Przeczytałem nie będąc dziadkiem. I może to był błąd :)
Na plus promowanie idei dobrych kontaktów rodzinnych, rozwoju wnuków, itp., ale jest poczynionych kilka założeń i wniosków wzajemnie się wykluczających lub (w mojej ocenie) niesprawiedliwych.

"Dziadkowie mogą na przykład dać wnukom poczucie bezpieczeństwa, stabilności, podczas gdy rodzice są zajęci dostosowywaniem się do sytuacji, wyważaniem priorytetów, i wczuwaniem się w nowe role"
Jednocześnie podane są badania pokazujące że coraz mniej rodzin mieszka wielopokoleniowo (czyli kontakt nie jest codzienny).
Jeśli zatem to rodzice "nie ogarniają" na co dzień i to dziadki mają zapewnić stabilność, to będzie to zdecydowanie za rzadko w ww. okolicznościach

"Dzieci często nie myślą o swoim ojcu jak o kimś dorosłym. On jest po prostu tatusiem, jedyną osobą, która każe im zjadać zielony groszek, odrabiać lekcje i pomagać w kuchni"
Rodzice (głównie ojciec) przedstawieni są jako ci którzy muszą utrzymać dyscyplinę i wychować dzieci na porządnych ludzi, podczas gdy dziadkowie mogą rozpieszczać bo mają więcej czasu i mniej presji społecznej.
Jednocześnie na szczęście pokazane jest "Niektórzy dziadkowie, świadomie lub nie, psują wnuki co wywołuje gniew ich rodziców. Dziadkowie upierają się że to nieszkodliwe, ale rodzice naprawdę są urażeni. Ich sytuacja będzie znacznie utrudniona przez najbliższych 5 dni z powodu swobody na jaką dziadek pozwalał w swoim domu"
Założenie że rodzice mają (tylko) dyscyplinować a dziadkowie głównie rozpieszczać moim zdaniem skutkowałoby u dzieci nieprzychylnym nastawienie do rodziców oraz wprowadzaniem niepotrzebnych trudności w codziennych rytuałach i zasadach rodzinnych.

Dlaczego zatem ocena "aż" 5? :) Bo są też pozytywne rzeczy. Przekazywanie historii rodzinnych, pokazywanie jak można "rozpieszczać" w dobry sposób (wspierając edukację, talenty), zachęcanie do aktywnego czasu z wnukami, do docenienia swoich dzieci mając już wnuki, do kreatywności, ustalenia swoich priorytetów, współpracy z rodzicami swoich wnuków pod kątem możliwości wsparcia itp.

Podsumowując: idea książki super, rozsądny dziadek wyciągnie sporo pomysłów na usprawnienia. Niestety moim zdaniem w założeniach przyjęta za duża polaryzacja rodziców i dziadków (mająca wpływ na ich relację z dziećmi) oraz założenie że rodzice głównie dyscyplinują dzieci, nie dostarczając im czułości, zrozumienia i bezwarunkowego wsparcia.
Możliwe ze podbiję ocenę będąc dziadkiem :)

Przeczytałem nie będąc dziadkiem. I może to był błąd :)
Na plus promowanie idei dobrych kontaktów rodzinnych, rozwoju wnuków, itp., ale jest poczynionych kilka założeń i wniosków wzajemnie się wykluczających lub (w mojej ocenie) niesprawiedliwych.

"Dziadkowie mogą na przykład dać wnukom poczucie bezpieczeństwa, stabilności, podczas gdy rodzice są zajęci dostosowywaniem...