[...]
Kilka lat temu Paulina Młynarska zasugerowała, że Jan Machulski – reżyser filmu Seksmisja powinien przeprosić za film.

W chwili, gdy dzieło zostaje upublicznione, każdy z nas ma prawo do jego interpretacji. P. Młynarska widzi Seksmisję wyłącznie przez pryzmat “świat rządzony przez kobiety”. Zdaje się nie zauważać albo ignorować, że jest to satyra na totalitaryzm. W tym konkretnym filmie dystopijny świat stworzyły kobiety (oraz mężczyzna), w Kingsajz – innym filmie Machulskiego – krasnoludki. Być może reżyser powinien przeprosić krasnoludki, zaś Orwell – świnie, za to, że ich negatywny wizerunek przedstawił w Folwarku zwierzęcym.

Do przeprosin kobiet powinna dołączyć Petra Hůlová, która w mojej opinii poszła jeszcze dalej niż Machulski. Krótka historia Ruchu to rewelacyjna satyra na totalitaryzm. Ale o ile film Machulskiego jest komedią, to w tym wypadku mamy świat, w którym “męskie” niepożądane zachowania likwiduje się w specjalnych placówkach, zwanych Instytutami przy użyciu środków, na miarę terapii Ludovica, z Mechanicznej pomarańczy.

Narratorką jest pracownica Instytutu, prowadząca zapiski dotyczące swojej pracy oraz ideologii Ruchu, którego celem jest zakończenie patriarchalnego okresu “ciemnoczasu” i przejście do nowej rzeczywistości, jaką jest “jasnoczas”.

Matką-założycielką Ruchu jest buntowniczka Rita, wokół, której, jak w każdym totalnym systemie budowany jest odpowiedni kult. Jej życie stanowi przykład dla nowych pokoleń.

[...]
Kilka lat temu Paulina Młynarska zasugerowała, że Jan Machulski – reżyser filmu Seksmisja powinien przeprosić za film.

W chwili, gdy dzieło zostaje upublicznione, każdy z nas ma prawo do jego interpretacji. P. Młynarska widzi Seksmisję wyłącznie przez pryzmat “świat rządzony przez kobiety”. Zdaje się nie zauważać albo ignorować, że jest to satyra na totalitaryzm. W...