Książka stanowi bardzo ważne i dramatyczne świadectwo polskich kobiet, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską. O tych sprawach, w odróżnieniu od zbrodni Holokaustu, mówi się w świecie bardzo niewiele lub niemal wcale. Ich ofiary pokryte są ciszą i obojętnością świata. Kobiety w momencie krwawych wydarzeń były dziećmi lub nieletnimi nastolatkami. Najstarsza bohaterka miała w trakcie wydarzeń 17 lat. Każdy rozdział to historia jednej kobiety, jeden dramat, jedna rodzina, konsekwencje do końca życia. Lektura bardzo wciąga, napisana jest poprawnie, chronologicznie, bez chaosu. Mimo posiadania malutkiego dziecka przeczytałam ją w trzy dni. Każda historia jest drastyczna. Prawie każdej co mnie zszokowało towarzyszył piękny opis poprawnych, przyjacielskich, zgodnych relacji rodzin polskich i ukraińskich na Wołyniu, które zmieniły się drastycznie na skutek wojny. Nieliczna lektura na temat tych dramatycznych wydarzeń słowami Ocalałych. Szokujący opis zbrodni dokonywanych przez "swoich", sąsiadów, których większość tych ocalałych kobiet opisuje przed wojną jako przyjaznych i życzliwych, żyjących ze sobą zgodnie. Książka drastyczna, ku przestrodze, jak wojna, żądza zysku zmienia oblicza dawnych przyjaciół i najbardziej liczy się przynależność narodowa.

Książka stanowi bardzo ważne i dramatyczne świadectwo polskich kobiet, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską. O tych sprawach, w odróżnieniu od zbrodni Holokaustu, mówi się w świecie bardzo niewiele lub niemal wcale. Ich ofiary pokryte są ciszą i obojętnością świata. Kobiety w momencie krwawych wydarzeń były dziećmi lub nieletnimi nastolatkami. Najstarsza bohaterka miała...