Nadzieja bowiem, gdy opuszcza człowieka, zostawia za sobą próżnię. Tylko rozpacz jest w stanie ją wypełnić. I to właśnie rozpacz, nie nadzieję miał w sobie ten chłopak, kiedy tak siedział na śniegu pod skałą w środku nocy. On był tą rozpaczą. Był bólem. Mokry i rozmyty, szkic na kartce papieru.

Nadzieja bowiem, gdy opuszcza człowieka, zostawia za sobą próżnię. Tylko rozpacz jest w stanie ją wypełnić. I to właśnie rozpacz, nie nadzie...

Nie dziwota, że tak gnije wszystko, że takie bezhołowie jest w świecie, skoro nawet posłaniec boży na własnych nogach ustać nie może.

Nie dziwota, że tak gnije wszystko, że takie bezhołowie jest w świecie, skoro nawet posłaniec boży na własnych nogach ustać nie może.

To prawda, co mówią: wspólna złośliwość potrafi łączyć nawet najodleglejsze bieguny. Nie inaczej było i tym razem, gdy pomostem między zezłomowanym proletariuszem a przyszłą zakonnicą stał się brak sympatii do księdza Szczepana Derdy. Drań pewnie siedzi teraz w komputerze, pomyślał Chołymski, gdy wypłukał szklanki z resztek herbaty, po czym napełnił je swoją gruszką. Pachniała, o jak bezwstydnie pachniała letnim popołudniem z nutą ekscytacji schwytanej wczas burzy.

To prawda, co mówią: wspólna złośliwość potrafi łączyć nawet najodleglejsze bieguny. Nie inaczej było i tym razem, gdy pomostem między zezło...