Druga część serii „Cynamonowa dziewczyna” również nie przypadła mi zbytnio do gustu. Możliwe, iż moje wymagania co do niej były za wysokie, ale książka chwilami po prostu była męcząca.

India Jane znowu zaczyna życie w nowej szkole. Nie ma nikogo, z kim mogłaby porozmawiać czy spędzić wolny czas, często czuje się wyobcowana. To sprawia, że jeszcze bardziej tęskni za przyjaciółką Erin, która została w Irlandii. Poza tym, wciąż chce zbliżyć się do Joego – chłopaka poznanego podczas wakacji w Grecji, jednak sytuacja nagle się komplikuje. Czy India Jane znajdzie w końcu bratnią duszę , która ją zrozumie i będzie wspierać w trudnych chwilach? Jak ułożą się jej relacje z Joe?
Powieść - jak dla mnie – trochę naiwna. Chwilami następują tu nieprawdopodobne sploty zdarzeń, w które trudno uwierzyć. Tak jak w pierwszej części, każde ‘potknięcie’ głównej bohaterki widzi Joe, który nagle się pojawia. Niektóre jej zachowania są irytujące, a czytanie o nich bywa nużące. Książka napisana niby młodzieżowym językiem, ale w dość dziwny sposób. Poza tym, rozmowy internetowe z Erin napisane starodawnym językiem skutecznie mnie zniechęcały.

Ogólnie rzecz biorąc książka nie była zła, ale znowu się zawiodłam. Okładka jest bardzo zachęcająca, jednak treść nie ujmuje a chwilami nawet nuży. Raczej nie sięgnę po nią kolejny raz.

Druga część serii „Cynamonowa dziewczyna” również nie przypadła mi zbytnio do gustu. Możliwe, iż moje wymagania co do niej były za wysokie, ale książka chwilami po prostu była męcząca.

India Jane znowu zaczyna życie w nowej szkole. Nie ma nikogo, z kim mogłaby porozmawiać czy spędzić wolny czas, często czuje się wyobcowana. To sprawia, że jeszcze bardziej tęskni za...