Książka zaczyna się nieźle. Potem coraz bardziej widać, że Autorka bardzo się stara napisać bardzo dobrą książkę. Stara się, wysila, aż przedobrza. Fabuła, czy też cokolwiek, co nie jest formą, przestaje za formą nadążać, albo może jest w nią z rozdziału na rozdział mocniej i mocniej upychana kolanem. Bardzo dobra książka (w wątkach kobiecych) najpierw mizernieje w pierwszym rozdziale "dziecięcym", a w drugim, końcowym, marnieje zupełnie. Wyłazi też kompletne niedopracowanie wątku tytułowego Borysa. Aż wydaje się on doszyty do reszty sznurkiem. Zresztą szycie nićmi realizmu magicznego, albo ze szpulek Murakami widać od samego początku. To nie byłby zarzut, gdyby jakość z pierwszych rozdziałów została utrzymana w całości książki. Może obroniłaby się ona, gdyby wyrzucić rozdziały z dziećmi, które są złe nawet nie ze względu na opowiadanie (choć jest mizerniutkie), ale z powodu narracji - niedomyślanej, niepasującej, kiepskiej literacko. Pompowany balonik arcydzieła pęka jeszcze przed połową książki, potem zostaje podarunek dla Kłapoucha. Jak wiadomo, też może ucieszyć, ale balonikiem już nie jest.

Książka zaczyna się nieźle. Potem coraz bardziej widać, że Autorka bardzo się stara napisać bardzo dobrą książkę. Stara się, wysila, aż przedobrza. Fabuła, czy też cokolwiek, co nie jest formą, przestaje za formą nadążać, albo może jest w nią z rozdziału na rozdział mocniej i mocniej upychana kolanem. Bardzo dobra książka (w wątkach kobiecych) najpierw mizernieje w...