Bardzo dobrze napisana biografia pierwszego kosmonauty, Jurija Gagarina, który zginął przedwcześnie w wieku 34 lat. Można go śmiało zaliczyć do nielicznego grona tych nieustraszonych odkrywców, którzy na zawsze zapisali się w historii ludzkości: Kolumba, Magellana, Amundsena i innych.

Gagarin to modelowy przykład człowieka radzieckiego (zresztą dlatego został wybrany do pierwszego lotu w kosmos), pochodził z biednej wiejskiej rodziny, dzięki zdolnościom i uporowi stał się pilotem wojskowym, a potem przeszedł arcytrudną selekcję aby stać się jednym z 20 kandydatów do lotów kosmicznych.

Książka w sposób b.ciekawy przedstawia przygotowania do pierwszego lotu kosmicznego, sam lot, i życie Gagarina po tym wydarzeniu. Niewątpliwie był to olbrzymi sukces ZSRR, naukowy i propagandowy, autorzy piszą o kulisach tego sukcesu, pokazując nieliczenie się z życiem ludzkim, i paranoiczną wręcz sowiecką obsesję tajności.

Po swoim locie kosmicznym z kwietnia 1961 Gagarin stał się z dnia na dzień globalnym celebrytą, i pupilkiem ówczesnego władcy Kremla, Chruszczowa. Znosił swoje celebryctwo zaskakująco dobrze, tylko za dużo pił, i miał parę skoków w bok, ale trzeba powiedzieć, że to były inne czasy, nie goniły za nim dniem i nocą tabuny paparazzich. Jego gwiazda zaczęła gasnąć w 1964 gdy obalono Chruszczowa, a nowy władca Kremla, Breżniew zaczął go ignorować.

Książka przynosi też wiadomości o katastrofach które towarzyszyły sowieckiemu programowi kosmicznemu, i czasami wiązały się z dużymi ofiarami w ludziach. Wynikały one głownie z nacisków polityków na jak najszybsze efektowne wyniki, i z niekompetencji wojskowych. Może najbardziej spektakularna była katastrofa statku 'Sojuz' w kwietniu 1967 w której zginął kosmonauta Komarow. Wiadomo było wszystkim zainteresowanym, że statek kosmiczny ma setki usterek których nie da się usunąć na czas, ale władze naciskały aby lot odbył się przed 1 maja. Zdecydować o odłożeniu lotu mógł tylko Breżniew, ale każdy się bał iść do niego, bo nikt nie lubi posłańców przynoszących złe wiadomości, w efekcie prośba nigdy do niego nie dotarła, zaś ci co próbowali ją przekazać, zapłacili załamaniem kariery. No i statek pełen usterek poleciał w kosmos, Komarow zginął, a Gagarin bardzo to przeżył, bo był dublerem Komarowa.

Autorzy rozwiewają też mit że przedwczesna śmierć Gagarina w 1968r. w katastrofie samolotowej w czasie lotu treningowego wynikła z jego pijaństwa (miał jakoby siąść za stery w stanie wskazującym). Nic z tego, samolot się rozbił, ale Gagarin był trzeźwy i w dobrej dyspozycji, prawdopodobną przyczyną katastrofy, bo śledztwo było utajnione, były złe warunki pogodowe i kolizja z ponaddźwiękowym myśliwcem, ale ten wypadek do dziś owiany jest tajemnicą. Znów się kłania sowiecka i postsowiecka paranoja tajności.

Książka nie jest dziełem historycznym, raczej biografią dziennikarską, ale napisana jest bardzo dobrze, i mimo paru błędów faktograficznych, czyta się ją bardzo lekko.

Bardzo dobrze napisana biografia pierwszego kosmonauty, Jurija Gagarina, który zginął przedwcześnie w wieku 34 lat. Można go śmiało zaliczyć do nielicznego grona tych nieustraszonych odkrywców, którzy na zawsze zapisali się w historii ludzkości: Kolumba, Magellana, Amundsena i innych.

Gagarin to modelowy przykład człowieka radzieckiego (zresztą dlatego został wybrany do...