Oj, ja chyba Pana Allstona nie doceniałem! :) Bardzo dobra książka – akcja goni akcję, wszystko trzyma się kupy, a opis walk z użyciem mieczy świetlnych zdziera papę z dachu. Autor zadbał o solidne podstawy fabularne, nasycając dodatkowo książkę masą dobrego humoru. Dialogi głównych bohaterów momentami przywołują na usta „banana” i to takiego od ucha do ucha. Strach czytać w miejscu publicznym (np. w autobusie), wszak niekontrolowane wybuchy śmiechu, ni z gruchy ni z pietruchy, mogą budzić wśród współpasażerów podejrzenia, że z naszą „kopułą” niekoniecznie wszystko jest w porządku :D

Nie mniej jednak nieustannie przeszkadza mi fakt, że po właściwie trzech pierwszych tomach z serii „Nowa Era Jedi”, autorzy w kwestii opisu konfliktu z Yuuzhanami poszli w ilość, a nie w jakość. Vongów jest mnóstwo, ich technologia się rozrasta i przybywa coraz to nowych bohaterów, za to sami wojownicy Yuuzhan umierają masowo jak muchy. Wolałem jakość Yuuzhan Vongów, która wyszła spod pióra R.A. Salvatore’a i Michaela Stackpole’a. Ci byli groźni, tajemniczy, nieznani, niepokonani. Byli obcą potężną cywilizacją, która najechała galaktykę, a nie religijnymi fanatykami, masochistami i żywym mięsem armatnim, jak to ma miejsce w późniejszych tomach z serii.

Pomijając jednak tę zmianę narracji, która mi do końca nie odpowiada, Allston technicznie stworzył książkę wybitną. Może nie do końca podobał mi się wątek Lorda Nyaxa. Trzy metrowy kolos, mroczny pół Jedi – pół robot, czerpiący dodatkową siłę z tajemniczego źródła energii ukrytego w podziemiach Coruscant. Dodatkowo ta cała masa mieczy świetlnych, wystająca mu z ciała – to z rękawicy, to z kolana, to z łokcia. Taki trochę mroczny Inspektor Gadżet.

Finalnie, przez wzgląd na świetną narrację, budowanie napięcia i fantastyczne poczucie humoru, patrzę na ten naiwny szczegół przez palce i ze spokojem daję książce ocenę 9/10.

Oj, ja chyba Pana Allstona nie doceniałem! :) Bardzo dobra książka – akcja goni akcję, wszystko trzyma się kupy, a opis walk z użyciem mieczy świetlnych zdziera papę z dachu. Autor zadbał o solidne podstawy fabularne, nasycając dodatkowo książkę masą dobrego humoru. Dialogi głównych bohaterów momentami przywołują na usta „banana” i to takiego od ucha do ucha. Strach czytać...