Książka, choć napisana bardzo prostym językiem, to jednak potrafi uderzyć bardzo głęboko w uczucia. Skierowana do młodszego odbiorcy, ale nie waha się poruszać "dorosłych" tematów.

Trochę bałam się wrócić do niej po latach, bo, jak wiadomo, w większości przypadków powrót tylko sprawia, że czujemy rozczarowanie, bo cała wspaniałość książki występuje tylko w naszych wspomnieniach i innym podejściu, jakie mieliśmy do lektury w młodości. Tutaj się nie zawiodłam, co więcej, mam wrażenie, że wyciągnęłam z niej znacznie więcej nauki, niż te 12 lat temu - uczucie samotności, niezrozumienia, strachu, pokonanie własnych uprzedzeń, śmierć, miłość, podążanie za swoim sercem... polecam serdecznie, i tym młodszym, i tym starszym.

Książka, choć napisana bardzo prostym językiem, to jednak potrafi uderzyć bardzo głęboko w uczucia. Skierowana do młodszego odbiorcy, ale nie waha się poruszać "dorosłych" tematów.

Trochę bałam się wrócić do niej po latach, bo, jak wiadomo, w większości przypadków powrót tylko sprawia, że czujemy rozczarowanie, bo cała wspaniałość książki występuje tylko w naszych...

Książka, jak to książka - na początku powoli się rozkręca i łatwo jest się zniechęcić. Gdy bowiem poznajemy głównego bohatera, elfa imieniem (w wersji skróconej na ludzkie potrzeby!) Yorsh jest on irytująco INNY - slaby, zagubiony, ale zarazem nieco zadufany w sobie, patrzący na ludzi nieraz z obrzydzeniem, przede wszystkim dlatego, że nie są weganami... Kto nie przebrnie przez te pierwsze rozdziały, może ulec nieodpartemu wrażeniu, że autorka bezkrytycznie utożsamia się z tym, mało tolerancyjnym, ostatnim elfem, a jej dzieło jest nieznośnie moralizatorskie. Warto jednak dać "Ostatniemu elfowi" szansę, ponieważ jest to dość głęboka, wzruszająca, a zarazem dowcipna opowieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu akceptacji, miłości i... totalitaryzmie!
No, i jest to książka dla dzieci, ale bardzo dojrzała, dla dzieci nieco starszych, o... słowach, o języku, o książkach, i o tym, że naprawdę warto uczyć się czytać, pisać i opowiadać historie.

Książka, jak to książka - na początku powoli się rozkręca i łatwo jest się zniechęcić. Gdy bowiem poznajemy głównego bohatera, elfa imieniem (w wersji skróconej na ludzkie potrzeby!) Yorsh jest on irytująco INNY - slaby, zagubiony, ale zarazem nieco zadufany w sobie, patrzący na ludzi nieraz z obrzydzeniem, przede wszystkim dlatego, że nie są weganami... Kto nie przebrnie...

Mały elf od samego początku miał pod górkę. Od zawsze wychowywał się w obozie, który odgradzał elfów od ludzi, bo przecież to przez elfy na świecie działo się źle. Nigdy nie poznał taty, jego mama szybko odeszła tam gdzie skąd się nie wraca, a babcie zabrała wielka woda. Kiedy świat pogrążały się w deszczu i błocie elf stracił nadzieję na to, że kiedyś jeszcze będzie szczęśliwy. Wtedy na jego drodze pojawili się kobieta, pies i myśliwy. Mimo, że wiele ich dzieli postanawiają wyruszyć wspólną podróż, aby odnaleźć słońce i siebie.
Pierwsza część książki była niesamowita ❤️ Deszczowy krajobraz, dziecięca naiwność bohatera i baśniowy o klimat. Problem pojawił w drugiej części książki. Jakby pisała ją zupełnie inną osoba... Opowieść streściła swój czar.
Nie podobało mi się, że akcja się tak szybko rozwinęła i że pojawia się tam motyw ślubu trzynastolatki... Myślę, że część pierwsza powinna być wydana w formie opowiadania i byłoby super, a tak to wyszło średnio

Mały elf od samego początku miał pod górkę. Od zawsze wychowywał się w obozie, który odgradzał elfów od ludzi, bo przecież to przez elfy na świecie działo się źle. Nigdy nie poznał taty, jego mama szybko odeszła tam gdzie skąd się nie wraca, a babcie zabrała wielka woda. Kiedy świat pogrążały się w deszczu i błocie elf stracił nadzieję na to, że kiedyś jeszcze będzie...

Yorsh, ostatni elf na świecie, czuje się zagubiony w tajemniczej, deszczowej krainie. Ludzie niesprawiedliwie obwiniają przedstawicieli jego gatunku o różne nieszczęścia. Wyjątek stanowią Sajra i Monser, którzy przygarniają Yorsha pod swój dach.
Młody elf potrafi rozniecić ogień siłą myśli, przywracać życie niedużym zwierzętom i rozprzestrzeniać radosne emocje – musi nauczyć się teraz żyć wśród ludzi. Wkrótce nadejdzie czas, kiedy będzie musiał odnaleźć zaginionego smoka o imieniu Erbrow i wypełnić proroctwo. Przepowiednia mówi , że to właśnie Yorsh doprowadzi do powstania nowego świata, w którym wszystkie istoty będą żyły ze sobą w zgodzie...
To pełna magii powieść, opowiadająca o najważniejszych sprawach: samotności i odrzuceniu, lęku przed byciem innym i niekochanym, o dorastaniu i o obawie przed końcem, nie tylko świata. naprawdę ciekawa powieść z pięknym morałem i cytatami . Świetnie , się ją czyta jest zabawna lecz w pewnych momentach bardzo smutna . Płakałam jak ją czytałam .

Yorsh, ostatni elf na świecie, czuje się zagubiony w tajemniczej, deszczowej krainie. Ludzie niesprawiedliwie obwiniają przedstawicieli jego gatunku o różne nieszczęścia. Wyjątek stanowią Sajra i Monser, którzy przygarniają Yorsha pod swój dach.
Młody elf potrafi rozniecić ogień siłą myśli, przywracać życie niedużym zwierzętom i rozprzestrzeniać radosne emocje – musi...

„Ostatni elf” to wyjątkowa opowieść o Yorshu, elfie, którego poznajemy, gdy jest jeszcze właściwie dzieckiem. Stracił całą rodzinę i na początku książki spotyka dwie osoby, które będą mu przez jakiś czas towarzyszyć w wędrówce. Zderzenie jego i ludzkiego sposobu odbierania rzeczywistości, daje pretekst do pokazania czytelnikowi jak mądre, mimo pozornej naiwności, jest postrzeganie świata przez małego elfa. Książka jest podzielona na dwie części. W drugiej Yorsh, któremu towarzyszy smok, dąży do spotkania swojego przeznaczenia. To tyle, jeśli chodzi o zarys fabuły, nie chcę odbierać Wam przyjemności z poznawania jego przygód.

W dużej mierze jest to książka o samotności, na początku budząca tyle współczucia wobec elfa i rozczulenia jego zachowaniem, że mamy ochotę przenieść się na jej karty choć na chwilę, by go przytulić i zapewnić, że w końcu wszystko się ułoży. W drugiej części mamy nieco więcej fabuły opartej o fantastykę i przygód, przez co też ta część podobała mi się trochę mniej. Na pewno nie jest to jednak jej słabą stroną, po prostu widać tu wyraźnie, że historia ta jest adresowana głównie do młodszych czytelników. Fabuła jest przemyślana, zawiera szersze wątki, które zgrabnie się na końcu domykają. Nie zabrakło też subtelnego humoru.

Jest to powieść utkana ze smutku, z tęsknoty za miłością, z żalu wywołanego stratą i przedwczesną śmiercią. Równocześnie jest historią o odwadze, o pokonywaniu własnych słabości, o akceptacji i wytrwałości. O lojalności, oddaniu i prawdziwej przyjaźni. I o tym, że sami budujemy swoje przeznaczenie.

Jest w tej historii coś tak magicznego, że w połączeniu ze zmianami, jakie nastąpiły we mnie w ciągu ostatnich kilku miesięcy, nie umiem, tak jak zrobiłabym to kiedyś, napisać o niej długiej i szczegółowej recenzji. Trzeba tę opowieść po prostu przeczytać samemu, dać się ponieść emocjom, które ma wywołać i postarać się, mimo wpadnięcia w pułapkę szarej codzienności, nigdy o niej nie zapomnieć.

Po więcej recenzji i nie tylko zapraszam do Kawiarni ;) https://www.facebook.com/groups/241297453353188/

„Ostatni elf” to wyjątkowa opowieść o Yorshu, elfie, którego poznajemy, gdy jest jeszcze właściwie dzieckiem. Stracił całą rodzinę i na początku książki spotyka dwie osoby, które będą mu przez jakiś czas towarzyszyć w wędrówce. Zderzenie jego i ludzkiego sposobu odbierania rzeczywistości, daje pretekst do pokazania czytelnikowi jak mądre, mimo pozornej naiwności, jest...

Kocham tę książkę. Tak po prostu. Przeczytałam ją w dojrzałym wieku ( 40+) ale myślę, że powinien ją przeczytać każdy- dorosły i dziecko ( jak nie radzi sobie z czytaniem- rodzicu przeczytaj)...Wzruszająca, pełna emocji i wywołująca uśmiech. Jedna z wielu książek, do których wracam często. Polecam gorąco

Kocham tę książkę. Tak po prostu. Przeczytałam ją w dojrzałym wieku ( 40+) ale myślę, że powinien ją przeczytać każdy- dorosły i dziecko ( jak nie radzi sobie z czytaniem- rodzicu przeczytaj)...Wzruszająca, pełna emocji i wywołująca uśmiech. Jedna z wielu książek, do których wracam często. Polecam gorąco

To...nie jest zła książka. Ma pewne ciekawe zwroty akcji, jak ukazanie terroru , który krzywdził dzieci, śmierć głównych bohaterów czy sposobu rozumienia świata przez pacyfistę Yorsha. Na jej korzyść świadczy fakt, że jest zdecydowanie bardziej ponura i wiarygodna niż większość książek dla dzieci. Jednak wiele postaci działało mi na nerwy, w tym elfi bohater. Raczej nie sięgnę po kolejny tom, bowiem nie chcę znów być kłębkiem nerwów, lecz rozumiem dlaczego ta seria może się podobać.

To...nie jest zła książka. Ma pewne ciekawe zwroty akcji, jak ukazanie terroru , który krzywdził dzieci, śmierć głównych bohaterów czy sposobu rozumienia świata przez pacyfistę Yorsha. Na jej korzyść świadczy fakt, że jest zdecydowanie bardziej ponura i wiarygodna niż większość książek dla dzieci. Jednak wiele postaci działało mi na nerwy, w tym elfi bohater. Raczej nie...

Piękna

Piękna

Switnie napisana ksiazka fantasy. W moim mniemaniu czytelnik w kazdym wieku znajdzie cos tam dla siebie.

Switnie napisana ksiazka fantasy. W moim mniemaniu czytelnik w kazdym wieku znajdzie cos tam dla siebie.

pierwsza połowa książki mnie bardzo zauroczyła, ze względu na jej humorystyczny charakter.

pierwsza połowa książki mnie bardzo zauroczyła, ze względu na jej humorystyczny charakter.