Poglądy mam mocno odmienne od Fishera i po książkę sięgnąłem głównie po to, by zobaczyć, co słychać po drugiej stronie "barykady". Oczywistym jest zatem, że wielokrotnie miałem zgryz z treścią Realizmu. Niemniej czytało się to szybko (króciutkie) i lekko (pomimo zabawnego stylu). Najbardziej wartościowe są chyba dywagacje nt. kondycji współczesnej lewicy - np. spostrzeżenie, że współczesne ruchy progresywne de facto skapitulowały przed wszechogarniającym widmem kapitalizmu.
W kilku momentach jednak wymiękłem - choćby gdy Fisher obarcza kapitalizm winą za depresję czy szerzej problemów psychicznych to jednak jest to jedno wielkie iksde; utyskiwanie na fakt sprawdzania pracowników przez pracodawców z robionych przez nich postępów również jest dość zabawne.
Nawet podobał mi się ten osobisty ton esejów. Widać, że nie mamy do czynienia z rozprawą pisaną na zamówienie, tylko tekstem faceta, który ciągle walczył o swoją sprawę. A to zawsze jest ciekawe.
Podciągnąłem do 7 gwiazdek za świetne posłowie Andrzeja Karalusa.

ps. ale jednak odwołania wszelkiej maści do Deleuze'a to jest coś czego nie jestem w stanie zaakceptować. Są granice tolerancji :D

Poglądy mam mocno odmienne od Fishera i po książkę sięgnąłem głównie po to, by zobaczyć, co słychać po drugiej stronie "barykady". Oczywistym jest zatem, że wielokrotnie miałem zgryz z treścią Realizmu. Niemniej czytało się to szybko (króciutkie) i lekko (pomimo zabawnego stylu). Najbardziej wartościowe są chyba dywagacje nt. kondycji współczesnej lewicy - np....