Providence Dupois po swoim zabiegu chirurgicznym poznała (i pokochała) małą Zaherę – dziewczynkę przykutą do afrykańskiego szpitala z powodu choroby, na którą cierpi. Przypadłość nie jest jedynym problemem dziecka – nie ma ono też rodziców. Wszystkie te elementy składają się jednak na decyzję Providence wobec małej, którą kobieta postanawia adoptować. O ile formalności nie są problemem, w dniu podróży po dziewczynkę, na drodze Providence pojawia się chmura paraliżująca loty nad całą Europą. Zdeterminowana kobieta jednak nie poddaje się. Postanawia zrobić wszystko, aby dotrzeć do dziewczynki – nawet to, co niemożliwe. Uczy się latać jak ptak.

Romain Puertolas napisał bajkę dla dorosłych. Bajkę, ponieważ pozycja ta jest dla mnie połączeniem „Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął” J. Johnassona - ze względu na liczbę przypadków napędzających fabułę, oraz „Oskara i pani Róży” E. E. Schmitta, bo mimo lekkiej formy, choroba dziecka została potraktowana w poważny sposób. Jestem zaskoczona, że połączenie przypominające – w moim odczuciu – autorów piszących w skrajnych stylach, powstała książka, która jest spójna, lekka w lekturze, a jednocześnie pozostaje w myślach czytelnika.

A wracając do wątku pozostawionego przeze mnie na początku recenzji.. Historia Providence i Zahery nie jest głównym tematem powieści, ponieważ książka tak naprawdę przedstawia rozmowę narratora z fryzjerem, do którego się udał. Co przez opowiedzenie tej powieści chce osiągnąć mężczyzna? Przekonajcie się sami! Ja na pewno wrócę do tej historii, ale sięgnę też po inne książki Romaina Puertolasa!

Katarzyna Irzyk