Mówiąc wprost, rozwleczona ta książka jak gnój po polu.
Sama historia w sumie nie jest jakaś przełomowa, ot grupka ludzi połączona wspólną tajemnicą i nagle jednemu z nich coś odwala, reszta próbuje go powstrzymać.
Tylko problem z tym, że ja nie mam bladego pojęcia co mi autor chciał pokazać. Jeśli sztampowy kryminał, to książka powinna być trzy razy krótsza. Jeśli traumę weteranów po Wietnamie, to może trzeba być Amerykaninem żeby w pełni zrozumieć ogrom szkód psychicznych jaka ta wojna wyrządziła Yankesom, bo ja tego nie kupuję. I tu kolejny kamyczek do ogródka, bo taka rola autora, żeby czytelnika zmusić do złapania odpowiedniej perspektywy, a tutaj to nie wyszło, przynajmniej ze mną.
Strasznie długo czytałem. No i należałoby zmienić gatunek, bo koło horroru to ta książka nawet nie leżała, a szczerze powiedziawszy horroru się spodziewałem, zwłaszcza po naprawdę fajnej „Upiornej opowieści” tegoż autora.

Mówiąc wprost, rozwleczona ta książka jak gnój po polu.
Sama historia w sumie nie jest jakaś przełomowa, ot grupka ludzi połączona wspólną tajemnicą i nagle jednemu z nich coś odwala, reszta próbuje go powstrzymać.
Tylko problem z tym, że ja nie mam bladego pojęcia co mi autor chciał pokazać. Jeśli sztampowy kryminał, to książka powinna być trzy razy krótsza. Jeśli traumę...

Liczyłam na coś więcej

Liczyłam na coś więcej

Ktoś (nie będę pokazywał palcem) zepsuł tłumaczenie i korektę...

Ktoś (nie będę pokazywał palcem) zepsuł tłumaczenie i korektę...

"Koko" Peter Straub
Dreszczowiec o weteranach wojny wietnamie (lekarz prawnik, robotnik i właściciel restauracji),którzy łączą niedawne morderstwa niejakiego Koko z jedną z osób, które razem z nimi walczyły w Wietnamie. Trzech z nich postanawia wyjechać w poszukiwaniu Koko aby powstrzymać go przed popełnieniem kolejnych zbrodni. Każdy z nich jest nękany wspomnieniami i wyrzutami sumienia związanymi z operacją podczas której doszło do najgorszej możliwej przemocy - zupełnie niepotrzebnej. "Koko" jest bardzo udanym dreszczowcem psychologicznym. Zakończenie może nie jest zakończone mocnym twistem, a historia miejscami idzie naprzód BARDZO powoli ale przywiązuje czytelnika do bohaterów i zaraża ich emocjami.

ALE
Odradzam korzystanie z tego wydania (wyd. Mag 2022 r.) bo zawiera karygodną ilość błędów. Nie zliczę ileż razy musiałam się zastanawiać, kto powiedział daną kwestię bo przy tłumaczeniu (w środku dialogu) ktoś się pogubił, który z bohaterów jest kobietą. 🙄 Takiego bałaganu dawno nie widziałam.

"Koko" Peter Straub
Dreszczowiec o weteranach wojny wietnamie (lekarz prawnik, robotnik i właściciel restauracji),którzy łączą niedawne morderstwa niejakiego Koko z jedną z osób, które razem z nimi walczyły w Wietnamie. Trzech z nich postanawia wyjechać w poszukiwaniu Koko aby powstrzymać go przed popełnieniem kolejnych zbrodni. Każdy z nich jest nękany wspomnieniami...

Petera Strauba, pewnie jak większość jego czytelników, uwielbiam za klimatyczne ghost story, czyli "Upiorną opowieść", w której to powieści znakomicie wykorzystał wiele charakterystycznych elementów tego gatunku i umiejętnie połączył je, tworząc unikatową atmosferę grozy i tajemnicy.

Powieść "Koko" to zupełnie inna "bajka"... Tym razem mamy do czynienia z thrillerem psychologicznym, który łączy elementy z historii o seryjnych mordercach z tematem PTSD u weteranów wojennych a konkretnie byłych żołnierzy z Wietnamu.

Punkt wyjściowy fabuły jest całkiem oryginalny - byli żołnierze z oddziału (dziś ludzie, których życie poukładało się różnie - jedni osiągnęli jako taki sukces, prowadzą w miarę stateczne życie, "spłacają dług" za uczynki z przeszłości, inni nigdy nie przepracowali wydarzeń wojennych i żyją niemal na marginesie społeczeństwa) próbują zatrzymać seryjnego mordercę, choć do końca nie wiedzą, który z nich na dobrą sprawę zostawia na miejscu brutalnych zabójstw charakterystyczną kartę (tytułowe "Koko"),bowiem ta pojawiła się po raz pierwszy w czasie jednej z masakr urządzonych w Wietnamie przez ich oddział.

Całość więc nie skupia się jedynie na zagadce rozwiązania tajemnicy tożsamości zabójcy, ale na odkrywaniu powiązań między jego działaniami a traumatyczną przeszłością, jakiej wszyscy doświadczyli w trakcie wojny. Motywy zabójcy są bardzo nieoczywiste i trudne do jednoznacznej oceny moralnej a poprzez serię "flashbacków" i dzięki stopniowemu zgłębianiu psychiki wszystkich bohaterów, coraz trudniej z nimi sympatyzować, mimo iż ich początkowe motywy wydawały się właściwe etycznie.

Brutalność i gęsta atmosfera w "Koko" są integralnymi elementami historii. Choć przemoc jest tu uzasadniona i przedstawiana w kontekście psychologicznym i emocjonalnym, mającym na celu zilustrowanie konsekwencji wojny i traumy na psychikę ludzką, to sądzę że niektóre sekwencje i wątki (zwłaszcza sceny w półświatku Bangkoku, czy retrospekcje z Wietnamu),mogą okazać się zbyt makabryczne i wstrząsające dla niektórych czytelników. Nawet tych przywykłych do gatunkowej brutalności i okrucieństwa.

Stąd też daleko do subtelności grozy z "Upiornej Opowieści". "Koko" to książka wciągająca, z doskonale skonstruowanymi bohaterami i fabułą. Poruszająca tematy traum - nie tylko powojennych - ale jednocześnie lektura przygnębiająca i niekomfortowa. Polecam przede wszystkim fanom, mrocznego i bezkompromisowego w przedstawianiu makabry i okrucieństwa, kryminału.

Petera Strauba, pewnie jak większość jego czytelników, uwielbiam za klimatyczne ghost story, czyli "Upiorną opowieść", w której to powieści znakomicie wykorzystał wiele charakterystycznych elementów tego gatunku i umiejętnie połączył je, tworząc unikatową atmosferę grozy i tajemnicy.

Powieść "Koko" to zupełnie inna "bajka"... Tym razem mamy do czynienia z thrillerem...

„Nie było łatwo do połowy…”
Nie pierwszy raz mam styczność z Peterem Straubem. Niestety spotkanie z „Koko” nie należało do bezproblemowych. Akcja płynie po licznych meandrach z niewielką szybkością. Mętny ociężały nurt tej rzeki nie jest łatwy do okiełznania, z powodów swej lepkości i braku chyżości. Mieszanina wspomnień, urojeń, zwidów i faktów miejscami przygniatała. Ale przebrnąłem…
Trzymała mnie delikatna nuta tajemnicy zarysowana na początku i drążona przez krople brudnej wody. Sama konstrukcja rozwiązania jest nieco trywialna, ale ukryta pod popłuczynami głównego nurtu trzyma w napięciu. Ogólnie jakby całość obrać i odcedzić od majaków nie byłoby takiej objętości.
Zarys postaci treściwy i bardzo głęboki. Mamy duże pokłady gawędziarstwa. To akurat lubię.
Wydanie w twardej lakierowanej oprawie. Porządne.
Czy polecam ? Dla koneserów nietypowej jazdy tak. Zwykli wyjadacze skandynawskiego kryminału umrą z nudów. Pisarza trzeba lubić.

„Nie było łatwo do połowy…”
Nie pierwszy raz mam styczność z Peterem Straubem. Niestety spotkanie z „Koko” nie należało do bezproblemowych. Akcja płynie po licznych meandrach z niewielką szybkością. Mętny ociężały nurt tej rzeki nie jest łatwy do okiełznania, z powodów swej lepkości i braku chyżości. Mieszanina wspomnień, urojeń, zwidów i faktów miejscami przygniatała. Ale...

Po świetnej "Upiornej opowieści" druga książka Petera Strauba którą przeczytałem i kolejna mocna pozycja. W ten sposób autor konsekwentnie zmierza do grona moich ulubionych pisarzy.

"Koko" to thriller (chyba ta kategoria najlepiej oddaje charakter powieści) opowiadający o kilku weteranach wojny w Wietnamie, których wydarzenia oraz jedna osoba z przeszłości zdają się nieuchronnie ścigać.

Autor umiejętnie buduje napięcie oraz fabułę, stopniowo i po kawałku odkrywając karty z przeszłości. Opisuje charaktery i historię głównych bohaterów przenosząc ich z Waszyngtonu do Dalekiego Wschodu, by powrócić do Stanów Zjednoczonych, gdzie nastąpi finał opowieści.

Podoba mi się kreowanie postaci, podoba mi się sposób odsłaniania przeszłości, gdzie autor pozwala czytelnikowi na powiązanie wpływu wydarzeń które nastąpiły, na późniejsze zachowania ludzi. Widać jak przeszłość, czyny własne bohaterów lub innych ludzi względem nich, odciskają swoje piętno. Widać że niekiedy po prostu nie da się przed nimi uciec.

Polecam i na pewno wrócę za jakiś czas do Petera Strauba.

Po świetnej "Upiornej opowieści" druga książka Petera Strauba którą przeczytałem i kolejna mocna pozycja. W ten sposób autor konsekwentnie zmierza do grona moich ulubionych pisarzy.

"Koko" to thriller (chyba ta kategoria najlepiej oddaje charakter powieści) opowiadający o kilku weteranach wojny w Wietnamie, których wydarzenia oraz jedna osoba z przeszłości zdają się...

Nie ukrywam, że Petera Strauba poznałem przy okazji ‘Talizmanu’ oraz ‘Czarnego domu’, które napisali wspólnie ze Stephenem Kingiem. A ponieważ te pozycje bardzo mi się spodobały, postanowiłem poznać dokładniej twórczość Strauba, która niestety w Polsce nie jest specjalnie spopularyzowania. Tak naprawdę oprócz w/w przeczytałem jeszcze ‘Upiorną opowieść’, a na ‘Koko’ trafiłem zupełnie przypadkiem spacerując po jednej z sieciowych księgarni. Po lekturze uważam, iż tracimy wiele nie znając tego autora. Dla mnie wnosi, a w zasadzie wniósł (niestety zmarł kilka miesięcy temu) coś nowego, co łączy go trochę z moim ulubionym Kingiem – powieść z pogranicza horroru, thrillera, powieści psychologicznej i kryminału. Mieszankę dla mnie idealną. I choć ‘Koko’ nie jest arcydziełem czyta się ją bardzo dobrze, bohaterowie są ciekawie napisani, różnorodni, w powietrzu przez cala opowieść unosi się niewypowiedziana tajemnica z przeszłości, a każda strona odsłania przed nami jej części, które niczym puzzle tworzą ostatecznie całość. Zakończenie zaskakujące – w sumie sam nie wiem do końca czy pozytywne czy wręcz przeciwnie. Niezdecydowanym polecam spróbować!

Nie ukrywam, że Petera Strauba poznałem przy okazji ‘Talizmanu’ oraz ‘Czarnego domu’, które napisali wspólnie ze Stephenem Kingiem. A ponieważ te pozycje bardzo mi się spodobały, postanowiłem poznać dokładniej twórczość Strauba, która niestety w Polsce nie jest specjalnie spopularyzowania. Tak naprawdę oprócz w/w przeczytałem jeszcze ‘Upiorną opowieść’, a na ‘Koko’ trafiłem...

CZYM JEST KOKO?

Polski rynek wydawniczy i Straub chyba nie do końca się lubią. Bo może i jego nazwisko pojawiło się dwa razy razem ze Stephenem Kingiem (wspólnie popełnili przecież dylogię „Talizman” / „Czarny dom”),a Kinga u nas się uwielbia, niemniej jednak Straub solowo raczej na półkach księgarskich bywał, niż był. A szkoda, bo pisać potrafi i pomysły ma. Z drugiej jednak strony najważniejsze jego dzieła, jak „Julia” czy „Upiorna opowieść” jednak nad Wisłą gościły, więc co najlepsze za nami. A teraz, kilka miesięcy po odejściu autora z tego świata, mamy jeszcze „Koko”, pierwszą część tzw. „Blue Rose Trilogy” (kolejne to „Mystery” i „The Throat”). I książka to, i trylogia świetne i poznania warte, jeśli cenicie dobre połączenie horroru, thrillera, mystery i fantastyki jako takiej.

Jest ich czterech. Czterech różnych ludzi, bo lekarz, prawnik, robotnik i właściciel restauracji. Łączy ich wspólna przeszłość – wojna w Wietnamie. No i Koko. Koko też ich łączy. Ale tylko oni wiedzą co to właściwie jest. I tylko oni mogą powstrzymać to, co nadciąga, więc łączą siły i ruszają. Na ich drodze wiele miejsc, wiele tajemnic i wiele niebezpieczeństw. A przede wszystkim śmierć.

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/01/koko-peter-straub.html

CZYM JEST KOKO?

Polski rynek wydawniczy i Straub chyba nie do końca się lubią. Bo może i jego nazwisko pojawiło się dwa razy razem ze Stephenem Kingiem (wspólnie popełnili przecież dylogię „Talizman” / „Czarny dom”),a Kinga u nas się uwielbia, niemniej jednak Straub solowo raczej na półkach księgarskich bywał, niż był. A szkoda, bo pisać potrafi i pomysły ma. Z drugiej...

„Byliśmy demonami, oni byli demonami, wszyscy byli demonami, nie było już ludzi na świecie, tylko demony.”

Miałam już do czynienia z twórczością Petera Strauba, jego „Upiorna opowieść” zrobiła na mnie oszałamiające wrażenie. Dlatego z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po „Koko” licząc na równie satysfakcjonujące spotkanie z książką. I nie zawiodłam się, nie było aż tak zachwycająco z ujęcia horroru, ale zachwycająco w obszarze nadawania klimatu i kreacji bohaterów. Książki nie dało się zrozumieć i polubić od razu. Wymagała uwagi i cierpliwości, niekiedy nawet determinacji i ufności w kontynuowaniu czytania. Jednak po wejściu w odpowiedni tryb poznawania, oswoiłam się ze specyfiką atmosfery traumy. Z czasem mocno angażowała, a przy tym zmuszała do refleksji. 

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2022/12/koko.html

„Byliśmy demonami, oni byli demonami, wszyscy byli demonami, nie było już ludzi na świecie, tylko demony.”

Miałam już do czynienia z twórczością Petera Strauba, jego „Upiorna opowieść” zrobiła na mnie oszałamiające wrażenie. Dlatego z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po „Koko” licząc na równie satysfakcjonujące spotkanie z książką. I nie zawiodłam się, nie było aż tak...