Co mi się najbardziej spodobało w tym tomie:
+ Towarzysze,
+ Żarty, śmieszne momenty (zwłaszcza Duncana),
+ Na końcu zostało wyjaśnione dlaczego Maric i Fiona musieli porzucić Alistaira (wiadomo, po pierwsze aby nie cierpiał z powodu elfiej krwi, a po drugie aby nie był rywalizacją dla Cailana i niestety, uznali że lepiej będzie dla Alistaira jak będzie myślał że jego matka nie żyje, szkoda), Duncan przy tym był i obiecał że będzie go pilnował, dodatkowo Duncan stał się komendantem Szarej Straży, więc miał większe wpływy i luz.
+ Zostało bardziej szczegółowo wyjaśnione czym jest to POWOŁANIE (a z tego co pamiętam to nasza bohaterka z pierwszej części poszła za powołaniem, tak przynajmniej pisało w notatce w Inkwizycji jeśli dobrze pamiętam..). No to UWAGA, raczej nie spodziewałabym się tego że żyje.. a przynajmniej sobie dokładnie to przemyślałam i.. no, może tak właśnie być. Na waszym miejscu przygotowałabym się na wszystko. No bo jakieś POTWIERDZENIE muszą dać w Dreadwolf co nie??

Co mi się nie podobało...
- Praktycznie cała historia dzieje się w mrocznych ścieżkach RZYGAĆ SIĘ CHCIAŁO XDD MOJE ULUBIONE MIEJSCE KUWA,
- zajebiście irytująca komendantka,
- to co się tu działo czasami... Było absurdalne... Szczerze mówiąc mocno się dziwiłam... Po prostu miałam wrażenie czasem że na siłę historia została przeciągana, z tym PLANEM, emisariusz który pierdolił o pokoju między pomiotami i ludźmi.. ahh długo by gadać

Co mi się najbardziej spodobało w tym tomie:
+ Towarzysze,
+ Żarty, śmieszne momenty (zwłaszcza Duncana),
+ Na końcu zostało wyjaśnione dlaczego Maric i Fiona musieli porzucić Alistaira (wiadomo, po pierwsze aby nie cierpiał z powodu elfiej krwi, a po drugie aby nie był rywalizacją dla Cailana i niestety, uznali że lepiej będzie dla Alistaira jak będzie myślał że jego...