Dopiero co ekscytowałem się faktem, że na rynku pojawi się kontynuator tradycji ś. p. Czachopisma i Lśnienia, a tu już sześć numerów „Cosia” mam w szafce.
Wybrzydzałem od pierwszych numerów, przyznaję. A to mi się coś nie podobało, a to za mało czegoś mi się wydawało. Kupowałem jednak kolejne. I wybrzydzałem coraz mniej. Teraz już nie wybrzydzam – teraz zamówiłem prenumeratę.
Czytam od dechy do dechy. Artykułów jest sporo, więc są i takie, które mniej mnie interesują. Co nie znaczy jednak, że nudzą wybitnie. Sporo jest natomiast takich, które trafiają w mój gust idealnie. Kiedy kończyłem czytać (od dechy do dechy oczywiście) już z zainteresowaniem zaglądałem do zapowiedzi kolejnego numeru. Stąd wiem, że sporo z nich mi spasi.
Dzięki szóstemu numerowi wiem, co to Neuroshima czy Fallout – bo dotąd nie miałem z tym styczności. Poczytałem o Mad Maxie, którego lubię, a tym razem spasowały mi nawet artykuły z Działu kryminalnego – choć to nie moja działka. Ale jak jest o seryjnych mordercach, to już do horroru bardzo blisko, a w tych rejonach zdecydowanie dobrze się czuję.

Dopiero co ekscytowałem się faktem, że na rynku pojawi się kontynuator tradycji ś. p. Czachopisma i Lśnienia, a tu już sześć numerów „Cosia” mam w szafce.
Wybrzydzałem od pierwszych numerów, przyznaję. A to mi się coś nie podobało, a to za mało czegoś mi się wydawało. Kupowałem jednak kolejne. I wybrzydzałem coraz mniej. Teraz już nie wybrzydzam – teraz zamówiłem...