca chorego dziecka wzbudza początkowo litość, ale, wraz z kolejnymi stronicami, na pierwsze miejsce wysuwa się odraza. Pocieszycielka Ptaka niejako tę degenerację pogłębia, ciągnąc go w otchłań najciemniejszego piekła, choć trzeba przyznać, że filozofię wyznaje ciekawą...
Narodziny ciężko chorego dziecka to jedna z największych tragedii, a rozterki, które się pojawiają, są czymś naturalnym, jednak tutaj początkowe rozterki przechodzą w czyny i nabierają nieprawdopodobnego rozpędu kuli śniegowej. Nie wiem czy tak było w rzeczywistości (książka jest w pewnym stopniu autobiograficzna), ale opisane tu sceny są naprawdę mocne, wręcz straszne. Nie nam oceniać, ale... jaka jest granica moralności, której człowiek nie jest już zdolny przekroczyć? Historia naszego gatunku pokazała, że takiej granicy praktycznie nie ma, jednak alter ego Autora doznaje swego rodzaju oświecenia - to nie jest dojrzewanie, to jest "pstryk" - jaką drogę wybierze?
Warto przeczytać i spróbować odnieść do własnego życia...

Przez 184 strony (cała książka ma 190) czytamy o upadku głównego bohatera, o jego lękach, sposobach rozwiązywania problemów, a właściwie uciekania od nich albo popadania w coraz większe tarapaty. Zachowanie ojca chorego dziecka wzbudza początkowo litość, ale, wraz z kolejnymi stronicami, na pierwsze miejsce wysuwa się odraza. Pocieszycielka Ptaka niejako tę degenerację...