Maciej Szymczak to twórca, którego w światku polskiej literatury grozy nikomu nie trzeba przedstawiać. Twórca zjawiska słowiańskiego horroru, inicjator wielu antologii i projektów (choćby słynnego 100scarychallenge). Oprócz talentów organizatorskich jest on również bardzo dobrym pisarzem, co udowodnił między innymi powieścią “Klątwa żercy”. Po lekturze tej pozycji postanowiłem sięgnąć również po debiutancką powieść Maćka zatytułowaną “Ostatni berserk”.

To mroczna opowieść fantasy osadzona w średniowiecznej Skandynawii. Po upadku pogańskiej rebelii Swena Blota berserkowie stają się wyjętymi spod prawa banitami. Ścigani przez nowe chrześcijańskie prawo kończą życie pod katowskim toporem. Stary Gauko, ostatni z elitarnych wojowników, który przez wiele lat ukrywał się na górskim pustkowiu, napotyka pewnego dnia w lesie na wpół żywego młodzieńca. Tchnięty wewnętrzna intuicją postanawia go uratować. Człowiekiem tym okazuje się zbiegły z książęcego grodu niewolnik, będący pochodzącym z dalekich krain Słowianinem. Losy młodego uciekiniera i starego berserka splatają się ze sobą.

“Ostatni berserk” to książka bazująca na dwóch motywach. Pierwszym z nich jest, znana już z twórczości Szymczaka, walka pomiędzy wiarą chrześcijańską, a pierwotnymi, pogańskimi wierzeniami, w tym przypadku nordyckimi. Autor jako rodzimowierca, zdecydowanie opowiada się po pogańskiej stronie, podobnie jak w “Klątwie żercy” ukazując chrześcijan jako ludzi żądnych władzy, blichtru i fortun.

Drugim z motywów napędzających powieść jest zemsta. Gramil, którego wioska została spopielona, a rodzina bestialsko zabita na jego oczach pała rządzą zemsty. Pojmany w niewolę, przez lata poniewierany przez chrześcijańskich panów, na siłę nawracany i poniżany zyskuje w końcu możliwość odpłacenia swym oprawcom.

Szymczak pięknie operuje słowem. Idealnie oddaje klimat mroźnej, surowej Skandynawii, opisy przyrody są naprawdę miodne i świetnie się je czyta. Podobnie jak sceny walki, które są krwawe i dynamiczne.

Największym mankamentem powieści jest jej długość. Liczy niespełna dwieście stron, a lekkie pióro autora powoduje, że chciałoby się zostać w tym świecie jak najdłużej. “Ostatni berserk” podszedł mi o wiele bardziej niż czytana wcześniej “Klątwa żercy”, widać, że Maciek w takich klimatach czuje się po prostu dobrze. Osobiście czekam na więcej.

Maciej Szymczak to twórca, którego w światku polskiej literatury grozy nikomu nie trzeba przedstawiać. Twórca zjawiska słowiańskiego horroru, inicjator wielu antologii i projektów (choćby słynnego 100scarychallenge). Oprócz talentów organizatorskich jest on również bardzo dobrym pisarzem, co udowodnił między innymi powieścią “Klątwa żercy”. Po lekturze tej pozycji...