Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Niezwykła podróż fakira...” to książka dość specyficzna. Już na samym początku daje do zrozumienia, że jest komedią. Informuje czytelnika o niezwykłości głównego bohatera oraz serwuje cały wachlarz środków, które mają odbiorcę rozbawić. „Niezwykła podróż fakira...” to komedia pomyłek choć mam ochotę powiedzieć, że pomyłką było samo sięgnięcie po nią. Chyba najlepszym wyjaśnieniem tego będzie porównanie do wizyty w kinie. Widz kupuje bilet, zasiada wygodnie w fotelu i czeka, aż wybrana komedia przyprawi go o ból brzucha spowodowany śmiechem. I czeka. Czeka. A potem jeszcze czeka. I dziwnym trafem nie tylko on czeka, ale na sali panuje grobowa cisza. Tak charakterystyczna, gdy poczucie humoru twórców ma się nijak do tego odbiorcy. I w przypadku tej książki jest dokładnie to samo. Nie było ani jednego momentu, w którym kąciki warg drgnęłyby mi chociaż o milimetr. Czułam się podobnie jak w momencie, gdy znajomy opowiada kawał, który jest słaby i zapada niezręczna cisza. Ze znudzenia sprawdzałam ile stron pozostało mi jeszcze do końca. Książka jest malutka, i cieniutka, ale straszliwie się dłuży. Oczywiście jest szansa, że do kogoś z was taki rodzaj humoru trafi, jednak ja mogę podsumować tę książkę długim ziewnięciem.