Książka, jak to książka - na początku powoli się rozkręca i łatwo jest się zniechęcić. Gdy bowiem poznajemy głównego bohatera, elfa imieniem (w wersji skróconej na ludzkie potrzeby!) Yorsh jest on irytująco INNY - slaby, zagubiony, ale zarazem nieco zadufany w sobie, patrzący na ludzi nieraz z obrzydzeniem, przede wszystkim dlatego, że nie są weganami... Kto nie przebrnie przez te pierwsze rozdziały, może ulec nieodpartemu wrażeniu, że autorka bezkrytycznie utożsamia się z tym, mało tolerancyjnym, ostatnim elfem, a jej dzieło jest nieznośnie moralizatorskie. Warto jednak dać "Ostatniemu elfowi" szansę, ponieważ jest to dość głęboka, wzruszająca, a zarazem dowcipna opowieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu akceptacji, miłości i... totalitaryzmie!
No, i jest to książka dla dzieci, ale bardzo dojrzała, dla dzieci nieco starszych, o... słowach, o języku, o książkach, i o tym, że naprawdę warto uczyć się czytać, pisać i opowiadać historie.

Książka, jak to książka - na początku powoli się rozkręca i łatwo jest się zniechęcić. Gdy bowiem poznajemy głównego bohatera, elfa imieniem (w wersji skróconej na ludzkie potrzeby!) Yorsh jest on irytująco INNY - slaby, zagubiony, ale zarazem nieco zadufany w sobie, patrzący na ludzi nieraz z obrzydzeniem, przede wszystkim dlatego, że nie są weganami... Kto nie przebrnie...