Cześć!

Dzisiaj opowiem Wam bowiem o serii, która na przestrzeni lat, zawładnęła moim sercem a potem mocno rozczarowała mnie zakończeniem.

Zacznijmy od tego, że w twórczości Cassandry Clare zakochałam się już dawno temu. I tak jak nie podobały mi się Dary Anioła to inne serię, zwłaszcza te osadzone w XIX wieku, chłonęłam jak gąbka.

Nic więc dziwnego, że “Łańcuch ze złota” kupiłam miesiąc po premierze (2021) i przeczytałam bardzo szybko. Na Lubimyczytać.pl napisałam wtedy: “Książki Cassandry Clare już od jakiegoś czasu należą do moich ulubionych i nie wątpię, że i tak będzie z tą serią[...]”.

Ostatnie godziny opowiadają o potomkach bohaterów z poprzedniej (chronologicznie) trylogii; “Diabelskich Maszyn”. Mamy tu więc; Tessę, Willa i Jema (brata Zachariasza) i spółkę, ale jednak pierwsze skrzypce grają tu James Herondale i Cordelia Carstairs. Pierwszy tom to stonowana mieszanka bali, intryg, przyjaźni i miłości oraz oczywiście; demonów. Błyskotliwe dialogi, niejednowarstwowi bohaterowie no i oczywiście magiczny świat, który ma rację bytu. Poza tym kto nie zakochałby się w “Wesołych Złodziejaszkach” tego emocjonalne przywiązanie do książek naprawdę zaczęłabym kwestionować. Trzynastoletnia ja w tamtym czasie byłam nią po prostu oczarowana.

Drugi tom; rok 2022 i niemal dwieście stron więcej. Tu historia wzbogaciła się o wiele wątków a intrygi były tak skomplikowane, że do teraz pamiętam jak zakończenie mnie zaskoczyło i pozostawiło ciepłe wrażenie na sercu. W “Łańcuchu z żelaza” chyba po raz pierwszy zaczęłam dostrzegać wady tej serii, które jednak szybko zatarły się z tymi lepszymi cechami. Starzy bohaterowie jakby stracili na osobowości a autorka starała się, aby byli oni tymi samymi bohaterami co kiedyś starając się nie nakładać na nich żadnych skaz. Mimo to czytało mi się ją bardzo dobrze i z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Uwielbiałam te wszystkie smaczki, nawiązania do poprzednich książek autorki i tajemnice, które można było poznać, jeżeli wcześniej przeczytało się dodatki ze świata Nocnych Łowców jak “Akademię Nocnych Łowców’ czy “Cienie Nocnego Targu”. Ja przeczytałam wszystko. Nic więc dziwnego, że i ta część otrzymała ode mnie wtedy 9/10 w serwisie Lubimycztać.pl.

No a potem przyszedł trzeci tom. Pierwsza połowa 2023 roku. Długo zwlekałam z kupieniem, go, gdyż zależało mi na zdobyciu książki w twardej oprawie a ceny książek poszły znacznie do góry.

Nie powiem, że “Łańcuch z cierni” okazał się rozczarowaniem. Byłoby to kłamstwo nie do końca opisujące to jakie uczucia wiążę z tą serią. Bo całościowo była naprawdę świetna. A do połowy nie mogłam się oderwać. Ale w trzecim tomie postać Cordelii naprawdę zaczęła mnie irytować. To jej całe bycie “wybraną” i “jedyną, która może coś tam” niebezpiecznie zbliżało się do bycia typową Mary Sue. I jeszcze to jej niezdecydowanie kogo powinna wybrać. Ogólnie mam wrażenie, że ten cały wątek romantyczny pojawił się ni z tond ni z owąd i jakoś dziwnie próbował naśladować wątek Willa, Jamesa i Tessy. No cóż nie powiem, że był bezsensowny, bo ja naprawdę nieźle się na nim ubawiłam (Zwłaszcza na pewnej scenie w Paryżu). Ale później nieco zaczął mi przeszkadzać. Zwłaszcza, że na głowie bohaterów pojawiły się nieco ważniejsze sprawy (jak na przykład; “o nie świat się wali”, ale to raczej charakterystyczne dla Clare). Cieszę się, że w tej części w końcu więcej uwagi zostało poświęconej Lucie. Od początku czułam, że jest to nieco pominięta bohaterka a w tej części ma swoje pięć minut. Wszystkie te rzeczy wbrew pozorom nie stały się przyczyną mojego rozczarowania. Może z sentymentu, ale na prawdę byłam skłonna wybaczyć te wszystkie rzeczy, gdyby nie zakończenie. Tutaj; cytując przy okazji jednego z użytkowników Lubimyczytać.pl; “Clare odwaliła niezłą manniane”. Tyle ile wydarzyło się na tych może stu ostatnich stronach to nie wydarzyło się chyba w całej trylogii. Nie żartuję. Akcja nagle zmieniła się diametralnie i ku mojemu zdziwieniu równie szybko wróciła do normalności.

Podsumowując ta seria ma swoje lepsze i gorsze chwilę. Jestem pewna, że sentyment pozostanie mi na długo i z pewnością wrócę kiedyś do tych książek. Może moja opinia będzie wtedy inna może nie. W obecnej chwili jednak, chce polecić Wam tą serię. Bo choć czasami naprawdę miałam ochotę popukać się książką w głowę (kilka razy to nawet zrobiłam) to nie można "Ostatnim godzinom” odmówić uroku i tego, że zdecydowanie pozostawia ślad na sercu.

Cześć!

Dzisiaj opowiem Wam bowiem o serii, która na przestrzeni lat, zawładnęła moim sercem a potem mocno rozczarowała mnie zakończeniem.

Zacznijmy od tego, że w twórczości Cassandry Clare zakochałam się już dawno temu. I tak jak nie podobały mi się Dary Anioła to inne serię, zwłaszcza te osadzone w XIX wieku, chłonęłam jak gąbka.

Nic więc dziwnego, że “Łańcuch ze...