Po powieść „O dziewczynce, która połknęła chmurę tak wielką jak Wieża Eiffla” nie sięgnęłam ze względu na sympatię do jej autora - Romaina Puertolasa, bo nie znam poprzedniej jego książki. Nie wybrałam jej też ze względu na opinie innych czytelników, ponieważ gdy postanowiłam przeczytać tę pozycję, o książce nie było głośno (swoją drogą – nadal nie jest, a to niedobrze!). Sięgnęłam po nią ze względu na... tytuł. Przyznaję bez bicia, że jestem „tytułową sroką” i wszystko, co dziwne mnie intryguje. To on przykuł moją uwagę, ponieważ w porównaniu do gabarytów książki, jest do niej bardzo nieproporcjonalny. Dzisiaj, gdy już jestem po lekturze, uważam, że autor jest literackim iluzjonistą, ponieważ ukrył w tej niepozornej książeczce... ach, o tym napiszę Wam później.

Providence Dupois po swoim zabiegu chirurgicznym poznała (i pokochała) małą Zaherę – dziewczynkę przykutą do afrykańskiego szpitala z powodu choroby, na którą cierpi. Przypadłość nie jest jedynym problemem dziecka – nie ma ono też rodziców. Wszystkie te elementy składają się jednak na decyzję Providence wobec małej, którą kobieta postanawia adoptować. O ile formalności nie są problemem, w dniu podróży po dziewczynkę, na drodze Providence pojawia się chmura paraliżująca loty nad całą Europą. Zdeterminowana kobieta jednak nie poddaje się. Postanawia zrobić wszystko, aby dotrzeć do dziewczynki – nawet to, co niemożliwe. Uczy się latać jak ptak.

Romain Puertolas napisał bajkę dla dorosłych. Bajkę, ponieważ pozycja ta jest dla mnie połączeniem „Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął” J. Johnassona - ze względu na liczbę przypadków napędzających fabułę, oraz „Oskara i pani Róży” E. E. Schmitta, bo mimo lekkiej formy, choroba dziecka została potraktowana w poważny sposób. Jestem zaskoczona, że połączenie przypominające – w moim odczuciu – autorów piszących w skrajnych stylach, powstała książka, która jest spójna, lekka w lekturze, a jednocześnie pozostaje w myślach czytelnika.

A wracając do wątku pozostawionego przeze mnie na początku recenzji.. Historia Providence i Zahery nie jest głównym tematem powieści, ponieważ książka tak naprawdę przedstawia rozmowę narratora z fryzjerem, do którego się udał. Co przez opowiedzenie tej powieści chce osiągnąć mężczyzna? Przekonajcie się sami! Ja na pewno wrócę do tej historii, ale sięgnę też po inne książki Romaina Puertolasa!

Katarzyna Irzyk