Po książkę tego autora sięgnęłam po lekturze Domku dla lalek Edwarda Lee. Opisywał w niej tego pisarza jako osobę, która jest jego ulubionym twórcą horrorów. James, który czaruje słowem a jego twórczość jest tak charakterystyczna jak ta u Lovecrafta.

Pięć flakoników to historia o mocach nadprzyrodzonych których potęga jest niezmierzona. Siły ciemności wychodzą z ukrycia aby zawalczyć o władzę. Poznajemy to co niewidoczne dla oczu i niesłyszalne dla uszu. Światy będące częścią naszego, ale widoczne tylko dla wybranych. To wszystko opowiedziane jest takim językiem jakbyśmy byli w samym środku baśni. Obrazy jak żywe przesuwają nam się przed oczami a autor magicznie czaruje.

Ta książka nie ma w sobie ani grama grozy. Myślę, że nawet ośmiolatek mógłby to przeczytać i zapewne by wszystko zrozumiał. Skąd więc pomysł, że będzie strasznie? Wynika to z tego, że książka jest wydana w serii biblioteka grozy. Duże oczekiwania i jeszcze większe rozczarowanie utrudnia mi ocenę. Jakbym chciała poczytać literaturę piękną z elementami fantastyki to byłby to strzał w dziesiątkę. Ale, nie chciałam, więc czuje się rozczarowana.

Po książkę tego autora sięgnęłam po lekturze Domku dla lalek Edwarda Lee. Opisywał w niej tego pisarza jako osobę, która jest jego ulubionym twórcą horrorów. James, który czaruje słowem a jego twórczość jest tak charakterystyczna jak ta u Lovecrafta.

Pięć flakoników to historia o mocach nadprzyrodzonych których potęga jest niezmierzona. Siły ciemności wychodzą z ukrycia...