Przeczytanie tej książki po sześciu latach od ostatnich opisanych w niej wydarzeń przywołało lekki smutek jeśli chodzi o występ w Tokio na IO, bo w książce jest wyczuwalna nadzieja i wiara w ten turniej, ale i duży uśmiech patrząc na to, co się wydarzyło choćby w poprzednim roku, w książce są domysły co do przyszłości, a sięgając po czasie tylko się cieszysz.

Na pewno są to dużo ciekawsze wywiady, niż te które możemy usłyszeć po meczach. Tutaj bardziej dotyczą osoby, a nie samej dyscypliny, chociaż w przypadku ludzi ze złota ciężko oddzielić jedno od drugiego. Możemy zobaczyć inną stronę siatkarzy, czym się interesują, co ich odstresowuje, jak wygląda ich życie poza parkietem.

Wiele z tych historii było mi już znanych, bo z siatkówką jestem przeszło ponad dziesięć lat. Przeczytałam i obejrzałam tysiące wywiadów, ale mimo to warto sięgnąć po tę książkę. Choćby po to, żeby dowiedzieć się, która dziewczyna była jedną z pierwszych stypendystek fundacji Mariusza Wlazłego, w książce opisana jest jako dobrze prosperująca siatkarka, ale dziś po kilku latach... to prawdziwa petarda!

A wspaniałe jest to, że spokojnie mogłaby powstać druga część ze złotymi Mistrzami, bo zarówno reprezentacyjna jak i klubowa siatkówka dostarczyła wiele materiałów i wyklarowała nowych złotych chłopaków.

Przeczytanie tej książki po sześciu latach od ostatnich opisanych w niej wydarzeń przywołało lekki smutek jeśli chodzi o występ w Tokio na IO, bo w książce jest wyczuwalna nadzieja i wiara w ten turniej, ale i duży uśmiech patrząc na to, co się wydarzyło choćby w poprzednim roku, w książce są domysły co do przyszłości, a sięgając po czasie tylko się cieszysz.

Na pewno są...