Kupiłem na wyprzedaży, skuszony niską ceną, ładnym wydaniem i sloganem "Pulp fiction w świecie zwierząt", ponieważ uwielbiam ten film. Niestety książka ta w ogóle nie umywa się do filmu, jest doskonale przeciętna.

Nie ma tu ani odrobiny głębi. Drapieżnicy zabijają, ofiary się boją, jedne zwierzęta są głupie, inne wredne, jeszcze inne próżne i wszystko zależy tylko od gatunku do którego należą. Nie mają w sobie nic ludzkiego, nic indywidualnego, w zasadzie nie wiadomo po co mówią. Nie ma w tej książce żadnej myśli przewodniej, ot, opis dwunastu polowań gronostaja.

Jest kilka śmiesznych momentów. Niestety jednym ze śmieszniejszych jest ten z podziękowań na końcu książki, kiedy autor dziękuje przyjaciołom za to, że "nie dopuszczali, abym za bardzo gonił za dowcipem". Sirjusli?
Gdy do podziękowań dodać dedykację "Mamie i Tacie" można mieć wrażenie, że mamy do czynienia z dziełem wiekopomnym. Gdyby Chips Hardy był moim znajomym, pewnie gratulowałbym mu wydania własnej książki i powiedział "nieźle stary". Na szczęście moim znajomym nie jest i nie muszę klepać go po plecach.

PS
Jedna uwaga do wielu opinii czytelników. Zupełnie nie zgadzam się z tym, że książka jest makabryczna i okrutna. To że raz gronostaj zabije królika, a innym razem samochód rozjedzie jeża to chyba normalne w świecie zwierząt, to się zdarza, tak już jest. Gdyby Maks nie zjadł nic przez rok, to by dopiero było dziwne.

Kupiłem na wyprzedaży, skuszony niską ceną, ładnym wydaniem i sloganem "Pulp fiction w świecie zwierząt", ponieważ uwielbiam ten film. Niestety książka ta w ogóle nie umywa się do filmu, jest doskonale przeciętna.

Nie ma tu ani odrobiny głębi. Drapieżnicy zabijają, ofiary się boją, jedne zwierzęta są głupie, inne wredne, jeszcze inne próżne i wszystko zależy tylko od...